Θέλω την παλιά υπογράμμιση πίσω

OK, post σχετικής γκρίνιας...

Τελευταία, το Firefox αποφάσισε ν’ακολουθήσει την τακτική που ήδη είχε ακολουθήσει το Chrome εδώ και κάποιο καιρό, να εμφανίζει ανόμοια υπογράμμιση στις λέξεις – δηλαδή, τα γράμματα που εξέχουν προς τα κάτω να σπάνε την ομοιόμορφη υπογράμμιση. Παράδειγμα: γρήγορα. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Τα γάμα και τα ρο πάνε κάτω από τη γραμμή και τη σπάνε σ’εκείνο το σημείο· φαίνεται κενό άμα προσέξεις.

Δεν μου αρέσει. Τι γίνεται αν θέλω μια κανονική, παλιομοδίτικη υπογράμμιση, βρε αδελφέ; Υποθέτω πως, από προγραμματιστικής άποψης, είναι “μαγκιά” να καταφέρεις να κάνεις κάτι τέτοιο με την υπογράμμιση. Αλλά από αισθητικής άποψης δεν με ικανοποιεί και τόσο. Είναι υποκειμενικό θέμα: σε κάποιους θα αρέσει, σε κάποιους δεν θα αρέσει.

Μπορείς να το αποφύγεις αν σώνει και καλά θέλεις; Βρήκα μόνο έναν [...]

Η εγκυκλοπαίδεια ενός Θρυμματισμένου Σύμπαντος;

Από καιρό σκέφτομαι να φτιάξω μια εγκυκλοπαίδεια του Θρυμματισμένου Σύμπαντος – από τότε που έγραφα τον 1^ο κύκλο, βασικά. Αλλά ακόμα δεν το έχω επιχειρήσει, και, για νάμαι ειλικρινής, αμφιβάλλω αν ποτέ θα το επιχειρήσω. Σημειώσεις, βέβαια, κρατάω συνεχώς – έχω άπειρες σελίδες με σημειώσεις. Αλλά αυτό δεν είναι εγκυκλοπαίδεια· δεν είναι πράγματα που θα μπορούσε να τα διαβάσει κανείς άλλος εκτός από εμένα και να βγάλει νόημα.

Ένα από τα προβλήματα τού να φτιάξω μια εγκυκλοπαίδεια του ΘΣ είναι ότι το ΘΣ διαρκώς εξελίσσεται, διαρκώς προσθέτω ή αλλάζω. Μια λύση ίσως να ήταν να στήσω ένα website τύπου wiki, όπου θα μπορούσα να συμπεριλαμβάνω και να επεξεργάζομαι καταχωρήσεις όποτε ήθελα. Αλλά τότε δεν θα είχα μια “κανονική” εγκυκλοπαίδεια σε μορφή βιβλίου, κι αυτό δεν μου πολυαρέσει. Επιπλέον, αν ήταν να στήσω τέτοιο [...]

Ένας Σκοτεινός Κρύσταλλος

Το The Dark Crystal: Age of Resistance πρέπει να είναι η καλύτερη τηλεοπτική σειρά φαντασίας που έχω δει τα τελευταία τρία χρόνια – και φτιαγμένη με μαριονέτες όπως η παλιά ταινία. Δεν θα περίμενες ποτέ μαριονέτες να μοιάζουν τόσο ζωντανές. Και ακόμα και τα σκηνικά είναι φτιαγμένα όπως σε κουκλοθέατρο, ή, τουλάχιστον, σε μεγάλο μέρος τους. Προσέχεις το χορτάρι στο δάσος και παρατηρείς ότι, ναι, μέχρι κι αυτό είναι ψεύτικο, είναι σκηνικό. Και η αίσθηση είναι υπέροχη. Είναι, αληθινά, μαγευτικά φτιαγμένο. Αν και, βέβαια, υπάρχουν και κάμποσα CGI· σήμερα, αυτό ήταν αναμενόμενο. Ορισμένες σκηνές δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς CGI. Αλλά ο πυρήνας του The Dark Crystal: Age of Resistance είναι η μαριονέτα.

Έριξα και μια ματιά στην παλιά ταινία, The Dark Crystal, από περιέργεια, γιατί πάει πολύς καιρός από τότε που την είχα δει, και παρατήρησα ότι [...]

Μυστηριακές Οντότητες (16)

Κλέφτες και μπουκαδόροι... ή τίποτα χειρότερο; Ξωτικά της πόλης; Απρόσωπα στοιχειακά με παράξενα καπέλα και αιχμηρά μαχαίρια;

Πού οδηγείται ο κόσμος, πού οδηγείται...

Είσαι στον κόσμο σου;

Αυτό είναι ένα πολύ καλό σημάδι.

Γιατί; Μα, φυσικά, επειδή είσαι στον δικό σου κόσμο, όχι στον κόσμο που κάποιος άλλος έχει ετοιμάσει για σένα.

Νομίζεις ότι αυτό είναι μικρό; Ξανασκέψου του. Σήμερα, περισσότερο από οποιαδήποτε προηγούμενη εποχή ίσως, βομβαρδίζεσαι με ένα σωρό μηνύματα και καλέσματα από κόσμους που έχουν φτιάξει άλλοι και προσπαθούν να παγιδέψουν το μυαλό σου εκεί. Κινηματογραφικά θεάματα, διαφήμιση, κοινωνικά δίκτυα, περιοδικά, βιβλία, παιχνίδια... Και δεν είναι όλα αυτά κακά, αλλά το καθένα είναι κι ένας κόσμος από μόνο του, ή το τμήμα ενός κόσμου.

Το να μπορείς να είσαι στον δικό σου κόσμο, αντί παγιδευμένος σε κάποιον από αυτούς, είναι σημαντικό. Σημαίνει ότι διατηρείς μια κάποια αυτονομία.

Δεν σημαίνει, όπως πιστεύουν κάποιοι ανόητοι, ότι δεν ξέρεις τι γίνεται γύρω σου. [...]

Χωροχρονικά μπερδέματα

(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)

Στην καθημερινότητα, όταν αφηγούμαστε ένα περιστατικό, συχνά μπλέκουμε τον Ενεστώτα με τον Αόριστο, παρότι πρόκειται πάντα για παρελθοντική αφήγηση.

Πχ, μπορεί να πεις: Και του λέω “Μην πας, ρε, αποκεί”, αλλά εκείνος πηγαίνει, και μετά τρέξαμε και τον πιάσαμε λίγο προτού πέσει.

Εδώ μπλέκονται δύο χρόνοι.

Στη λογοτεχνία δεν το κάνεις αυτό. Γράφεις, συνήθως, ή σε Αόριστο ή σε Ενεστώτα. Και αν κάποια στιγμή αλλάζεις μεταξύ τους το κάνεις για συγκεκριμένο αφηγηματικό λόγο ‒ πχ, για να δείξεις αλλαγή στον χρόνο, ή για να δημιουργήσεις διαφορετική αίσθηση. Δεν το κάνεις τυχαία. Το να το κάνεις τυχαία, συνήθως σημαίνει ότι δεν ξέρεις να γράφεις και πολύ καλά.

Και συμφωνώ με όλα αυτά. Ούτε εμένα μ’αρέσει ν’αλλάζει τυχαία ο χρόνος μέσα στην αφήγηση. Πχ, αν δω κάποιος [...]

Οικολογικά συστήματα

Διάβαζα πρόσφατα ένα ελληνικό άρθρο που έγραφε ότι οι ανεμογεννήτριες κάνουν κακό, και στο περιβάλλον αλλά και στην οικονομία. Χωρίς να έχω τίποτα ιδιαίτερες γνώσεις για το θέμα (το παραδέχομαι), μου φάνηκαν περίεργα όλ’ αυτά. Ανέκαθεν πίστευα ότι οι εναλλακτικές μορφές ενέργειες είναι, αν μη τι άλλο, καλύτερες από αυτές που χρησιμοποιούμε μέχρι στιγμής. Σε τελική ανάλυση, πόσο χειρότερες μπορεί να είναι οι ανεμογεννήτριες από τα εργοστάσια που μολύνουν με καπνούς τον αέρα και με λύματα τη θάλασσα και τη γη; Το ίδιο και για τους συλλέκτες ηλιακής ενέργειας.

Η Ελλάδα έχει τόσο αέρα και τόσο φως· γιατί να μην τα εκμεταλλευτούμε; Δε μου φαίνεται λογικό ότι θα μολύνουν περισσότερο το περιβάλλον, ή ότι θα είναι χειρότερα για την οικονομία. Μάλλον το αντίστροφο.

Αλλά, και πάλι, λέω ότι δεν έχω τίποτα ιδιαίτερες [...]

Just a job, man...

Και σχετικά πάλι με την Tanith Lee, την οποία ανέφερα τις προάλλες... Έριχνα μια ματιά και σε κάποια μη λογοτεχνικά πράγματα που έχει γράψει, και, απ’όσα έλεγε, φαίνεται να ήταν από τους συγγραφείς που πραγματικά γουστάρουν αυτό που κάνουν και δεν φοβούνται να το πουν. Καμία σχέση με πολλούς σύγχρονους συγγραφείς φαντασίας που βλέπεις να διατυπώνουν για τη συγγραφή απόψεις τύπου “It’s just a job, man”, όπως σκουπιδιάρης, υπάλληλος σε σουπερμάρκετ, ταξιτζής... αν και, εεεεε, χμμμμ, μ’αυτά τα επαγγέλματα (που, σημειωτέον, δεν τα αναφέρω καθόλου υποτιμητικά) μπορείς να βγάλεις και κανένα φράγκο παραπάνω συνήθως. Αλλά, ξέρεις, ουσιαστικά, It’s just a job, man, τίποτα το ιδιαίτερο, σαν να λαδώνεις μηχανές ένα πράμα, δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι τίποτα, το να αισθάνεσαι είναι απαγορευμένο. Λες και αν πουν ότι αισθάνονται κάτι φοβούνται [...]

Μυστηριακές Οντότητες (15)

Τι να σχολιάσεις εδώ; Είναι απλά... μαγικό.

Το μόνο, ίσως, που μπορείς να σχολιάσεις είναι η παράξενη συγχρονικότητα ότι, χωρίς να το σκεφτώ, ανάρτησα τις Μυστηριακές Οντότητες (15) στις 15 του μηνός.

Παράξενες μάγισσες σε παράξενους κόσμους

Διαβάζω αυτές τις μέρες το Birthgrave της Tanith Lee. Έχω τελειώσει περίπου τα 3/4 του βιβλίου, και καταλαβαίνω γιατί κάποιοι το θεωρούν ψιλοκλασικό. Έχει μια ονειρική αίσθηση που δεν συναντάς συχνά, και είναι και αρκετά μεγάλο για την εποχή του – μια εποχή που τα βιβλία φαντασίας ήταν, κατά κανόνα, μικρά, όπως τώρα είναι, κατά κανόνα, μεγάλα. Μου θυμίζει επίσης το Kushiel’s Dart της Jacqueline Carey... για κάποιο λόγο· γιατί, ουσιαστικά, δεν μοιάζουν, ούτε στη θεματολογία ούτε στο ύφος. Οι μόνες ομοιότητες είναι ότι είναι και τα δύο γραμμένα από γυναίκες, ότι είναι σε πρώτο πρόσωπο, και ότι η ηρωίδα είναι επίσης γυναίκα. Αλλά δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι υπάρχει “θηλυκή” γραφή ή “αντρική” γραφή.

Το Birthgrave είναι πολύ καλό, γεμάτο παράξενες περιπέτειες και μυστήρια· από εκείνα τα μυθιστορήματα που παρουσιάζουν μια [...]

Kill Flying Bill

Καρτελάκι κρεμασμένο επάνω σε μυγοσκοτώστρα.

Γιατί έβαλαν φανατικούς του Ταραντίνο να φτιάχνουν τέτοια φονικά όργανα;

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (42)

Και το οπισθόφυλλο:

Και από το εσωτερικό:

(Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση.)

Αυτή η "τρελλή καλόγρηα" ακολασία πρέπει να είναι. Και με δύο λάμδα, άμα λάχει.

Λογοτεχνικές λογικές

Στις λογοτεχνικές ιστορίες, πολλές φορές, κάνουμε το λάθος να υποθέτουμε ότι οι χαρακτήρες δρουν βάσει απόλυτης λογικής. Αλλά αυτό δεν θα έπρεπε, ίσως, να είναι έτσι. Γιατί, στον “πραγματικό” κόσμο, οι άνθρωποι σπάνια δρουν βάσει απόλυτης λογικής και, μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις δρουν τελείως παράλογα. Βλέπε, για παράδειγμα, πολλά ιστορικά, ή κοινωνικά, ή οικονομικά, γεγονότα. Φαίνονται παράλογα, ακόμα κι αν προσπαθούμε να δώσουμε κάποια “λογική” εξήγηση για να ικανοποιήσουμε την ανθρώπινη ανάγκη να τα εξηγεί όλα.

Ας πούμε ότι έχεις έναν χαρακτήρα που θέλει, βαδίζοντας μέσα σε μια πόλη, να πάει από το σημείο Α στο σημείο Β. Το λογικό είναι να πάρει τον πιο ευθύ δρόμο, σωστά; Αυτός είναι και ο πιο γρήγορος δρόμος, άλλωστε. Η απλή λογική λέει ότι, αν δεν έχει λόγο να λοξοδρομήσει, από εκεί θα πάει... Αλλά [...]

RPGs στο λεξικό του Μπαμπινιώτη

Ο Μπαμπινιώτης έχει ορισμό στο λεξικό του για τα role-playing games. Όχι, δεν κάνω πλάκα.

Ορίστε:

Τουιτερικά bugs

Μόλις είδα ότι στάλθηκαν στο Twitter κάποια links για παλιότερα posts από τα Σκιώδη Παραλειπόμενα.

Σόρυ γι’αυτό. Ήταν bug, επειδή κάνω κάποιες αλλαγές ώστε ολόκληρο το fantastikosorizontas.gr να καλείται πλέον με HTTPS, δηλαδή ασφαλής σύνδεση. Και το έχω καταφέρει στο 99%· απομένει λίγο mixed content ακόμα, που βέβαια δεν είναι τίποτα το βλαβερό για κανέναν – μόνο μερικά src που ακόμα γράφουν μέσα http.

Η αλήθεια είναι πως το fantastikosorizontas.gr δεν χρειάζεται HTTPS γιατί δεν ζητά κωδικούς σας, δεν ζητά το email σας, δεν ζητά προσωπικές πληροφορίες σας κανενός είδους: και εκεί είναι που υπάρχει ο κίνδυνος αν η σύνδεση δεν είναι ασφαλής – ότι μπορεί κάποιος τρίτος, κάνοντας αυτό που λένε man-in-the-middle attack (κοινώς γνωστό ως υποκλοπή), να σας βουτήξει τις πληροφορίες. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει κάποιος όταν βλέπετε το fantastikosorizontas.gr είναι να σας έστελνε [...]

Μυστηριακές Οντότητες (14)

Τι κάνει αυτός ο κύριος με το καπέλο;

Κόκκινο ή γαλάζιο; Τι λες;

*

Ναι, το ξέρω, όλο φωτογραφίες ποστάρω τελευταία. Αλλά, γαμώτο, ορισμένες φορές δεν έχω ιδέα τι να γράψω. Και, όταν ξεκίνησα αυτό το blog στο Tumblr πριν από μερικά χρόνια, είχα πει ότι θα ποστάρω κάτι κάθε μέρα. Στην αρχή, το έκανα κιόλας – έναν ολόκληρο χρόνο. Τώρα, έχω αρχίσει να μην έχω κάτι να γράψω κάθε μέρα. Αλλά προσπαθώ.

Επιπλέον, δεν είναι γαμάτες οι μυστηριακές οντότητες των δρόμων;