Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
1 / 2024

Παραμυθένιοι Ιπποτισμοί

Τελευταία διαβάζω το Jurgen του Cabell, για το οποίο είχα ακούσει διάφορα, και δεν απογοητεύει. Είναι, ουσιαστικά, ένα ιπποτικό παραμύθι. Στην αρχή, δεν μου άρεσε και τόσο αλλά, προχωρώντας, έχει αρχίσει να μου αρέσει περισσότερο.

Παρότι παραμυθένιο κατά βάση, και παρότι ακολουθεί πολλά από τα «κλισέ» των παραμυθιών, δεν είναι παραμύθι όπως εκείνα του Lang που είχα διαβάσει πέρσι. Κατά πρώτον, δεν είναι μικρό· είναι ένα αρκετά μεγάλο βιβλίο (αν και όχι πολύ μεγάλο). Τα παραμύθια του Lang με είχαν εμπνεύσει να γράψω κι εγώ δύο παραμυθοειδή ιστορήματα – τα Κρυσταλλένια Φτερά και Το Είδωλο. Το Jurgen είναι τελείως άλλο πράγμα. Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να γράψω τόσο μεγάλο παραμύθι.

Επιπλέον, νομίζω πως τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί ο Cabell, αλλά ακόμα και οι κινήσεις της πλοκής του, είναι λιγάκι (ή πολύ) [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (202)

Ένα τρένο έρχεται... μέσα από τον τοίχο; Από άλλη διάσταση;

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (201)

Άγγελοι των τοίχων.

Πλουτίσαμε από τα βιβλία

Μα γιατί, τελικά, σ’αυτά τα διαφημιστικά για βιβλία γράφουν πράγματα που βγάζουν μάτι και τρελαίνουν το μυαλό; Μας δουλεύουν;

Παλιότερα, είχα δει να γράφουν, για ένα μεταφρασμένο βιβλίο φαντασίας μάλιστα, ότι είχε πουλήσει 100.000 αντίτυπα στην Ελλάδα. (Τα συμπεράσματα δικά σας...)

Τώρα, έτυχε να δω να γράφουν για ένα μεταφρασμένο βιβλίο (όχι φαντασίας) ότι έχει πουλήσει, στην Ελλάδα, 200.000 κομμάτια.

Όσο πάει και ανεβαίνει το Κρηματιστήριο...

Εγώ θα σας πω μόνο ότι 100.000 αντίτυπα είναι πολλές πωλήσεις για βιβλίο ακόμα και στην αγορά των ΗΠΑ (όπου υπάρχουν και εξαιρέσεις, φυσικά, που πουλάνε εκατομμύρια).

Αλλά αφήστε το αυτό· σκεφτείτε μόνο το εξής: Αν υποθέσεις ότι ο εκδότης βγάζει καθαρά 2 ευρώ ανά βιβλίο (που συνήθως είναι 5-10 ευρώ ανά βιβλίο· όμως ας πούμε 2), τότε από αυτό το καινούργιο μεταφρασμένο [...]

Θέλω να το βλέπω το βιβλίο

Είμαι γενικά «οπτικός» τύπος στα βιβλία. Θέλω να μπορώ να το οραματιστώ. Να μπορώ να το «βλέπω» μπροστά μου καθώς το διαβάζω. Μερικές φορές, όμως, το βιβλίο δεν είναι γραμμένο έτσι που ευνοεί αυτού του είδους τον εγκεφαλικό κινηματογράφο, είτε γιατί είναι τελείως αφηγηματικό – δηλαδή, απλά αναφέρει γεγονότα χωρίς να περιγράφει τίποτα παραστατικά – είτε επειδή περιγράφει πράγματα με τέτοιο τρόπο που δεν βγάζεις νόημα.

Και το θυμήθηκα πάλι πόσο με ενοχλεί αυτό επειδή έτυχε τώρα να τελειώσω το Out on Blue Six του Ian McDonald, το οποίο είναι, αναμφίβολα, ψυχεδελικό και παράξενο, αλλά είναι τόσο ψυχεδελικό και παράξενο που από την αρχή κιόλας είχα πρόβλημα να φανταστώ τι ακριβώς περιέγραφε. Δηλαδή, πού είναι οι χαρακτήρες, πώς είναι ο χώρος γύρω τους. Ναι, καταλαβαίνεις ότι είναι κάτι φουτουριστικό. Εγώ έτυχε να [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (200)

OK, αυτό δεν είναι σαν τις συνηθισμένες Μυστηριακές Οντότητες: δεν είναι γκράφιτι. Αλλά είναι η Μυστηριακή Οντότητα #200, οπότε, γαμώτο, έπρεπε να είναι λίγο διαφορετική.

Επιπλέον, μάλλον θα έπρεπε να είχα αναρτήσει τούτη την εικόνα μερικές ημέρες πιο πριν. Πριν από την Πρωτοχρονιά, δηλαδή. Αλλά, εντάξει, ακόμα γιορτές είναι.

Πίσω σε παίρνω, μπρος μού έρχεσαι – αααμάν

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται μια έκφραση από σχεδόν όλους όσους έχουν να κάνουν με τηλέφωνα: Θα σε πάρω πίσω.

Ε; Πώς είπατε; Πίσω θα με πάρετε; Πού πίσω; Γιατί όχι μπροστά; Τι; Αααα... Οοο...

Φυσικά, εννοούν ότι θα σε πάρουν τηλέφωνο αργότερα. Είναι πολύ συνηθισμένο, πχ, κάποιος να σου απαντήσει: Θα το κοιτάξω και θα σας πάρω πίσω.

Αλλά, εντάξει, ρε παιδιά, βγάζει κανένα νόημα το Θα σε πάρω πίσω;

Δηλαδή, σκεφτείτε το δυο λεπτά. Τι θα πει – στα ελληνικά – Θα σε πάρω πίσω;

Το μόνο που μπορεί να σκεφτείς είναι το «Θα σε πάρω από πίσω», δηλαδή θα αρχίσω να σε ακολουθώ. (Για να μην αναφέρουμε και τίποτα πιο αισχρό από την αργκό που, το λιγότερο, δεν είναι δόκιμο.)

Δεν βγάζει νόημα αυτό το πράγμα. Δεν είναι σαν το «Θα σε πάρω τηλέφωνο» που, ναι μεν, δεν είναι κυριολεκτικό (δεν «παίρνεις» [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (199)

Το κακό τζίνι...

 

(Και φτάσαμε τις 199 μυστηριακές οντότητες. 199 τρομερά γκράφιτι, τα περισσότερα από την Αθήνα.)

 

Επίσης . . .

Επιλογές Μαΐου (14/5)


Πώς βάζουμε διαλυτικά με τόνο και το σύμβολο του ευρώ στον υπολογιστή | The Debutante, μια μικρή ταινία βασισμένη σε διήγημα της Leonora Carrington | Σπάνια έργα του Max Ernst | Η φανταστική τέχνη του Tino Rodriguez | AI Comic Factory | Ο λαβύρινθος του Tim Burton | Γιατί τα ζώα τρέχουν πιο γρήγορα από τα ρομπότ | Ο καρκίνος είναι ο «νέος Covid» για τη φαρμακοβιομηχανία | Γεύεσαι LSD με κάθε επαφή σου με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας | Οι έξι βαθμοί διαχωρισμού των ανθρώπων | Η βιογραφία του Stanley Kubrick | Τα εξωφρενικά λεκτικά πέρα-δώθε των «ειδικών» του COVID-19 | Ουτοπικός Ρεαλισμός (μια ομιλία του Bruce Sterling) | Γιατί εξαφανίζεται η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας; | Εικόνες φτιαγμένες με γραφομηχανή | Τα «βρόμικα» και «πονηρά» πεντάστιχα του Isaac Asimov | Ακόμα μία ταινία Lord Of The Rings το 2026

 

Πώς Πλάθονται οι Κόσμοι οι Φανταστικοί


Μέθοδοι δημιουργίας

Πολλοί αναρωτιούνται πώς οι συγγραφείς φαντασίας φτιάχνουν φανταστικούς κόσμους γεμάτους περιοχές, παράξενα ονόματα, και ένα σωρό ιδιομορφίες σε σχέση με τον δικό μας κόσμο. Κάποιοι, πάλι, που σκέφτονται να γράψουν φανταστική λογοτεχνία διστάζουν γιατί δεν νομίζουν ότι θα κατάφερναν να φτιάξουν τόσο μεγάλους και πολύπλοκους φανταστικούς κόσμους.

Και υπάρχει και το παράδειγμα του Τολκιν, ο οποίος είχε φτιάξει έναν κόσμο με αρκετά πολύπλοκη μυθολογία και ακόμα και δικές του γλώσσες οι οποίες είναι, πραγματικά, σαν κανονικές γλώσσες. Ορισμένοι επίδοξοι συγγραφείς τρομάζουν από αυτό. Σκέφτονται: Μα πώς να το κάνεις;

Υπάρχει, όμως, και το αντίθετο ρεύμα (όπως ο Michael Moorcock), που ισχυρίζεται ότι δεν χρειάζεται ο φανταστικός κόσμος να είναι πολύπλοκος, ούτε καν λεπτομερειακός: μάλιστα, αυτό είναι κακό. Αλλά ακόμα κι αυτοί οι συγγραφείς πλάθουν διάφορα παράξενα φανταστικά σκηνικά, παρά τα όσα λένε. Απλώς δεν τους ενδιαφέρει να τα καταγράψουν σαν ιστορικά δεδομένα ή σαν να γράφουν τον Οδηγό του Φανταστικού Κόσμου. Για παράδειγμα, ο κόσμος του Elric, του γνωστού ήρωα του Moorcock, είναι αρκετά ευφάνταστος, παρότι ο Moorcock δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με λεπτομέρειες και συστηματική καταγραφή. Όταν βλέπει κάποιος τον κόσμο του Elric – ειδικά κάποιους που δεν ασχολείται με τη φανταστική λογοτεχνία και πολύ – μπορεί να σκεφτεί ότι είναι δύσκολο να επινοήσεις έναν τέτοιο κόσμο, ή μπορεί να απορήσει πώς είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να σκεφτεί όλα αυτά τα πράγματα.

Ουσιαστικά, όμως, δεν είναι και τόσο δύσκολο να φτιάξεις όσους φανταστικούς κόσμους θέλεις, αρκεί, βέβαια, να έχεις κάποια φαντασία και δημιουργική διάθεση.

Υπάρχουν δύο τρόποι, κι ένας τρίτος, για να φτιάχνεις φανταστικούς κόσμους – φανταστικά σκηνικά, εν γένει. Ο πρώτος τρόπος είναι αυτός που θα μπορούσαμε να πούμε Από Πάνω Προς τα Κάτω. Ο δεύτερος είναι αυτός που θα μπορούσαμε να πούμε Από Κάτω Προς τα Πάνω. Και ο τρίτος είναι κάτι ανάμεσα στους δύο προαναφερθέντες, και μπορεί να γέρνει λίγο περισσότερο προς τον έναν ή προς τον άλλο.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Μαΐου (1/5)


Ζωγραφική φαντασίας | Αρχαία σχέδια στο Περού που απεικονίζουν ψυχεδελικούς χορούς | Μια περγαμηνή του 19ου αιώνα με όλη την ιστορία του κόσμου | Οι 6 αγαπημένοι σουρεαλιστικοί πίνακες του JG Ballard | Ο άνθρωπος που σκότωσε την αναζήτηση του Google | Ψευδο-Βοκάκιος, εβραϊκό pulp fiction, και ο άνθρωπος που ξεπατίκωσε τον Joyce | Η τέχνη της Anna Mond | Ευρωπαϊκός γοτθικός κινηματογράφος | Το Jetpack του James Bond στην ταινία Thunderball | Τα μυστικά των δωματίων απόδρασης (escape rooms) | Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης (Kedi) | Η Μάχη του Clontarf | Συνέντευξη με τον Michael Moorcock | Τα τενεκεδένια ρομπότ στις ταινίες και στον κινηματογράφο | Συνέντευξη με τη Julie Bell | Μια υπεράσπιση του Deathstalker