Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
12 / 8 / 2025

Ναι, ήρθε και στην Ελλάδα. Ο Ιντερνετικός Φασισμός. Ορισμένοι κάνουν σαν να μην το ξέραμε ήδη. Το ξέραμε, όμως. Και σχεδόν κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε· όλοι έκαναν μόκο. (Τι έκπληξη σε τούτη τη χώρα...)

Εντάξει, δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε πέσει στον Ιντερνετικό Φασισμό (750 € πρόστιμο, για όσους δεν ξέρουν, και έχεις bonus αν το ξανακάνεις: 1500 € – μια ευγενική προσφορά του Mitsotakis Foundation – όσοι τον ψηφίσατε να το ξανακάνετε, για να έχει κι άλλα καλούδια), αλλά είμαστε από τους χειρότερους της υφηλίου. Ως συνήθως.

Το βασικό θέμα τώρα είναι ότι κυνηγάνε τους ιδιώτες που κατεβάζουν (και καλά) "παράνομο"/"πειρατικό" υλικό. Πσςςς... Τι λέτε, ρε πούστηδες; Λες και όλη αυτή η χώρα δεν είναι μια μαζική παρανομία και γενικευμένη πειρατεία...

Οπότε, αν σε πιάσουν – εσένα κι εμένα – να κατεβάζεις, ας πούμε, μια ταινία, θα φας 750 € πρόστιμο (και bonus για επανάληψη), γιατί κάπως πρέπει να ζήσει και η Κυβέρνηση, βρε αδελφέ. Κλέφτες να γίνουν;

Και με όλα αυτά αρχίζει η παράνοια, φυσικά. Πώς να κρυφτούμε; Τι να κάνουμε; Και τα λοιπά και τα λοιπά.

(Παρεμπιπτόντως, αν θέλετε να βλέπετε τι γίνεται παγκοσμίως με αυτά τα θέματα κυνηγητού για τα copyright, τα torrents, κτλ, προτείνω το TorrentFreak. Εκεί βλέπεις πολλά έκτροπα ανά τον κόσμο.)

Έχω διάφορα να πω για το θέμα, αλλά θα ξεκινήσω από τα χρηστικά – πώς να κρυφτείς.

(Και εδώ, πριν αρχίσουμε, ένα disclaimer: Αν κάνετε κάτι από τα παρακάτω, το κάνετε με δική σας πρωτοβουλία και δική σας θέληση. Εγώ δεν προτείνω σε κανέναν να κάνει τίποτα· απλώς αναφέρω μερικά πράγματα πληροφοριακά, συζητητικά. Ούτε προτρέπω σε παράνομες ενέργειες, σε καμία περίπτωση.)

Κατά πρώτον, κανένας δεν μπορεί να σου εγγυηθεί απόλυτα ότι θα σε κρύψει. Αυτό είναι μύθος, ο οποίος, μάλιστα, βολεύει διάφορους, πρώτους απ’όλους τους παρόχους VPN, που κι αυτοί, βέβαια, θέλουν να βγάλουν κάνα φράγκο από την όλη υπόθεση της γενικευμένης παράνοιας του κυνηγητού.

Το VPN σίγουρα κρύβει την IP σε όλο το σύστημα και κωδικοποιεί τα δεδομένα που στέλνονται προς/από το σύστημα. Δεν το αμφιβάλλω. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλους, δεν θα πρότεινα το πληρωμένο VPN για τους εξής λόγους: Ο πάροχος του VPN θα έχει τα στοιχεία σου (email και αριθμό τραπεζικής κάρτας, στην καλύτερη περίπτωση – επικίνδυνο: ειδικά ο αριθμός της κάρτας) και, άρα, μπορεί να σε πουλήσει οποιαδήποτε στιγμή. Μα – θα το κάνει; Θα το κάνει αν πάει εκεί η αστυνομία με κάποιο ένταλμα. Θα τα δώσει όλα. Επιπλέον, δεν μπορείς ποτέ να είσαι απόλυτα βέβαιος πώς ακριβώς διαχειρίζεται τα δεδομένα σου ανά πάσα στιγμή.

Ποιες είναι οι εναλλακτικές, όμως; Υπάρχουν;

Φυσικά και υπάρχουν.

Η καλύτερη λύση, πάντα, για να κρυφτείς είναι να είσαι ευέλικτος. Αυτό είναι παλιά σοφία. Όταν μένεις στην ίδια θέση, εντοπίζεσαι πιο εύκολα. Όταν κινείσαι χαοτικά, εντοπίζεσαι πιο δύσκολα. Αν πληρώνεις για ένα VPN, είσαι σε μία θέση. Είσαι ευάλωτος. Ναι μεν μπορεί να είναι οχυρωμένη θέση (στην καλή περίπτωση) αλλά είναι μία θέση. Είσαι στάσιμος.

Το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, είναι να μετακινείσαι.

Το Firefox (και άλλα browser) έχουν δωρεάν – τονίζω το δωρεάν – extesions με VPN. Βάλε μερικά από αυτά και άλλαζε. Δεν έχουν τα δεδομένα σου, ούτε αριθμό τραπεζικής κάρτας. Αν θες να πας κάπου κρυφά για λίγο, είναι μια χαρά. Αν θες να προσπεράσεις κάποιο μπλοκαρισμένο ιστότοπο, είναι επίσης μια χαρά. Και κανένας δεν ξέρει ποιος είσαι. (Κι αυτές οι υπηρεσίες ίσως να πουλάνε κάποια δεδομένα που πιάνουν, αλλά τουλάχιστον δεν τους έχεις δώσει βασικά στοιχεία όπως το email ή τον αριθμό της τραπεζικής κάρτας. Δεν ξέρουν ποιος μπορεί να είσαι, και δεν τους ενδιαφέρει· χιλιάδες χρήστες μπαινοβγαίνουν σε δωρεάν υπηρεσίες.)

Για torrents προτείνω το ίδιο: δωρεάν VPN. Ναι, υπάρχουν και είναι αρκετά καλά αν δεν σε ενδιαφέρει να κατεβάζεις πράγματα 24/7. Κρύβουν όντως την IP από τη λίστα με τους άλλους peers· το δοκίμασα από περιέργεια, και όντως πιάνει, ενώ, σε αντίθεση, το proxy δεν πιάνει σε περιπτώσεις με magnet link (που είναι και τα περισσότερα πλέον) τα οποία χρησιμοποιούν UDP και DHT. Η IP σου φαίνεται μέσα στη λίστα. Ίσως – ίσως – ο ISP να μη μπορεί να δει τι κάνεις αλλά να βλέπει ότι έρχεσαι σε επαφή με το proxy (τουλάχιστον, sites όπως το IPLeak βγάζουν κενό, όχι την IP σου), αλλά και πάλι δεν είναι βέβαιο: και το να φαίνεσαι μες στη λίστα με τους peers είναι πάντα ριψοκίνδυνο για διάφορους λόγους. Αλλά και το να πληρώνεις για VPN αν δεν κατεβάζεις torrents καθημερινά είναι βλακεία· είναι σαν να πληρώνεις εν μέρει το πρόστιμο του Μητσοτάκη αλλά να το πληρώνεις σε άλλον. Οπότε, η καλύτερη λύση είναι το δωρεάν VPN· ψάξτε τα και θα δείτε ότι υπάρχουν, και είναι αρκετά καλά. Απλώς σε διάφορες ιστοσελίδες προωθούν τα πληρωμένα γιατί ίσως έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό. Εν μέρει μού δίνεται η εντύπωση ότι η όλη παράνοια του σημερινού κυνηγητού έχει δημιουργηθεί για να στραφεί όλος ο κόσμος στα VPN και να πρέπει να πληρώνει κι άλλη ταρίφα μαζί με όλους τους υπόλοιπους λογαριασμούς που ήδη πληρώνει.

Καλό είναι να αλλάζεις το VPN, να μην είσαι σταθερός.

Επίσης, το IPLeak είναι ένα καλό site που τσεκάρει αν είναι κρυμμένη η IP σου σου. (Υπάρχουν κι άλλα παρόμοια, φυσικά.) Και αυτό το site παρακολουθεί όλα τα torrents και δείχνει ποιες IP τα κατεβάζουν. Και όμως είναι αλήθεια. Τρομαχτικό, αλλά ισχύει. Ευτυχώς δεν φαίνεται να κρατά μεγάλο log.

Και γενικά μια καλή τακτική, εκτός από την κίνηση, είναι, αν θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις κάτι «απαγορευμένο», να μην το κάνεις για πολλή ώρα. Μπες, κάνε τη δουλειά σου, στρίψε α λα γαλλικά· τέλος. Ο χρόνος μετρά εναντίον σου άμα σε κυνηγάνε.

Μερικές συμβουλές bonus:

Μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ τυχαία websites που σου ζητάνε τα στοιχεία σου – αριθμούς τραπεζικών καρτών συνήθως – για να δεις ταινίες ή να κατεβάσεις πράγματα. Το 90% από αυτά είναι απάτες: ή από λαμόγια που προσπαθούν να πάρουν λεφτά, ή από μυστικές υπηρεσίες που προσπαθούν να μαγκώσουν κόσμο. ΠΟΤΕ δεν δίνουμε τα στοιχεία μας σε ΚΑΝΕΝΑΝ στο διαδίκτυο, εκτός αν είναι το site της τράπεζάς μας, η Εφορία, ή κάποιος άλλος που εμπιστευόμαστε. (Εντάξει, την Εφορία του Μητσοτάκη δεν είναι να την εμπιστεύεσαι κιόλας, αλλά είναι αναγκαίο κακό.)

Υπάρχουν κάποια άλλα websites που σου λένε να κατεβάσεις το τάδε πρόγραμμα (με προέκταση .exe) προκειμένου να κατεβάσεις άλλα πράγματα, όπως τραγούδια ή ταινίες... ΠΟΤΕ μην το κάνεις αυτό. Ποτέ μην φορτώνεις μες στο σύστημά σου τα προγράμματα του καθενός. Αν φορτώσεις μες στο σύστημά σου ένα αρχείο .exe, μπορεί να κάνει οτιδήποτε: υποκλοπές δεδομένων, υποκλοπές από πληκτρολόγιο, διαγραφές αρχείων – τα πάντα. Και δεν είναι δύσκολο να γράψεις τέτοιο πρόγραμμα που κάνει ζημιές: κι εγώ μπορώ να σου γράψω ένα. Δεν είναι κάτι το σπάνιο. Το app αυτό μπορεί από τη μια να σε αφήνει να κατεβάζεις πράγματα, και από την άλλη να σε κλέβει. Μπορεί ακόμα και να είναι της αστυνομίας. Μπορεί να είναι οτιδήποτε. ΠΟΤΕ δεν φορτώνουμε άγνωστα προγράμματα (κατάληξη .exe συνήθως για τα Windows) στον Η/Υ μας.

Σε ορισμένα website μπορεί να σου λέει «κάνε κλικ εδώ για να κατεβάσεις την τάδε ταινία», αλλά, αν κάνεις κλικ, βλέπεις ότι το αρχείο προς κατέβασμα δεν είναι κάτι με κατάληξη αρχείου βίντεο (όπως .avi ή .mp4)· είναι κάτι με κατάληξη .exe, ή τίποτα το τελείως άγνωστο. ΠΟΤΕ δεν το κατεβάζουμε αυτό. Αμέσως διακόπτουμε τη σύνδεση. Κατά πάσα πιθανότητα είναι απάτη. Αν το αρχείο είναι συμπιεσμένο, όπως τύπου .zip, τότε μπορείς να το κατεβάσεις απλά και μόνο για να δεις τι περιέχει. Αν περιέχει κάτι ύποπτο (όπως .exe), ΠΟΤΕ δεν το κλικάρουμε. Σβήνουμε αμέσως τα πάντα από το σύστημα.

Ακόμα μία καλή πρακτική για να ακολουθείς: Κάθε φορά που τελειώνεις τις δουλειές στο διαδίκτυο να σβήνεις τα πάντα από το browser – κωδικούς, ιστορικό, cookies, κτλ. Όλα τα browser σού δίνουν αυτή τη δυνατότητα (κι αν κάποιο δεν σ’τη δίνει είναι ύποπτο· μην το χρησιμοποιείς). Συνήθως, πατώντας Shift + Ctrl + Del μπορείς να σβήσεις τα πάντα. Και να τα σβήνεις. Πάντα να σβήνεις τα πάντα μετά από μια χρήση του διαδικτύου· και ορισμένες φορές να τα σβήνεις και εν μέσω χρήσης, αν νομίζεις ότι έχεις μπει σε «ευαίσθητες» ιστοσελίδες. Έτσι κανείς δεν μπορεί να σου κλέψει κωδικούς ή να δει το ιστορικό σου ή να σε παρακολουθήσει για πολύ με cookies. Σε τέτοια θέματα, είναι καλό να είσαι τελείως παρανοϊκός.

Κι αν θες ακόμα περισσότερη ιδιωτικότητα, τότε Tor Browser. Όμως αυτό σε καθυστερεί γιατί πάει πάντα μέσω proxy. Δεν είναι καλό για απλές καθημερινές δουλειές. Είναι καλό μόνο για ιδιαίτερες περιπτώσεις.

Αν συστηματικά σβήνεις τα δεδομένα από το browser σου, είσαι αρκετά καλυμμένος. Σβήνεις τα ίχνη σου.

*

Σε επόμενη ανάρτηση θα συνεχίσω με κάποιες γενικές σκέψεις για το θέμα του Ιντερνετικού Φασισμού.

 

 

Επίσης . . .

Το Δυναμικό Φανταστικό Σκηνικό


Αρκετοί φανταστικοί κόσμοι δεν αλλάζουν, ή αλλάζουν λίγο. Είναι αρκετά φιξαρισμένοι, θα έλεγες. Γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί και τι δεν υπάρχει, και αποκεί και πέρα οι μόνες αλλαγές είναι, ίσως, στην πολιτική σκηνή του κόσμου, ή στο πώς εξελίσσονται κάποιες καταστάσεις. Αλλά ο κόσμος ο ίδιος, κατά βάση, δεν αλλάζει. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι υπάρχουν αυτές οι φανταστικές φυλές, αυτά τα φανταστικά όντα, αυτά τα είδη μαγείας ή τεχνολογίας, και τέλος. Μεταβάλλονται μόνο οι σχέσεις μεταξύ αυτών – όπως αν ένα βασίλειο γκρεμιστεί ή αν μια καινούργια πόλη ιδρυθεί. Σε πολλές περιπτώσεις, δε, ακόμα κι αυτό δεν συμβαίνει, ή συμβαίνει πολύ διστακτικά, πολύ επιφυλακτικά. Κάποιες αυτοκρατορίες είναι πάντα εκεί, κάποια βασιλεία υπήρχαν και θα υπάρχουν. Μερικές φορές αυτό ισχύει και για κάποιους χαρακτήρες μέσα στις φανταστικές ιστορίες· μοιάζουν κι αυτοί φιξαρισμένοι στο φανταστικό σκηνικό, σαν να είναι μέρος του.

Το πιο συνηθισμένο, πάντως, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το πολιτικό σκηνικό να αλλάζει αλλά τίποτα σχετικά με τη φύση του κόσμου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό – έχει μια συγκεκριμένη αισθητική – και θα μπορούσες να πεις και ότι είναι, κατά κάποιο τρόπο, ρεαλιστικό – δηλαδή, ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στον κόσμο μας, στη δική μας πραγματικότητα.

Ή, μήπως, όχι;

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Νοεμβρίου (12/11)


Χάρτης με τους αρχαίους ρωμαϊκούς δρόμους, εικόνες από το Bummer California, LocalSend (ασφαλή αποστολή αρχείων τοπικά), Sean Andrew Murray. Η Ιρλανδία καθιερώνει τη χορήγηση μισθού σε δημιουργούς, το Beowulf του Lynd Ward, Greek TV Live, The White Company του Arthur Conan Doyle. «Η πόλη των μαγισσών», Space Type Generator, ερωτικές ταινίες τρόμου. Halloween με Ε.Φ. από το ’70· The Sword of Shannara και αντιγραφές του Τόλκιν· The Fall of Mercury της Leslie F. Stone· Sean Connery και Zardoz. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που ονειρεύεται.

 

Περί Γραφής: Νοοτροπίες Διορθώσεων


Πώς πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι προτού ξεκινήσεις να διορθώνεις τα κείμενά σου

Νομίζω πως έχω ήδη γράψει σε κάποιο άλλο άρθρο (δεν θυμάμαι ποιο, αυτή τη στιγμή) ότι η τακτική μου με τις διορθώσεις είναι η εξής: να γράφω ένα κομμάτι (κάποιες σελίδες, ίσως ένα κεφάλαιο) και μετά να το διορθώνω· και όταν έχω τελειώσει όλο το βιβλίο, να το διορθώνω πάλι από την αρχή. Αυτή η τελευταία διόρθωση – αν και, ίσως, η λιγότερο σημαντική – είναι και η πιο κουραστική για εμένα, γιατί (α) θέλω να τη βγάλω σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν θέλω να αργήσω πολύ· (β) ασχολούμαι με λεπτομέρειες ουσιαστικά, τα βασικά τα έχω ήδη διορθώσει· και (γ) η συνεχόμενη εστίαση της προσοχής για πολλές ημέρες επάνω σε ένα κείμενο δημιουργεί μεγαλύτερη κόπωση από τη συνεχόμενη χειρονακτική εργασία.

Αλλά αυτή είναι απλώς η τακτική που ακολουθώ, και σ’αυτό το άρθρο την αναφέρω μόνο. Εκείνο για το οποίο θέλω να μιλήσω εδώ είναι η νοοτροπία με την οποία κάνει (πρέπει να κάνει;) κάποιος τις διορθώσεις σε ένα λογοτεχνικό κείμενο. Και αναφέρομαι, κυρίως, στον συγγραφέα τον ίδιο, όχι σε διορθωτή. Για τον διορθωτή τα πράγματα πιθανώς να είναι αλλιώς – πιο επαγγελματικά, πιο ουδέτερα. Για τον συγγραφέα, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ουδέτερα, και όταν ξαναβλέπει ένα κείμενο που έχει γράψει μπορεί – ανάλογα και με την ιδιοσυγκρασία του – να βλέπει πολλά. Μπορεί να βλέπει ακόμα και φαντάσματα – το οποίο είναι πολύ συνηθισμένο· δεν αστειεύομαι.

Γι’αυτό είναι πολύ σημαντική η νοοτροπία με την οποία κάνει κανείς διορθώσεις, ασχέτως τι τακτική ακολουθεί. Μπορεί κάποιος να μην ακολουθεί τη δική μου τακτική· μπορεί να το γράφει όλο μονοκοπανιά και μετά να το διορθώνει από την αρχή. Ή μπορεί να το γράφει λίγο-λίγο διορθώνοντάς το στην πορεία. Δεν έχει σημασία αυτό. Όλα είναι, κατά βάθος, σωστά. Μεγαλύτερη σημασία έχει η νοοτροπία για τις διορθώσεις.

Και δεν υπάρχει μόνο μία νοοτροπία· υπάρχουν πολλές. Θα αναφέρω μερικές που θεωρώ καλές, και μερικές που πιστεύω ότι έχουν ενδιαφέρον.

Δύο ακραίες καταστάσεις που πλήττουν τους συγγραφείς είναι οι εξής: Από τη μια, να βαριούνται να το διορθώσουν και να το αφήνουν όπως είναι· από την άλλη, να σκαλώνουν και να το κοιτάνε επ’άπειρον, αγωνιώντας ότι πάντα κάτι δεν πάει καλά, ποτέ δεν είναι αρκετά σωστό.

[Συνέχισε να διαβάζεις]