Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
3 / 2020

Κορονοϊός: Πριν από το σενάριο του τέλους του κόσμου

(Αυτό είναι το πρώτο post που αποφάσισα να γράψω κάτι τελείως σοβαρό για τον Γαμιολοϊό. Έχω αρχίσει να χαλάω...)

Τις τελευταίες μέρες ψάχνω να βρω ό,τι μπορώ για τον COVID-19, γιατί μου έχει κινήσει την περιέργεια. Εξαρχής, από τις πρώτες κιόλας αναφορές σ’αυτό το θέμα, είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά – και δεν ήταν η λοίμωξη. Τα όσα έχω βρει μέχρι στιγμής απλά το επιβεβαιώνουν αυτό. Θα μπορούσα να είχα ψάξει και περισσότερο, αλλά έχω και τα δικά μου πράγματα να κάνω, τα οποία μ’αρέσουν πιο πολύ, οπότε μάντεψε τι πάει δεύτερο.

Ωστόσο, δεν μπορείς παρά αμέσως να παρατηρήσεις το εξής: Ξεκινώντας να κάνεις μια τέτοια έρευνα, βλέπεις ότι βρίσκεις μια σωρεία πληροφοριών που κατά βάση λένε τα ίδια: την κλασική καραμέλα που πουλάνε τα ΜΜΕ, Stay Safe και τα λοιπά. (Δυστυχώς, κανείς δεν λέει επίσης Stay Sane, γιατί ίσως [...]

Η σουρεαλιστική μέθοδος του Jim Morrison

Πριν από κάμποσο καιρό είχα βρει αυτό το απόφθεγμα κάπου στο Διαδίκτυο. Δυστυχώς, δεν θυμάμαι πού. Αλλά έχει ενδιαφέρον από διάφορες απόψεις. Το κάνω απλά copy/paste, ακόμα και μαζί με τα τυπογραφικά του λάθη (αν μη τι άλλο, ο δαίμων του τυπογραφείου είναι ένας σουρεαλιστικός δαίμων από μόνος του). Χρόνος για μετάφραση στα ελληνικά δεν υπάρχει.

Jim Morrison’s Surrealist Method

Jim Morrison’s art was greatly influenced by surrealism. The concept of using art to help people get in touch with their subconscious excited him. To understand his lyrical and poetic imagery on the first album is necessary to grasp at least the basic principles of surrealist art. Loosely described, surrealism, which rejects traditional values and beliefs, attempts to express the subconscious mind by presenting images in a random rather than ordered path. The idea is that by avoiding traditional concepts of order the surrealist allows his subconscious to flow free through his art. But the surrealists carry it much further than that as C. W. Mills describes in Surrealism in Art:

“The objective of surrealism was infinite expansion of reality as a substitute for the previously accepted dichotomy between the [...]

Τροχοφόρα κτήρια και τεχνητά δέντρα

Πριν από κανένα μήνα, όταν η Χούντα της Μεγάλης Πανούκλας ήταν στις αρχές της, και πάλι δεν έβλεπες πολύ κόσμο στον δρόμο – αλλά δεν ήταν ακόμα κλειδωμένα τα καταστήματα ούτε η Αστυνομία σε κυνηγούσε όταν πήγαινες στον φούρνο – ένας περίεργος τύπος έδινε κάτι φυλλάδια. Ήταν κάπου στο κέντρο της Αθήνας· δεν λέω πού ακριβώς, για προφανείς λόγους. Έδωσε ένα φυλλάδιο και σ’εμένα. Ή, μάλλον, δύο. Ολόκληρο το μήνυμά του δεν χωρούσε σε ένα.

Και είναι από τα πιο περίεργα πράγματα που έχω δει τον τελευταίο καιρό – ναι, συμπεριλαμβανομένου και του γαμιολοϊού. Παραθέτω παρακάτω και τις δύο σελίδες σκαναρισμένες. Αν θες να τις δεις πιο μεγάλες, μπορείς να κλικάρεις επάνω τους.

Νομίζεις ότι είναι κάτι που βγήκε από βιβλίο μου, ή, μάλλον, από βιβλίο του Thomas Pynchon. Σίγουρα μοιάζει με κάτι από άλλη εποχή. Από το ’60, ίσως, ή το [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (38)

Αγρίεψαν οι τοίχοι. Δαίμονες με μεγάλα δόντια ξεπροβάλλουν. Σύμμαχοι του κορονοϊού; Μην αγγίζεις τίποτα για καλό και για κακό! Τίποτα! Κίνδυνος θάνατος!

Παρεμπιπτόντως, πουλάμε φούσκες αέρος για κατοικία σε τιμή ευκαιρίας. Μόνο 300.000 ευρώ το κομμάτι. Όποιος προλάβει, πρόλαβε!

(Σοβαρά σχόλια για τον κορονοϊό αρνούμαι να κάνω. Χτες βράδυ έψαχνα μήπως είναι hoax ή πείραμα τρελών ψυχιάτρων. Το πράγμα έχει αρχίσει να μου φαίνεται σουρεαλιστικό πλέον.)

(Κανονικά, έπρεπε να κάνω διακοπή ποσταρίσματος Μυστηριακών Οντοτήτων ως διαμαρτυρία για τα κουλά μέτρα απαγόρευσης βαδίσματος του Κούλη. Όποιος δεν βαδίζει δεν φωτογραφίζει, ξέρεις. Ανώμαλοι τρομολάγνοι...)

Πάλι τυχαιότητα

Μα, πάλι για τυχαιότητα να γράψω; Έχω ήδη γράψει ένα, δύο, τρία άλλα posts.

Αλλά γιατί όχι; Η τυχαιότητα πάντα θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον, κι επιπλέον δεν ξέρω τι άλλο να γράψω σήμερα.

Τις προάλλες, έλεγα ότι κατάφερα τελικά να φτιάξω έναν αλγόριθμο που σου δίνει τυχαίους αριθμούς. Αλλά έκανα λάθος. Τελικά, είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ό,τι φαίνεται το να βάλεις το μηχάνημα να σου δίνει πραγματικά καλούς τυχαίους αριθμούς. Ανακάλυψα ένα bug στο πρόγραμμα και το διόρθωσα, και μετά τσέκαρα πάλι τους τυχαίους αριθμούς (με το πρόγραμμα για τυχαίες εικόνες, όπως έχω ήδη αναφέρει) και είδα ότι τώρα χάνονται πάλι κάποιοι αριθμοί. Χάνονται σταθερά. Δεν μπορούν καθόλου να εμφανιστούν. Ή, ίσως, οι πιθανότητες είναι τόσο μικρές να εμφανιστούν που το θέμα δεν έχει νόημα ούτως ή άλλως – είναι σαν να μην υπάρχουν. Το σκάλισα [...]

Ήρθε και η Χούντα

Μου λένε κάτι· το κοιτάζω και στο Διαδίκτυο. Χα! λέω, ωραίο το πρωταπριλιάτικο αστείο του Πρωθυπουργού!

Μετά, έρχεται η συνειδητοποίηση: Τι! Δεν έχουμε Πρωταπριλιά, γαμώ την πουτάνα μου!;

Καλά, συγνώμη τώρα, είπαμε ότι δεν μας διοικούν και οι καλύτεροι – είπαμε – αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι ή διεστραμμένοι ή διανοητικά καθυστερημένοι. Ή και τα δύο.

ΟΚ, για όσους τυχαίνει παρ’ελπίδα να μην το ξέρουν ακόμα: Από αύριο – ή, μάλλον, σήμερα – 23 Μαρτίου, ισχύει γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας. Δηλαδή, δεν μπορείς να βγεις από το σπίτι σου εκτός αν το έχεις δηλώσει με SMS ή αν έχεις συμπληρώσει ένα γαμημένο κωλόχαρτο που μπορείς να κατεβάσεις από το Διαδίκτυο. Σε περίπτωση που σε τσακώσουν οι μπάτσοι στο δρόμο και δεν έχεις κάνει ή το ένα ή το άλλο, πληρώνεις 150 ευρώ. (Το γράφει εδώ.)

Για να πας, [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (37)

Κρυφοί μηχανισμοί της πόλης...

Ακόμα μια Ημέρα στην Εποχή της Πανούκλας

Πέρα από τη γενική παράνοια, πάντως, οφείλεις να παρατηρήσεις ότι τα περισσότερα μέτρα ασφαλείας που έχουν παρθεί είναι καλά. Η αντίδραση του κόσμου είναι ακραία σε πολλές περιπτώσεις. Σε τελική ανάλυση, ποιος τους είπε να λεηλατήσουν τα σουπερμάρκετ; Το αντίθετο τούς είπαν, αν δεν κάνω λάθος.

Αλλά ίσως αυτές οι αντιδράσεις να μην είναι παράλογες όταν οι κυβερνήσεις επιμένουν να φέρονται σαν οι πολίτες να είναι μικρά παιδιά. Για παράδειγμα, ήταν πραγματικά ανάγκη να κλείσει η κυβέρνηση τις καφετέριες και άλλα εμπορικά καταστήματα; Δεν χρειάζεται κλείσιμο· χρειάζεται απλά ενημέρωση. Ο κάθε πολίτης να καταλάβει από μόνος του ότι είναι πολύ επικίνδυνο να συγκεντρώνονται πάρα πολλά άτομα σε πολύ κλειστό χώρο. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να καταλάβεις.

Τα καρτελάκια στα σουπερμάρκετ είναι, επιπλέον, [...]

Οι Ημέρες της Μεγάλης Πανούκλας

Κρύο σήμερα. Σαν χειμώνας. Αλλά αυτό είναι φυσιολογικό για Μάρτη μήνα. Μάρτης-γδάρτης και τα λοιπά, δεν λένε;

Η Μεγάλη Πανούκλα καλά κρατεί.

Σήμερα στο σουπερμάρκετ: Σαν από σκηνικό σε βιβλίο του Ballard. Κομμάτια και θρύψαλα. Λεηλατημένα ράφια. Κάτι ζόμπια με μάσκες. (Ακόμα Απόκριες, ρε κερατάδες;) Οι υπάλληλοι να τα έχουν παίξει, και με το δίκιο τους. Ο ένας άνθρωπος να κοιτάζει τον άλλο καχύποπτα: Εσύ, ρε πούστη, το έχεις το μικρόβιο; Το έχεις;; Μακριά! Μακριά, γαμώ την πουτάνα σου!

Ούτε νερό δεν βρίσκεις· λάδι μετά βίας. Πήγα να πάρω κάτι μπισκότα που μου έλειπαν και φοβήθηκα μην τα είχαν εξαφανίσει κι αυτά. Τα βρήκα. Ή δεν τα θεωρούσαν άμεσης ανάγκης για κατάσταση fallout, ή οι υπάλληλοι είχαν κάνει το θαύμα τους.

Ευτυχώς, δεν έχουν πάρει ακόμα όλα τα κρασιά. Σκέφτομαι πάω να τα καβατζώσω – όλα – να [...]

Πειρατές, φαντάσματα, και ο νεο-Μαύρος Θάνατος

Επικίνδυνο post. Μην το διαβάσεις. Μπορεί να παίξει με το μυαλό σου.

*

Τέτοια πανούκλα, γαμώτο, από τον Μαύρο Θάνατο έχει να πέσει... Ή, μάλλον, μια παρόμοια παράνοια.

Αλλά εγώ θα σας πω μια ιστορία από παλιά.

Σ’ένα χωριό της Ελλάδας (δεν θέλω να αναφέρω όνομα, αλλά δεν είναι φανταστικό χωριό, ούτε η κατάσταση είναι φανταστική) υπάρχει ένα εκκλησάκι σε αρκετά κεντρικό σημείο του χωριού. Τώρα πλέον, απλά είναι για τους πιστούς και τους τουρίστες. Παλιότερα – πολύ προτού γεννηθώ – υπήρχε ένας μύθος που πολλοί θεωρούσαν αληθινό. Έλεγαν ότι δεν έπρεπε να περνάς από εκεί κοντά τα βράδια γιατί εμφανιζόταν το δαμαλάκι (μικρό μοσχάρι) του Άι Φου (πάλι εσκεμμένα δεν λέμε ονόματα). Ένα φάντασμα, δηλαδή. Αλλά οι πιστοί το πίστευαν και κανείς δεν περνούσε από εκεί μετά τη δύση του ήλιου, μην τυχόν και απαντήσει το [...]

Το πνεύμα της εποχής

Αυτό είναι τμήμα από αφίσα αναρχικών. Ήταν κολλημένη σε κολόνα, γι’αυτό στα πλάγια η εικόνα φαίνεται να λυγίζει περίεργα.

Νομίζω πως έχει πιάσει το... πνεύμα της εποχής. Έτσι;

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (36)

Μυστηριώδη σύμβολα κάτω από γέφυρες. Μεταδίδουν κάποιο κρυφό μήνυμα; Υποσυνείδητα, ίσως; Μολύνουν τη νόησή σου και μόνο που τα αντικρίζεις; Τα έχουν γράψει εκεί άτομα ήδη μολυσμένα από αυτό το διαβολικό νοητικό παράσιτο που φωλιάζει μέσα στην ψυχή τους; Ή είναι απλές τοιχογραφίες που τις έκανε άνθρωπος που βαριόταν φριχτά; Ήταν τυχαίες οι γραφές του, ή προήλθαν από κάποιο αινιγματικό όνειρο που ίσως ούτε ο ίδιος δεν θυμάται;

Οποιοσδήποτε τυχαίος αριθμός – με ζάρια

Στο προηγούμενο post είχα υποσχεθεί πως θα σας πω πώς να εξάγετε οποιονδήποτε τυχαίο αριθμό χρησιμοποιώντας ζάρια. Και αυτό θα κάνω τώρα. (Έτσι, επειδή είναι καλύτερα να ρίχνεις ζάρια απ’το να αφήνεις τα media να σου τρώνε συνέχεια τον εγκέφαλο για τον κορονο(α)ιό.)

Κατά πρώτον, πρέπει να έχεις υπόψη σου τα πολυεδρικά ζάρια. Αν όχι, τότε ρίξε μια ματιά εδώ για να μάθεις τι είναι.

Μπορείς, βέβαια, να εξάγεις οποιονδήποτε τυχαίο αριθμό και με απλά εξάπλευρα ζάρια (θα καταλάβεις γιατί) αλλά τα πολυεδρικά βοηθάνε – πολύ.

Η πιο απλή περίπτωση είναι η εξής: Θέλεις μια κλίμακα που δεν υπάρχει σε κανένα γνωστό ζάρι. Πχ, από το 1 έως το 9. Τι κάνεις; Ρίχνεις ένα δεκάπλευρο ζάρι κι αν φέρει 10 το ξαναρίχνεις. Παρομοίως, αν θέλεις έναν αριθμό από το 1 έως το 17, ρίχνεις ένα εικοσάπλευρο ζάρι κι αν φέρει 18+ το ξαναρίχνεις.

Μα, [...]

Κι άλλη τυχαιότητα

Στο προπροηγούμενο post έλεγα για την τυχαιότητα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και για ένα random seed που έχω φτιάξει. Συνεχίζω εδώ επειδή νομίζω πως η τυχαιότητα, και όχι μόνο στους υπολογιστές, έχει ενδιαφέρον ως θέμα.

Κατέληξα σε μια καινούργια λειτουργία, όπως έγραψα πριν, αλλά τελικά είχε κι αυτή τα δικά της bugs όπως αποδείχτηκε. Την τσέκαρα διεξοδικά, βάζοντάς τη να μου δώσει 500 φορές αποτελέσματα από έναν τριψήφιο τυχαίο αριθμό και πάλι έχανε κάποια νούμερα.

Μια απ’τα ίδια, δηλαδή. Όπως λένε, «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε το βρακί του αλλιώς».

Μετά, όμως, πρόσεξα ότι τα νούμερα που χάνει δεν είναι τα ίδια με την προηγούμενη λειτουργία, και το ξανασκέφτηκα. Και είπα: Ίσως, τελικά, να μην είναι ο Μανωλιός αλλά ο Νικολιός. Ή, αλλιώς: Γιατί δεν χρησιμοποιείς και τις δύο λειτουργίες συγχρόνως;

Τις [...]

Κορονοϊός ή κοροναϊός;

Κάνοντας μια βόλτα στο ελληνικό διαδίκτυο, μπορείς να δεις τον nCoV γραμμένο είτε ως κορονοϊό είτε ως κοροναϊό. Είναι ένα από τα γνωστά ελληνικά φαινόμενα που άλλοι γραφούν κάτι έτσι, άλλοι το γράφουν αλλιώς, και επικρατεί μια σχετική σύγχυση. Από την άλλη, γιατί να μην είναι τα πράγματα πολυμορφικά σε μια γλώσσα; Είναι καλύτερα να είναι μονολιθικά, να υπάρχει μόνο μία σωστή χρήση; Δεν το νομίζω. Νομίζω πως η πολυμορφικότητα είναι καλύτερη, ακόμα κι αν δημιουργεί μια κάποια σύγχυση ορισμένες φορές.

Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ποιο είναι το σωστό;

Κοίτα, το Wiktionary το γράφει κορονοϊός, οπότε αυτό είναι, κατά πρώτον, ένα καλό σημάδι για να θεωρήσεις ότι αυτή είναι η σωστή χρήση.

Από την άλλη, κι εμένα το κορονοϊός μού ακούγεται καλύτερο από το κοροναϊός. Ηχητικά και μόνο.

Αλλά ας δούμε [...]

Περί τυχαιότητας

Τελευταία ασχολούμαι με προγραμματισμό πολύ περισσότερο απ’ό,τι παλιά (ίσως να έχω κολλήσει κάποιο μικρόβιο) και έτυχε να παρατηρήσω κάτι που κι αρκετοί άλλοι προγραμματιστές έχω διαβάσει ότι έχει τύχει να παρατηρήσουν: Πολλοί τυχαίοι αριθμοί που βγάζουν οι υπολογιστές δεν είναι αρκετά τυχαίοι.

Αλλά ορισμένες φορές θέλω να βάλω το μηχάνημα να μου δώσει μια σειρά από τυχαίους αριθμούς που δεν μοιάζουν στημένοι. Οπότε, κάθισα και έγραψα ένα δικό μου random seed.

Το random seed, για όσους δεν ξέρουν, είναι ένας δεκαδικός αριθμός της μορφής μηδέν-κόμμα-κάτι (πχ, 0,234554) ο οποίος αλλάζει κάθε τόσο. Το πιο απλό είναι να βάλεις το σύστημα να τον φτιάχνει βάσει των κλασμάτων του δευτερολέπτου κάθε δεδομένη στιγμή.

Μετά, το seed το πολλαπλασιάζεις με τον μέγιστο και τον ελάχιστο αριθμό που θες να πάρεις – πχ, από 1 έως 10. Έτσι, [...]

Δύο

Ψαχουλεύοντας τυχαία στο παλιό blog των Σκιωδών Παραλειπομένων, βρήκα τρόπο αντιμετώπισης για τον κορονοϊό.

Ιδού, γαμώτο. Ιδού:

Δύο τρόποι αντιμετώπισης υπάρχουν για τα πράγματα που δεν τα θέλει ο οργανισμός ή η ψυχή: ή τα αποφεύγεις τελείως, ή τα κοπανάς μέχρι που να πάθεις ανοσία.

Πιάνει, επίσης, και για διάφορες άλλες παθήσεις διαφόρων ειδών.

Είχα έμπνευση τότε· τώρα, έχω ψιλοβαρεθεί.

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (35)

Τι είδε αυτή η τύπισσα και σοκαρίστηκε έτσι; Δε θέλω καν να φανταστώ. Δεν θέλω.

Ρίξε μια να σου ρίξω δυο!

Τις προάλλες, ο Ερντογάν έστελνε πρόσφυγες προς τη μεριά μας με τρόπο καθαρά προκλητικό. Η ΕΕ δεν φαίνεται να βοηθά στο θέμα των προσφύγων παρότι είναι καταφανές ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος. Δεν είναι καν θέμα αν θέλεις να βοηθήσεις τους πρόσφυγες – κι εγώ θέλω να τους βοηθήσουμε – αλλά είναι θέμα τού τι μπορείς να τους προσφέρεις. Δεν είναι δυνατόν σε μια περιοχή οι πρόσφυγες να πλησιάζουν να είναι πιο πολλοί από τους μόνιμους κατοίκους ενώ δεν υπάρχουν ούτε υποδομές ούτε κανένα σύστημα υποστήριξης.

Η ΕΕ μοιάζει να το αγνοεί τελείως αυτό. Ο Ερντογάν μοιάζει να το εκμεταλλεύεται για να προωθεί τις δικές του εξουσιοφρενικές μαλακίες.

Και τώρα κάτι παλαβοί αρχίζουν πάλι να μιλάνε για πολέμους και συρράξεις (και για τον Γέροντα Παΐσιο, εννοείται – που τα κόκαλά του ακούγονται ώς εδώ [...]

 

Επίσης . . .

Το Δυναμικό Φανταστικό Σκηνικό


Αρκετοί φανταστικοί κόσμοι δεν αλλάζουν, ή αλλάζουν λίγο. Είναι αρκετά φιξαρισμένοι, θα έλεγες. Γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί και τι δεν υπάρχει, και αποκεί και πέρα οι μόνες αλλαγές είναι, ίσως, στην πολιτική σκηνή του κόσμου, ή στο πώς εξελίσσονται κάποιες καταστάσεις. Αλλά ο κόσμος ο ίδιος, κατά βάση, δεν αλλάζει. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι υπάρχουν αυτές οι φανταστικές φυλές, αυτά τα φανταστικά όντα, αυτά τα είδη μαγείας ή τεχνολογίας, και τέλος. Μεταβάλλονται μόνο οι σχέσεις μεταξύ αυτών – όπως αν ένα βασίλειο γκρεμιστεί ή αν μια καινούργια πόλη ιδρυθεί. Σε πολλές περιπτώσεις, δε, ακόμα κι αυτό δεν συμβαίνει, ή συμβαίνει πολύ διστακτικά, πολύ επιφυλακτικά. Κάποιες αυτοκρατορίες είναι πάντα εκεί, κάποια βασιλεία υπήρχαν και θα υπάρχουν. Μερικές φορές αυτό ισχύει και για κάποιους χαρακτήρες μέσα στις φανταστικές ιστορίες· μοιάζουν κι αυτοί φιξαρισμένοι στο φανταστικό σκηνικό, σαν να είναι μέρος του.

Το πιο συνηθισμένο, πάντως, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το πολιτικό σκηνικό να αλλάζει αλλά τίποτα σχετικά με τη φύση του κόσμου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό – έχει μια συγκεκριμένη αισθητική – και θα μπορούσες να πεις και ότι είναι, κατά κάποιο τρόπο, ρεαλιστικό – δηλαδή, ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στον κόσμο μας, στη δική μας πραγματικότητα.

Ή, μήπως, όχι;

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Νοεμβρίου (12/11)


Χάρτης με τους αρχαίους ρωμαϊκούς δρόμους, εικόνες από το Bummer California, LocalSend (ασφαλή αποστολή αρχείων τοπικά), Sean Andrew Murray. Η Ιρλανδία καθιερώνει τη χορήγηση μισθού σε δημιουργούς, το Beowulf του Lynd Ward, Greek TV Live, The White Company του Arthur Conan Doyle. «Η πόλη των μαγισσών», Space Type Generator, ερωτικές ταινίες τρόμου. Halloween με Ε.Φ. από το ’70· The Sword of Shannara και αντιγραφές του Τόλκιν· The Fall of Mercury της Leslie F. Stone· Sean Connery και Zardoz. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που ονειρεύεται.

 

Περί Γραφής: Νοοτροπίες Διορθώσεων


Πώς πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι προτού ξεκινήσεις να διορθώνεις τα κείμενά σου

Νομίζω πως έχω ήδη γράψει σε κάποιο άλλο άρθρο (δεν θυμάμαι ποιο, αυτή τη στιγμή) ότι η τακτική μου με τις διορθώσεις είναι η εξής: να γράφω ένα κομμάτι (κάποιες σελίδες, ίσως ένα κεφάλαιο) και μετά να το διορθώνω· και όταν έχω τελειώσει όλο το βιβλίο, να το διορθώνω πάλι από την αρχή. Αυτή η τελευταία διόρθωση – αν και, ίσως, η λιγότερο σημαντική – είναι και η πιο κουραστική για εμένα, γιατί (α) θέλω να τη βγάλω σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν θέλω να αργήσω πολύ· (β) ασχολούμαι με λεπτομέρειες ουσιαστικά, τα βασικά τα έχω ήδη διορθώσει· και (γ) η συνεχόμενη εστίαση της προσοχής για πολλές ημέρες επάνω σε ένα κείμενο δημιουργεί μεγαλύτερη κόπωση από τη συνεχόμενη χειρονακτική εργασία.

Αλλά αυτή είναι απλώς η τακτική που ακολουθώ, και σ’αυτό το άρθρο την αναφέρω μόνο. Εκείνο για το οποίο θέλω να μιλήσω εδώ είναι η νοοτροπία με την οποία κάνει (πρέπει να κάνει;) κάποιος τις διορθώσεις σε ένα λογοτεχνικό κείμενο. Και αναφέρομαι, κυρίως, στον συγγραφέα τον ίδιο, όχι σε διορθωτή. Για τον διορθωτή τα πράγματα πιθανώς να είναι αλλιώς – πιο επαγγελματικά, πιο ουδέτερα. Για τον συγγραφέα, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ουδέτερα, και όταν ξαναβλέπει ένα κείμενο που έχει γράψει μπορεί – ανάλογα και με την ιδιοσυγκρασία του – να βλέπει πολλά. Μπορεί να βλέπει ακόμα και φαντάσματα – το οποίο είναι πολύ συνηθισμένο· δεν αστειεύομαι.

Γι’αυτό είναι πολύ σημαντική η νοοτροπία με την οποία κάνει κανείς διορθώσεις, ασχέτως τι τακτική ακολουθεί. Μπορεί κάποιος να μην ακολουθεί τη δική μου τακτική· μπορεί να το γράφει όλο μονοκοπανιά και μετά να το διορθώνει από την αρχή. Ή μπορεί να το γράφει λίγο-λίγο διορθώνοντάς το στην πορεία. Δεν έχει σημασία αυτό. Όλα είναι, κατά βάθος, σωστά. Μεγαλύτερη σημασία έχει η νοοτροπία για τις διορθώσεις.

Και δεν υπάρχει μόνο μία νοοτροπία· υπάρχουν πολλές. Θα αναφέρω μερικές που θεωρώ καλές, και μερικές που πιστεύω ότι έχουν ενδιαφέρον.

Δύο ακραίες καταστάσεις που πλήττουν τους συγγραφείς είναι οι εξής: Από τη μια, να βαριούνται να το διορθώσουν και να το αφήνουν όπως είναι· από την άλλη, να σκαλώνουν και να το κοιτάνε επ’άπειρον, αγωνιώντας ότι πάντα κάτι δεν πάει καλά, ποτέ δεν είναι αρκετά σωστό.

[Συνέχισε να διαβάζεις]