Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
6 / 2019

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (6)

Ακόμα μια παράξενη οντότητα στους τοίχους. Βέρος Αθηναίος, άραγε;

Ο γέρος του ήχου που δεν πεθαίνει ποτέ

Τελευταία είχα αρχίσει ν’ακούω έναν παράξενο ήχο στα μπάσα. Σκάλιζα τις ρυθμίσεις του υπολογιστή, νομίζοντας ότι κάτι είχε απορρυθμιστεί ύστερα από τις μικρές αλλαγές που είχα κάνει για μια ταινία. Τίποτα όμως· εξακολουθούσα ν’ακούω τον παράξενο ήχο στα μπάσα. Γυρίζω τελικά το ηχοσύστημα ανάσκελα μήπως φταίει το hardware, και τι βλέπω; Το subwoofer να έχει τρυπήσει. Γαμήσου· τώρα, καλοκαιριάτικα, βρήκε να με πουλήσει, το γαμημένο; Του έβαλα μονωτική ταινία και το έπιασα, και ο ήχος επανήλθε στην κανονική του κατάσταση. Αλλά η μονωτική ταινία, όσες στρώσεις και νάχει, δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινή λύση· έτσι όπως κοπανάει το subwoofer σύντομα θα την πετάξει.

Θυμήθηκα, λοιπόν, κάτι παλιά ηχεία που είχα και έναν ακόμα παλιότερο ενισχυτή. Τα ηχεία μού είχαν μείνει από ένα πολυμηχάνημα του κώλου (από εκείνα που παίζουν και [...]

Ο ήλιος στέκει

Θερινό ηλιοστάσιο σήμερα. Μια γιορτή με αιτία τη Φύση. Η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου. Και 9 πράγματα που μάλλον δεν θα ξέρεις για το θερινό ηλιοστάσιο. Επίσης, ποια η σχέση του με το θρυλικό Stonehenge;

Και, φυσικά, υπάρχουν πολλά ακόμα στο Διαδίκτυο αν ψάξεις για “summer solstice” ή “θερινό ηλιοστάσιο”.

Καπετάν Θαύμα, η κυρία με τις φωτεινές γροθιές

Ύστερα από έναν κάποιο σάλο που είχε γίνει για το Captain Marvel αποφάσισα τελικά να το δω. Κυρίως είχα ακούσει να λένε ότι είναι υπερβολικά φεμινιστικό και, ως εκ τούτου, στρατευμένο. Προσωπικά δεν πρόσεξα κάτι τέτοιο. Απλά είναι μια ταινία με μια δυνατή ηρωίδα. Και τι μ’αυτό; Νομίζω, μάλιστα, ότι παρουσιάζει μια τέτοιου είδους ηρωίδα πολύ καλύτερα απ’ό,τι σε κάποιες άλλες ταινίες ή βιβλία.

Επιπλέον, το Captain Marvel μού φάνηκε καλύτερο από πολλές άλλες ταινίες με σουπερήρωες οι οποίες δεν μου άρεσαν καθόλου. Ακόμα και το Dr. Strange με είχε απογοητεύσει τελείως. Το Captain Marvel δεν είναι άσχημο για το είδος του. Έχει ακόμα και κάποια στοιχειώδη πλοκή, και οι διάλογοί του είναι έξυπνοι, όχι ανόητοι. Εντάξει, δεν είναι καμιά τρομερά ψαγμένη ταινία, αλλά δεν περιμένεις να δεις κάτι τέτοιο από μια ταινία με σουπερήρωες, [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (5)

Τι βλέμμα είν’ αυτό; Με τρομάζει.

Το THE KRAH υποθέτω πως είναι η υπογραφή του καλλιτέχνη του συγκεκριμένου γκράφιτι.

Ο συγγραφέας δεν είναι υπάλληλός σου

Επειδή πρόσφατα έλαβα πάλι ένα email όπου κάποιος μού προτείνει να διαβάσω τα βιβλία του, νομίζω ότι είναι καλό να βάλω κάπου εδώ ένα link για αυτό το ελαφρώς παλιότερο post όπου εξηγώ πως δεν υπάρχει χρόνος για κάτι τέτοιο.

Σόρυ αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Επειδή γράφω λογοτεχνία δεν σημαίνει ότι έχω και τον χρόνο να διαβάζω οτιδήποτε μπορεί να μου στείλει κάποιος και να το σχολιάζω. Με το ζόρι προλαβαίνω να διαβάσω τα βιβλία που πραγματικά θέλω να διαβάσω, και τελευταία ολοένα και πιο δύσκολα βρίσκω βιβλία που αληθινά να με συνεπαίρνουν.

Ίσως κάποιοι να μην το έχουν διαβάσει αυτό, γι’αυτό κιόλας το επαναλαμβάνω.

Και, γενικά, είναι καλό πάντα να έχεις υπόψη σου πως επειδή ο άλλος γράφει βιβλία δεν σημαίνει ότι έχει χρόνο να διαβάσει και το δικό σου βιβλίο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Κι αυτό δεν πάει να πει ότι δεν [...]

Σαλαμάνδρα, σαλαμάνδρα…

(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)

 

Triadobatrachus massinoti, a proto-frog from the Early Triassic of Madagascar.

Δεν είναι υπέροχοι;

Τελευταία, γράφω κάτι που με έχει οδηγήσει να ψάχνω για αμφίβια και, περισσότερο, για τις σαλαμάνδρες.

Νομίζεις ότι αυτό είναι ερπετό; Κάνεις λάθος· δεν είναι ερπετό, είναι σαλαμάνδρα της φωτιάς. Μια πολύ συνηθισμένη ευρωπαϊκή σαλαμάνδρα που κυκλοφορεί και στο Ελλαδιστάν. Και είναι αμφίβιο, όπως ο βάτραχος.

Επίσης, αξιοσημείωτοι και οι μύθοι για τις σαλαμάνδρες. Και για το ιαπωνικό kappa. Και τι εννοεί ότι τραβούσε ένα shirikodama από τα οπίσθια του θύματός του, και ότι αυτό περιείχε την ψυχή του;; Κουβαλούσαν την ψυχή τους στον κ*λο τους; Τι φαντασία αυτοί οι ανατολίτες, γαμώτο…

Αυτός ο φίλος κάνει διακοπές· μην ενοχλείτε.

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (4)

Τι να πει κανείς γι'αυτούς εδώ τους τύπους;

Είναι απλοί γείτονες ή φίλοι; Λες να σχεδιάζουν να πάνε διακοπές σε βουνό ή θάλασσα;

Χμμμ...

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (3)

Μια πολύ κακιά κυρία με όμορφα μαλλιά και μακριά ουρά.

Την παντρεύεσαι;

Ένα τεχνικό θέμα: αλλοιωμένες εικόνες

Πρόσφατα παρατήρησα ότι, αν χρησιμοποιείς Internet Explorer ή Edge για να βλέπεις αυτό το blog, κάποιες εικόνες δεν παρουσιάζονται σωστά· βγαίνουν σαν μουντζουρωμένες. Αυτό οφείλεται στο ότι παρουσιάζονται σε κλίμακα: δηλαδή, είναι μεγαλύτερες αλλά, μέσω CSS, μικραίνουν. Αν τις κάνεις drag σε ένα πλαϊνό tab θα τις δεις στο κανονικό τους μέγεθος.

Δυστυχώς δεν φαίνεται να μπορώ να κάνω κάτι, για την ώρα, για να λύσω αυτό το πρόβλημα. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να ανεβάζω μικρότερες εικόνες γενικά, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να το κάνω αυτό – όχι σε όλες τις περιπτώσεις τουλάχιστον. Θέλω ο αναγνώστης να μπορεί να κατεβάσει και μια μεγαλύτερη εικόνα αν θέλει αλλά χωρίς εγώ να έχω ανεβάσει δύο εικόνες στον server.

Επομένως, τι λύση έχω να δώσω; Η μόνη λύση που μπορώ να δώσω είναι να βλέπετε αυτό το blog με κάποιο καλύτερο [...]

Βιβλία που είναι και βιβλία που δεν είναι

Αρκετές φορές βλέπω βιβλία να βαφτίζονται ως “φανταστική λογοτεχνία” (ή “λογοτεχνία του φανταστικού”, ή “λογοτεχνία φαντασίας”) χωρίς πραγματικά να είναι. Μη με παρεξηγείτε: δεν έχω κανέναν πολύ περιορισμένο ορισμό για το τι είναι φανταστική λογοτεχνία. Για την ακρίβεια, ο ορισμός μου για τη φανταστική λογοτεχνία είναι, αντιθέτως, πολύ ανοιχτός. Δεν την περιορίζω σε βιβλία με ξωτικά, ορκ, και νάνους. Δεν την περιορίζω σε βιβλία με δράκους ή με μικρούς μάγους. Δεν την περιορίζω καν σε βιβλία όπου πρέπει υποχρεωτικά να υπάρχει μαγεία όπως ορίζεται συνήθως η μαγεία στη φανταστική λογοτεχνία. Ούτε σε βιβλία που πρέπει να διαδραματίζονται σε αρχαϊκούς κόσμους. Ακόμα κι ένα βιβλίο που διαδραματίζεται σε μια άλλη πραγματικότητα, σε έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό από τον δικό μας αλλά με τους δικούς του φυσικούς νόμους [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (2)

Αυτός ο μυστήριος τύπος με την κουκούλα παραφαίνεται ύποπτος. Έτσι;

Το μόνο που γνωρίζει η Έρευνα Μυστηριακών Οντοτήτων γι’αυτόν είναι ότι μοιράζεται κοντινό τοίχο μ’αυτόν τον άλλο μυστήριο τύπο.

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (1)

...στους τοίχους της Αθήνας.

Θα ακολουθήσουν κι άλλες.

Ο παλιός κώδικας που άφησες για τον εαυτό σου

(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)

 

Ξέρεις εκείνη τη μαγική αίσθηση που έχεις όταν εκπλήσσεις τον εαυτό σου; Είναι σαν να βρίσκεις έναν παλιό κώδικα μέσα σ’ένα σκονισμένο συρτάρι, και, αποκωδικοποιώντας τον, σύντομα συνειδητοποιείς ότι τον άφησε ο παρελθοντικός σου εαυτός για να τον βρει ο μελλοντικός.

Και παθαίνεις την πλάκα σου.

Αυτό μού συμβαίνει κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο και πιάνω να το διορθώσω από την αρχή. Γράφω σοβαρά από τα 17 μου (“ασόβαρα” δεν θυμάμαι από πότε γράφω) αλλά εξακολουθώ να παθαίνω την πλάκα μου. Δεν έχει σημασία αν είναι κάτι που βλέπεις και λες “Τι αηδίες είν’ αυτές; Είναι σαν να το έχει γράψει η γάτα μου, μεθυσμένη!” ή αν λες “Εγώ το έγραψα αυτό!; Αυτό είναι γαμάτο!” – η μαγική αίσθηση είναι πάντα εκεί.

Τα πάντα είναι νους

Η φαντασία – από την οποία ξεκινά κάθε είδους δημιουργικότητα – είναι ένας μυς που ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις να ατροφήσει. Πρέπει να τον εξασκείς κάθε μέρα, έστω και με κάποιο μικρό τρόπο: Γράψε ένα απλό ποίημα. Γράψε μια γραμμή με ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι. Κάνε ένα μικρό σκίτσο. Ή, αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από αυτά, απλά φαντασιοκόπησε για λίγο. Ναι, φαντασιοκόπησε. Αυτό είναι, από μόνο του, δημιουργική διαδικασία. Τα πάντα είναι νους.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής πολλές φορές μάς ωθεί να αφήνουμε τη φαντασία μας να ατροφήσει· αλλά αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις. Τότε, η σκέψη σου γίνεται επίπεδη, σχεδόν ρομποτοειδής, επαναλαμβανόμενη, χωρίς δημιουργικές διεξόδους.

Αλλά τι κάνεις αν πέσεις στην παγίδα; Είναι πολύ αργά; Ποτέ δεν είναι πολύ αργά. Απλά πρέπει να ξεμουδιάσεις πρώτα. [...]

Βιβλία του Κακού: Τρέμε!

Το 2013 είχα διαβάσει το Saga of Old City, το πρώτο βιβλίο της σειράς Gord the Rogue, του Gygax, και μου είχε αρέσει αρκετά. Μάλιστα, στα πρώτα 3/4 του βιβλίου δεν έβλεπες καν εκείνα τα γνωστά κλισέ του Dungeons & Dragons· ήταν σαν να διαβάζεις ένα μεσαιωνικό μυθιστόρημα. Στο τελευταίο τέταρτο του βιβλίου παρουσιάζονταν κάποια από τα κλισέ του D&D αλλά και πάλι δεν με ενόχλησαν καθόλου.

Είπα, λοιπόν, να προχωρήσω στο δεύτερο της σειράς, το Artifact of Evil· αλλά, δυστυχώς, εδώ η κατάσταση δεν φαίνεται να είναι ίδια. Ούτε καν παρόμοια. Από την αρχή κιόλας βλέπεις αμέσως όλα τα κλισέ του Dungeons & Dragons, και μάλιστα με έναν τρόπο κιτς. Γίνεται ξεκάθαρη αναφορά σε alignment, έναν όρο του παιχνιδιού βασικά. Διαβάζεις για έναν χαρακτήρα που μιλά για Lawful Evil, Neutral Evil, και τα ρέστα· και γενικά υπάρχει μια αναφορά σε Κακό με κεφαλαίο κάπα σαν κάποιοι – και ορισμένες [...]

 

Επίσης . . .

Περί Γραφής: Και Περί Πλοκής


Το μυθιστόρημα με, και χωρίς, πλοκή

Εκείνο που συνήθως ακούς για τα μυθιστορήματα – ή για τις ταινίες, ή για οποιοδήποτε αφηγηματικό έργο – αλλά κυρίως για τα μυθιστορήματα – είναι ότι έχουν πλοκή. Η πλοκή είναι μια σειρά από γεγονότα μέσα στην αφήγηση τα οποία ξεκινούν από την αρχή της ιστορίας και συνεχίζονται, το ένα κατόπιν του άλλου, με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάνουμε σε μια κατάληξη που βγάζει κάποιο νόημα βάσει του πώς είναι δομημένη η ιστορία.

Για παράδειγμα, αν γράφεις ένα παραμύθι όπου ένας ιππότης ξεκινά να σώσει μια πριγκίπισσα από έναν δράκο, περιμένεις ότι στο τέλος ο ιππότης ή θα σώσει την πριγκίπισσα από τον δράκο ή (πολύ πιο απίθανο) θα σκοτωθεί από τον δράκο. Από την αρχή ώς το τέλος, όμως, θα υπάρξουν κάποια γεγονότα που θα είναι το ταξίδι του ιππότη προς τον δράκο. Αυτή είναι η πλοκή. Τα γεγονότα αυτά οδηγούν, το ένα μετά το άλλο, τον ιππότη προς τον δράκο – είτε ως εμπόδια που πρέπει να υπερβεί είτε ως συναπαντήματα που τον βοηθούν να φτάσει στον προορισμό του – και το φινάλε περιμένουμε να είναι η συνάντηση με τον δράκο, και με την πριγκίπισσα.

Σίγουρα, δεν περιμένουμε ότι ο ιππότης, καθώς ταξιδεύει, θα πέσει από το άλογό του, θα κατρακυλήσει σ’ένα γκρεμό, θα σπάσει το κεφάλι του, και θα σκοτωθεί.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Μαρτίου (19/3)


>| Ένα Μπαούλο γεμάτο παλιά ελληνικά κόμιξ (pdf) & Ιστορίες με παράξενες και μαγικές γραφομηχανές & Πρόβλεψη από το 1963 για τα κινητά & Η πριγκίπισσα που δολοφονήθηκε από κουνούπι & Τεράστια συλλογή με street art του Banksy & Μάθε να ζωγραφίζεις μια ψυχεδελική οφθαλμαπάτη & Ένα μαγευτικό εργοστάσιο ηλιακής ενέργειας & Valentine Hugo (σουρεαλιστική τέχνη) & Retro-Forteana (blog για τα παράξενα του παρελθόντος) & Laurence Schwinger (φανταστική τέχνη) & Άρθουρ Μάχεν & Stephen Fabian (μακάβρια ζωγραφική βασισμένη στον Lovecraft) & Το Dune του Jodorowsky & Ο Μιχαήλ Άγγελος της δερματοστιξίας στη Βικτοριανή Εποχή & Συνέντευξη του Frank Herbert (Dune) από το 1969 & Fletcher Hanks (1939-1941), outsider comic book artist & Spencer Hansen (τρελή τέχνη) |<

 

Ψυχολογώντας τον Συγγραφέα


Τι «δείχνει» αυτό, ή εκείνο, ή το άλλο, από το βιβλίο του;

Ίσως αυτό να είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στις μέρες μας: το να προσπαθούμε να ψυχολογήσουμε τον συγγραφέα (παλιότερο ή σύγχρονο) από αυτά που έχει γράψει. Το να προσπαθούμε να καταλάβουμε κάτι γι’αυτόν, για την προσωπικότητά του, για τη ζωή του, για τα βίτσια του – για το οτιδήποτε δεν θα έπρεπε κανονικά να μας ενδιαφέρει, γιατί μπορεί και να ήταν προσωπικό δεδομένο, ουσιαστικά.

Πολύ συχνά πέφτουμε έξω. Κάνουμε τραγικά λάθη. Τραγελαφικά, ορισμένες φορές.

Διότι η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να ψυχολογήσεις τον συγγραφέα από αυτά που γράφει. Ειδικά τον συγγραφέα λογοτεχνίας. Δεν αναφέρομαι σε αρθρογράφους, δημοσιογράφους, δοκιμιογράφους, και λοιπούς. Μιλάω μόνο για λογοτέχνες. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τους ψυχολογήσεις από τα γραφόμενά τους, να καταλάβεις πράγματα γι’αυτούς.

Μα, είναι δυνατόν; Από όσα γράφει ο άλλος δεν φαίνεται κάτι για εκείνον;

[Συνέχισε να διαβάζεις]