Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
25 / 3 / 2020

Μα, πάλι για τυχαιότητα να γράψω; Έχω ήδη γράψει ένα, δύο, τρία άλλα posts.

Αλλά γιατί όχι; Η τυχαιότητα πάντα θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον, κι επιπλέον δεν ξέρω τι άλλο να γράψω σήμερα.

Τις προάλλες, έλεγα ότι κατάφερα τελικά να φτιάξω έναν αλγόριθμο που σου δίνει τυχαίους αριθμούς. Αλλά έκανα λάθος. Τελικά, είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ό,τι φαίνεται το να βάλεις το μηχάνημα να σου δίνει πραγματικά καλούς τυχαίους αριθμούς. Ανακάλυψα ένα bug στο πρόγραμμα και το διόρθωσα, και μετά τσέκαρα πάλι τους τυχαίους αριθμούς (με το πρόγραμμα για τυχαίες εικόνες, όπως έχω ήδη αναφέρει) και είδα ότι τώρα χάνονται πάλι κάποιοι αριθμοί. Χάνονται σταθερά. Δεν μπορούν καθόλου να εμφανιστούν. Ή, ίσως, οι πιθανότητες είναι τόσο μικρές να εμφανιστούν που το θέμα δεν έχει νόημα ούτως ή άλλως – είναι σαν να μην υπάρχουν. Το σκάλισα λίγο αλλά δεν παρουσιάστηκε καμιά σοβαρή λύση. Έτσι το παράτησα και αποφάσισα να χρησιμοποιώ στο εξής το Mersenne Twister, ένα PRNG που είναι και το default της AutoHotKey, της γλώσσας που χρησιμοποιώ για προσωπικά προγράμματα (είναι γρήγορη, δυνατή, με σύνταξη σαν απλουστευμένη C++, και μέσα στα Windows μπορείς μ’αυτήν να κάνεις σχεδόν ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι χωρίς να θέλεις 5 ώρες για μια απλή λειτουργία).

Το Mersenne Twister, παρότι αρκετοί λένε πως έχει προβλήματα, μέχρι στιγμής είναι το καλύτερο που έχω συναντήσει. Κατά πρώτον, κάνει κάτι πολύ βασικό: δεν χάνει αριθμούς. Το δοκίμασα. Δεν έχασα ούτε μια εικόνα από τριψήφιο αριθμό τυχαίων εικόνων· τις παρουσίασε τελικά όλες, και δεν άργησε και τόσο. Το Mersenne Twister είναι βασισμένο σε κάτι περίεργες μαθηματικές ακολουθίες που με κάνουν να ζαλίζομαι, αλλά φαίνεται να δουλεύει καλά.

Όταν το έβαζα να ρίχνει ζάρια (τουτέστιν, μικρούς τυχαίους αριθμούς), ορισμένες φορές μού έδινε μια περίεργη εντύπωση, και ακόμα μπορεί να μου δώσει μια τέτοια εντύπωση. Αλλά, από την άλλη, γιατί αυτοί οι αριθμοί να μην είναι τυχαίοι;

Έπιασα και έριξα μερικά ζάρια με τα χέρια μου πέντ’ έξι φορές και παρατήρησα τα αποτελέσματα σαν απλούς αριθμούς, αγνοώντας ότι είχα πραγματικά ζάρια μπροστά μου. Αν αυτά τα αποτελέσματα σ’τα είχε δώσει το μηχάνημα τι θα έλεγες; ρώτησα τον εαυτό μου. Και σε αρκετές απ’αυτές τις περιπτώσεις η απάντηση ήταν ότι μάλλον θα έλεγα πως κάτι δεν πηγαίνει καλά, πως ο αριθμός δεν είναι αρκετά τυχαίος.

Αλλά αυτά ήταν πραγματικά ζάρια που είχα ρίξει...

Επομένως, τα αποτελέσματα του Mersenne Twister, ακόμα και για μικρούς τυχαίους αριθμούς, δεν είναι και τόσο άσχημα, κατέληξα.

Τώρα, για το αν όλοι οι αριθμοί έχουν ίσες πιθανότητες να εμφανιστούν, αυτό δεν το ξέρω, και δεν το νομίζω. Αλλά δεν έχει πραγματικά μεγάλη σημασία. Εξάλλου, PRNG σημαίνει pseudorandom number generator.

Έκανα, από περιέργεια, και ένα πείραμα με τη Javascript που είναι μια πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη γλώσσα, να δω τι αποτελέσματα μπορεί να μου δώσει. Την έβαλα να μου δημιουργήσει, μέσα σε ένα αρχείο HTML, 500 τυχαίους αριθμούς από το 1 μέχρι το 156. Πήρα τα αποτελέσματα από εκεί και τα καθάρισα από όμοιους αριθμούς και τα έβαλα κατά αριθμητική σειρά, το ένα κάτω από το άλλο, μέσα σε ένα αρχείο ΤΧΤ, και κοίταξα πόσες σειρές είχε το αρχείο. Αν είχαν βγει όλοι οι αριθμοί, θα έπρεπε να είναι 156. Δεν ήταν 156. Έχανε, αν θυμάμαι καλά, 15 ή 16 αριθμούς. Δεν έψαξα να βρω ποιους.

Το ξανάκανα το πείραμα και πάλι το ίδιο αποτέλεσμα είχα: έχανε πάλι αριθμούς.

Και το να χάνει 15 αριθμούς στους 150 είναι σαν να λέμε ότι χάνει το 10%. Δεν είναι λίγο. Μπορεί να μην έχει μεγάλη σημασία αν θες απλά έναν αριθμό που να είναι πιο μεγάλος ή πιο μικρός από κάτι, ή έναν ό,τι νάναι αριθμό για την ονομασία μιας μεταβλητής πχ. Αλλά έχει σημασία αν ο κάθε αριθμός αντιστοιχεί σε κάτι το ξεχωριστό και θες να μπορούν να βγουν όλοι κάποια στιγμή.

Βλέπεις αυτό το πλαίσιο πάνω από το post, που παρουσιάζει τον τίτλο ενός τυχαίου post από το blog; Αν πατήσεις το κουμπάκι που γράφει «Τυχαίο» θα σου δώσει ένα άλλο τυχαίο post. Είναι φτιαγμένο με Javascript, και να είσαι σίγουρος ότι κάποια post δεν μπορούν να εμφανιστούν μέχρι πάλι να προσθέσω ένα καινούργιο post στο blog, οπότε και τα τυχαία αποτελέσματα αλλάζουν πάλι, και χάνονται κάποια άλλα...

Αξιοσημείωτο, επίσης, ότι μέχρι στιγμής το μόνο ηλεκτρονικό πράγμα που υποτίθεται ότι μπορεί να σου δώσει πραγματικά τυχαίους αριθμούς είναι το hardware random number generator που δημιουργεί τυχαίους αριθμούς από εξωτερικά φυσικά δεδομένα, όχι μέσω αλγόριθμου.

 

 

Επίσης . . .

Το Δυναμικό Φανταστικό Σκηνικό


Αρκετοί φανταστικοί κόσμοι δεν αλλάζουν, ή αλλάζουν λίγο. Είναι αρκετά φιξαρισμένοι, θα έλεγες. Γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί και τι δεν υπάρχει, και αποκεί και πέρα οι μόνες αλλαγές είναι, ίσως, στην πολιτική σκηνή του κόσμου, ή στο πώς εξελίσσονται κάποιες καταστάσεις. Αλλά ο κόσμος ο ίδιος, κατά βάση, δεν αλλάζει. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι υπάρχουν αυτές οι φανταστικές φυλές, αυτά τα φανταστικά όντα, αυτά τα είδη μαγείας ή τεχνολογίας, και τέλος. Μεταβάλλονται μόνο οι σχέσεις μεταξύ αυτών – όπως αν ένα βασίλειο γκρεμιστεί ή αν μια καινούργια πόλη ιδρυθεί. Σε πολλές περιπτώσεις, δε, ακόμα κι αυτό δεν συμβαίνει, ή συμβαίνει πολύ διστακτικά, πολύ επιφυλακτικά. Κάποιες αυτοκρατορίες είναι πάντα εκεί, κάποια βασιλεία υπήρχαν και θα υπάρχουν. Μερικές φορές αυτό ισχύει και για κάποιους χαρακτήρες μέσα στις φανταστικές ιστορίες· μοιάζουν κι αυτοί φιξαρισμένοι στο φανταστικό σκηνικό, σαν να είναι μέρος του.

Το πιο συνηθισμένο, πάντως, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το πολιτικό σκηνικό να αλλάζει αλλά τίποτα σχετικά με τη φύση του κόσμου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό – έχει μια συγκεκριμένη αισθητική – και θα μπορούσες να πεις και ότι είναι, κατά κάποιο τρόπο, ρεαλιστικό – δηλαδή, ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στον κόσμο μας, στη δική μας πραγματικότητα.

Ή, μήπως, όχι;

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Νοεμβρίου (12/11)


Χάρτης με τους αρχαίους ρωμαϊκούς δρόμους, εικόνες από το Bummer California, LocalSend (ασφαλή αποστολή αρχείων τοπικά), Sean Andrew Murray. Η Ιρλανδία καθιερώνει τη χορήγηση μισθού σε δημιουργούς, το Beowulf του Lynd Ward, Greek TV Live, The White Company του Arthur Conan Doyle. «Η πόλη των μαγισσών», Space Type Generator, ερωτικές ταινίες τρόμου. Halloween με Ε.Φ. από το ’70· The Sword of Shannara και αντιγραφές του Τόλκιν· The Fall of Mercury της Leslie F. Stone· Sean Connery και Zardoz. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που ονειρεύεται.

 

Περί Γραφής: Νοοτροπίες Διορθώσεων


Πώς πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι προτού ξεκινήσεις να διορθώνεις τα κείμενά σου

Νομίζω πως έχω ήδη γράψει σε κάποιο άλλο άρθρο (δεν θυμάμαι ποιο, αυτή τη στιγμή) ότι η τακτική μου με τις διορθώσεις είναι η εξής: να γράφω ένα κομμάτι (κάποιες σελίδες, ίσως ένα κεφάλαιο) και μετά να το διορθώνω· και όταν έχω τελειώσει όλο το βιβλίο, να το διορθώνω πάλι από την αρχή. Αυτή η τελευταία διόρθωση – αν και, ίσως, η λιγότερο σημαντική – είναι και η πιο κουραστική για εμένα, γιατί (α) θέλω να τη βγάλω σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν θέλω να αργήσω πολύ· (β) ασχολούμαι με λεπτομέρειες ουσιαστικά, τα βασικά τα έχω ήδη διορθώσει· και (γ) η συνεχόμενη εστίαση της προσοχής για πολλές ημέρες επάνω σε ένα κείμενο δημιουργεί μεγαλύτερη κόπωση από τη συνεχόμενη χειρονακτική εργασία.

Αλλά αυτή είναι απλώς η τακτική που ακολουθώ, και σ’αυτό το άρθρο την αναφέρω μόνο. Εκείνο για το οποίο θέλω να μιλήσω εδώ είναι η νοοτροπία με την οποία κάνει (πρέπει να κάνει;) κάποιος τις διορθώσεις σε ένα λογοτεχνικό κείμενο. Και αναφέρομαι, κυρίως, στον συγγραφέα τον ίδιο, όχι σε διορθωτή. Για τον διορθωτή τα πράγματα πιθανώς να είναι αλλιώς – πιο επαγγελματικά, πιο ουδέτερα. Για τον συγγραφέα, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ουδέτερα, και όταν ξαναβλέπει ένα κείμενο που έχει γράψει μπορεί – ανάλογα και με την ιδιοσυγκρασία του – να βλέπει πολλά. Μπορεί να βλέπει ακόμα και φαντάσματα – το οποίο είναι πολύ συνηθισμένο· δεν αστειεύομαι.

Γι’αυτό είναι πολύ σημαντική η νοοτροπία με την οποία κάνει κανείς διορθώσεις, ασχέτως τι τακτική ακολουθεί. Μπορεί κάποιος να μην ακολουθεί τη δική μου τακτική· μπορεί να το γράφει όλο μονοκοπανιά και μετά να το διορθώνει από την αρχή. Ή μπορεί να το γράφει λίγο-λίγο διορθώνοντάς το στην πορεία. Δεν έχει σημασία αυτό. Όλα είναι, κατά βάθος, σωστά. Μεγαλύτερη σημασία έχει η νοοτροπία για τις διορθώσεις.

Και δεν υπάρχει μόνο μία νοοτροπία· υπάρχουν πολλές. Θα αναφέρω μερικές που θεωρώ καλές, και μερικές που πιστεύω ότι έχουν ενδιαφέρον.

Δύο ακραίες καταστάσεις που πλήττουν τους συγγραφείς είναι οι εξής: Από τη μια, να βαριούνται να το διορθώσουν και να το αφήνουν όπως είναι· από την άλλη, να σκαλώνουν και να το κοιτάνε επ’άπειρον, αγωνιώντας ότι πάντα κάτι δεν πάει καλά, ποτέ δεν είναι αρκετά σωστό.

[Συνέχισε να διαβάζεις]