Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
26 / 8 / 2021

Αυτό είναι το επίσημο τρέιλερ της καινούργιας ταινίας Dune που θα κυκλοφορήσει προσεχώς.

Μοιάζει με όλα τα σύγχρονα τρέιλερ: ποντάρει στον εντυπωσιασμό με πανοραμικά πλάνα, μεγάλες εκρήξεις, πελώριους στρατούς, και πομπώδεις ατάκες. Δεν μπορείς πραγματικά να κρίνεις και τίποτα για την ταινία από αυτό. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν φανταζόμουν τον Πολ Ατρείδη καθόλου έτσι όπως τον παρουσιάζει αυτή η ταινία. Καθόλου έτσι.

Ίσως, όμως, τελικά να είναι καλή· ποτέ δεν ξέρεις. Αν και έχω τις ανησυχίες μου ότι ίσως να μην είναι, όπως έχω ξαναγράψει παλιότερα. Διότι, παρά τον αξιοσημείωτο σάλο γύρω από το όνομά του, προσωπικά δεν εμπιστεύομαι και τόσο τον κύριο Villeneuve. Το καινούργιο Blade Runner που έφτιαξε δεν μου άρεσε καθόλου· δεν είχε καμία σχέση με την ατμόσφαιρα και την αισθητική του αρχικού Blade Runner, που ήταν εκπληκτικό. Ακόμα και σήμερα όταν το βλέπεις παθαίνεις την πλάκα σου. Κι ακόμα μου σηκώνεται η τρίχα ακούγοντας τον Rutger Hauer να μιλά. Ο άνθρωπος ήταν εξωφρενικά καλός στον ρόλο του.

Όπως και νάχει, το Dune είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία (καθώς επίσης και οι άμεσες συνέχειές του) μαζί με το Amber του Zelazny και μερικά άλλα. Ελπίζω να μην το καταστρέψουν τελείως. Η παλιά ταινία Dune δεν ήταν και τόσο άσχημη· είχε κάτι το ανεπανάληπτα ψυχεδελικό που νομίζω ότι ταίριαζε... αν και, ομολογουμένως, ο Βαρόνος Χαρκόνεν ήταν αστείος.

Αλλά, ξέχασα, την καινούργια ταινία Dune μάλλον δεν θα μπορέσουμε να τη δούμε καθόλου στους κινηματογράφους έτσι κι αλλιώς, με τα φασιστικά μέτρα της κορονοκρατίας. Εκτός άμα είσαι πρόθυμος να κάνεις rapid test για να πας μετά να δεις μια ταινία. Πράγμα που δεν είμαι πρόθυμος να κάνω. Γενικά, δεν είμαι πρόθυμος να κάνω κανένα γαμημένο rapid test εκτός αν είναι θέμα ζωής και θανάτου ή κάτι παρόμοια σημαντικό. Από εμένα, οι πορνίατροι της κορονοκρατίας δεν θα βγάλουν ούτε ένα ευρώ.

 

 

Επίσης . . .

Περί Γραφής: Και Περί Πλοκής


Το μυθιστόρημα με, και χωρίς, πλοκή

Εκείνο που συνήθως ακούς για τα μυθιστορήματα – ή για τις ταινίες, ή για οποιοδήποτε αφηγηματικό έργο – αλλά κυρίως για τα μυθιστορήματα – είναι ότι έχουν πλοκή. Η πλοκή είναι μια σειρά από γεγονότα μέσα στην αφήγηση τα οποία ξεκινούν από την αρχή της ιστορίας και συνεχίζονται, το ένα κατόπιν του άλλου, με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάνουμε σε μια κατάληξη που βγάζει κάποιο νόημα βάσει του πώς είναι δομημένη η ιστορία.

Για παράδειγμα, αν γράφεις ένα παραμύθι όπου ένας ιππότης ξεκινά να σώσει μια πριγκίπισσα από έναν δράκο, περιμένεις ότι στο τέλος ο ιππότης ή θα σώσει την πριγκίπισσα από τον δράκο ή (πολύ πιο απίθανο) θα σκοτωθεί από τον δράκο. Από την αρχή ώς το τέλος, όμως, θα υπάρξουν κάποια γεγονότα που θα είναι το ταξίδι του ιππότη προς τον δράκο. Αυτή είναι η πλοκή. Τα γεγονότα αυτά οδηγούν, το ένα μετά το άλλο, τον ιππότη προς τον δράκο – είτε ως εμπόδια που πρέπει να υπερβεί είτε ως συναπαντήματα που τον βοηθούν να φτάσει στον προορισμό του – και το φινάλε περιμένουμε να είναι η συνάντηση με τον δράκο, και με την πριγκίπισσα.

Σίγουρα, δεν περιμένουμε ότι ο ιππότης, καθώς ταξιδεύει, θα πέσει από το άλογό του, θα κατρακυλήσει σ’ένα γκρεμό, θα σπάσει το κεφάλι του, και θα σκοτωθεί.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Μαρτίου (19/3)


>| Ένα Μπαούλο γεμάτο παλιά ελληνικά κόμιξ (pdf) & Ιστορίες με παράξενες και μαγικές γραφομηχανές & Πρόβλεψη από το 1963 για τα κινητά & Η πριγκίπισσα που δολοφονήθηκε από κουνούπι & Τεράστια συλλογή με street art του Banksy & Μάθε να ζωγραφίζεις μια ψυχεδελική οφθαλμαπάτη & Ένα μαγευτικό εργοστάσιο ηλιακής ενέργειας & Valentine Hugo (σουρεαλιστική τέχνη) & Retro-Forteana (blog για τα παράξενα του παρελθόντος) & Laurence Schwinger (φανταστική τέχνη) & Άρθουρ Μάχεν & Stephen Fabian (μακάβρια ζωγραφική βασισμένη στον Lovecraft) & Το Dune του Jodorowsky & Ο Μιχαήλ Άγγελος της δερματοστιξίας στη Βικτοριανή Εποχή & Συνέντευξη του Frank Herbert (Dune) από το 1969 & Fletcher Hanks (1939-1941), outsider comic book artist & Spencer Hansen (τρελή τέχνη) |<

 

Ψυχολογώντας τον Συγγραφέα


Τι «δείχνει» αυτό, ή εκείνο, ή το άλλο, από το βιβλίο του;

Ίσως αυτό να είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στις μέρες μας: το να προσπαθούμε να ψυχολογήσουμε τον συγγραφέα (παλιότερο ή σύγχρονο) από αυτά που έχει γράψει. Το να προσπαθούμε να καταλάβουμε κάτι γι’αυτόν, για την προσωπικότητά του, για τη ζωή του, για τα βίτσια του – για το οτιδήποτε δεν θα έπρεπε κανονικά να μας ενδιαφέρει, γιατί μπορεί και να ήταν προσωπικό δεδομένο, ουσιαστικά.

Πολύ συχνά πέφτουμε έξω. Κάνουμε τραγικά λάθη. Τραγελαφικά, ορισμένες φορές.

Διότι η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να ψυχολογήσεις τον συγγραφέα από αυτά που γράφει. Ειδικά τον συγγραφέα λογοτεχνίας. Δεν αναφέρομαι σε αρθρογράφους, δημοσιογράφους, δοκιμιογράφους, και λοιπούς. Μιλάω μόνο για λογοτέχνες. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τους ψυχολογήσεις από τα γραφόμενά τους, να καταλάβεις πράγματα γι’αυτούς.

Μα, είναι δυνατόν; Από όσα γράφει ο άλλος δεν φαίνεται κάτι για εκείνον;

[Συνέχισε να διαβάζεις]