Εδώ και αρκετά χρόνια γράφω Θρυμματισμένο Σύμπαν. Συνέχεια, βασικά. Δεν έχω αλλάξει σκηνικό (μόνο για δυο, τρία διηγήματα, νομίζω). Και δεν είχα βαρεθεί καθόλου· γιατί το ΘΣ δεν είναι ένας κόσμος, είναι πολλοί κόσμοι. Μπορεί να μοιράζονται κάποια κοινά στοιχεία, αλλά ο καθένας είναι διαφορετικός. Και τα πράγματα που έχεις να γράψεις είναι, ουσιαστικά, ανεξάντλητα. Οι περιορισμοί, πολύ λίγοι.
Σε κάποιες φάσεις, έλεγα ότι δεν θα γράψω στη ζωή μου ιστορίες σε άλλο σκηνικό. Θέλω να πω: όταν έχεις κάτι τέτοιο, τι άλλο χρειάζεσαι;
Με ξαφνιάζω, λοιπόν, τώρα που, ύστερα από τόσα χρόνια, αισθάνομαι πως θέλω να γράψω για κάτι άλλο, και έχω, μάλιστα, και μια τρομερή (κατά τη γνώμη μου, φυσικά) ιδέα για έναν καινούργιο κόσμο. Θα μπορούσα, ίσως, να τον εντάξω κι αυτόν στο ΘΣ, αλλά δεν θέλω να το κάνω· θα μου φαινόταν ανόητο, και θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω και κάποια από τα σταθερά στοιχεία του ΘΣ. Οπότε, όχι, θα είναι κάτι εντελώς ανεξάρτητο. Και θα ξεκινήσω να γράφω εκεί αφού τελειώσω τη σειρά που γράφω τώρα (για την οποία είχα πει μερικά λόγια σε παλιότερο κείμενο). (Φυσικά, όλα αυτά θα δημοσιευτούν από το 2025 και μετά. Δεν βιάζομαι.)
Νομίζω πως η όρεξή μου για κάτι τελείως καινούργιο άνοιξε από εκείνο το διήγημα που έγραψα με έμπνευση την πανδημία, το Χωρίς Πρόσωπα. Γιατί; Επειδή άφησα τη φαντασία μου ελεύθερη να φτιάξει έναν καινούργιο κόσμο μέσα στον οποίο θα διαδραματιζόταν το διήγημα. Και μου άρεσε αυτός ο κόσμος· ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από το ΘΣ, και σκέφτηκα: Γαμώτο, γιατί δεν γράφεις και κάτι τέτοιο;
Κράτησα και σημειώσεις, μάλιστα, καθώς έγραφα το Χωρίς Πρόσωπα: σημειώσεις για τον κόσμο, με τη σκέψη ότι ίσως κάπου να χρειαστεί στο μέλλον.
Αλλά, όχι, τώρα, αφού έχω τελειώσει το Κλεμμένο Βασίλειο, δεν θα γράψω στον κόσμο του Χωρίς Πρόσωπα. Θα γράψω σε κάποιο άλλο σκηνικό (για το οποίο φυσικά και δεν θα πω τίποτα εδώ), αλλά εξίσου τελείως καινούργιο.
Και έχω πάθει σοκ, για να είμαι ειλικρινής, που αποφάσισα να εγκαταλείψω το ΘΣ. Όχι απόλυτα, βέβαια. Κατά πάσα πιθανότητα, θα επιστρέψω εκεί. Γιατί είναι κάτι χωρίς περιορισμούς. Δεν είναι ένας κόσμος που τον χρησιμοποιείς για να γράψεις, πχ, μια μεγάλη επική ιστορία και μετά δεν έχεις τι άλλο να τον κάνεις.
Ωστόσο, για την ώρα, λέω να ταξιδέψω αλλού.