Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
31 / 3 / 2020

(Αυτό είναι το πρώτο post που αποφάσισα να γράψω κάτι τελείως σοβαρό για τον Γαμιολοϊό. Έχω αρχίσει να χαλάω...)

Τις τελευταίες μέρες ψάχνω να βρω ό,τι μπορώ για τον COVID-19, γιατί μου έχει κινήσει την περιέργεια. Εξαρχής, από τις πρώτες κιόλας αναφορές σ’αυτό το θέμα, είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά – και δεν ήταν η λοίμωξη. Τα όσα έχω βρει μέχρι στιγμής απλά το επιβεβαιώνουν αυτό. Θα μπορούσα να είχα ψάξει και περισσότερο, αλλά έχω και τα δικά μου πράγματα να κάνω, τα οποία μ’αρέσουν πιο πολύ, οπότε μάντεψε τι πάει δεύτερο.

Ωστόσο, δεν μπορείς παρά αμέσως να παρατηρήσεις το εξής: Ξεκινώντας να κάνεις μια τέτοια έρευνα, βλέπεις ότι βρίσκεις μια σωρεία πληροφοριών που κατά βάση λένε τα ίδια: την κλασική καραμέλα που πουλάνε τα ΜΜΕ, Stay Safe και τα λοιπά. (Δυστυχώς, κανείς δεν λέει επίσης Stay Sane, γιατί ίσως προτιμάνε να μην είσαι σώφρων.) Αν το ψάξεις λίγο περισσότερο το θέμα, μένεις εκεί, στο επαναλαμβανόμενο μοτίβο και σε κάποιες ηλίθιες συνωμοσιολογικές θεωρίες, όπως ότι ο κορονοϊός προήλθε από τους Κινέζους επειδή τρώνε νυχτερίδες. Αν είναι δυνατόν... (Αν τρώνε νυχτερίδες, τις έτρωγαν από παλιά· γιατί τώρα να εμφανιστεί ο COVID-19 από αυτό το μενού;)

Εκείνο που δεν μπορείς εύκολα να βρεις για τον κορονοϊό (a.k.a. Γαμιολοϊός) είναι διαφορετικές απόψεις και πολιτικούς σχολιασμούς. Κανείς δεν μιλάει στα mainstream media για τέτοια πράγματα. Ακολουθούν τη λογική «κάνε μόκο και Stay Safe» – δηλαδή, κλειδαμπαρωμένος στις πόλεις-φυλακές.

Όμως το θέμα, αυτή τη στιγμή, έτσι όπως έχει εξελιχτεί, είναι περισσότερο πολιτικό απ’ό,τι ιατρικό.

Όσοι διαβάζουν τακτικά αυτό το blog ή το κεντρικό μου website σίγουρα γνωρίζουν ότι δεν μιλάω συχνά για πολιτικά θέματα. Δεν μιλάω σχεδόν ποτέ για πολιτικά θέματα. Και ούτε είμαι με καμιά συγκεκριμένη πολιτική παράταξη. Αν δω κάτι σωστό, είναι σωστό. Αν δω κάτι λάθος, είναι λάθος – όποιος κι αν είναι που κάνει τη μαλακία, αριστερός, δεξιός, ή εξωγήινος, δεν μ’ενδιαφέρει· δεν νομίζω ότι έχουν και πολύ μεγάλες διαφορές αναμεταξύ τους ούτως ή άλλως.

Όταν σχολιάζω πολιτικά θέματα, είναι συνήθως κάτι που θεωρώ σοβαρό. Και αυτή η υπόθεση με τον κορονοϊό είναι, νομίζω, κάτι το πολύ σοβαρό, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλο τον κόσμο. Διότι τώρα οι κυβερνήσεις καταργούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ουσιαστικά, καταλύουν το Σύνταγμα. Μα, θα μου πεις, υπάρχει καλός λόγος, έτσι; Όχι, δεν είναι έτσι. Ποτέ δεν υπάρχει «καλός λόγος» για να καταλύεις το Σύνταγμα και τις βασικές ελευθερίες του ανθρώπου. Αυτά γίνονται μόνο όταν παύεις να έχεις δημοκρατία.

Η κυβέρνηση μπορεί να σου ζητήσει να μη βγαίνεις από το σπίτι σου. Δεν μπορεί να σου το επιβάλλει. Γιατί τότε πλέον δεν είναι δημοκρατική κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για το λουκέτο στα εμπορικά καταστήματα, και για πολλά άλλα πράγματα.

Σήμερα καθόμαστε πλάι σε μια ωρολογιακή βόμβα. Και δεν εννοώ τον COVID-19. Εννοώ ότι ο κόσμος κάποια στιγμή δεν θα μπορεί πλέον να ανεχθεί να τον καταπιέζουν, θα πεταχτεί έξω, και θα τους κάνει όλους κομμάτια. Αυτή είναι η ωρολογιακή βόμβα.

Πρόσεξε να δεις τι συμβαίνει στην Ελλάδα απλώς. Πόσα θύματα του COVID-19 έχουμε; Λίγο παραπάνω από 1.000 μέχρι στιγμής, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά ας πούμε ότι είναι 1.500, εντάξει; Και η χώρα έχει 10.000.000 κατοίκους. Το 1.500 είναι το 0,015% του συνολικού πληθυσμού. Δηλαδή, η κυβέρνησή σου σήμερα σού λέει ότι, επειδή ο ένας-και-μισός στους δέκα χιλιάδες έχει μια λοίμωξη, πρέπει το υπόλοιπο 99,985% του πληθυσμού να βρίσκεται σε μια κατάσταση περιορισμού και ουσιαστικά φυλάκισης μέσα στις ίδιες του τις πόλεις!

Είναι αυτό παραδεκτό; Όχι. Είναι τελείως απαράδεκτο, για οποιονδήποτε λόγο. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Είναι αντισυνταγματικό. Είσαι, ξεκάθαρα, φασίστας όταν κάνεις τέτοιο πράγμα. Δεν έχει σημασία αν οι προθέσεις σου είναι καλές. Δεν έχει σημασία αν το κάνεις για το «κοινωνικό σύνολο» και τέτοιες μπαρούφες. Το κοινωνικό σύνολο είναι το 99,985% του πληθυσμού το οποίο ξεδιάντροπα καταπιέζεις.

Μα, θα μου πεις, επειδή συμβαίνει αυτό δεν έχουμε πιο πολλά κρούσματα!... Έτσι;

Όχι, αλλιώς. Μέτρα πόσα είναι τα κρούσματα στις Η.Π.Α., πχ, ή στην Κίνα και δες πόσο πληθυσμό έχουν. Το ποσοστό είναι παρόμοιο. (Μόλις το μέτρησα τώρα για τις Η.Π.Α., και είναι γύρω στο 0,24% – λίγο πιο πάνω απ’το δικό μας παρότι οι Η.Π.Α. είναι εστία της μόλυνσης ενώ εμείς όχι.)

Εκείνο που συμβαίνει, βασικά, παγκοσμίως είναι ότι, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία ένα πολύ μικρό ποσοστό θυμάτων μιας λοίμωξης, έχουν θέσει υπό περιορισμό τους πληθυσμούς ολόκληρων χωρών!

Παραδεκτό; Όχι. Τελείως απαράδεκτο.

Ίσως να γίνομαι υπερβολικός και «alarmist», που λένε, όπως και άλλοι που ανησυχούν γι’αυτό... Μακάρι. Μακάρι όσοι ανησυχούν να είναι υπερβολικοί και «alarmist». Αλλιώς, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον δεν χρειάζεται να είσαι ο Νοστράδαμος για να προβλέψεις ότι θα χυθεί πολύ αίμα.

Πάρε για παράδειγμα τι είπε ο «αξιότιμος» Πρωθυπουργός μας: ότι τα μέτρα περιορισμού θα ισχύουν μέχρι τις 6 Απριλίου. Θα το τηρήσει; Αν δεν το τηρήσει, μέχρι πότε θα δέχεται ο κόσμος να είναι φυλακισμένος; Και για τα καταστήματα ούτε κουβέντα, φυσικά. Κανείς δεν ξέρει ώς πότε θα μείνουν κλειστά...

Τι θα γίνει με την οικονομία; Θα καταρρεύσει τελείως μετά από αυτό;

Τι θα γίνει με τις διάφορες δουλειές του κόσμου εκτός απ’το να παίρνει γάλα και ψωμί; Οι άνθρωποι δεν ζούνε για να τρώνε και να κοιμούνται. Δεν είναι ζώα στη μάντρα.

Βλέπεις τον κόσμο ουρά έξω από τα σουπερμάρκετ και σου θυμίζουν ανθρώπους που, σε άλλες εποχές, περίμεναν το συσσίτιό τους. Θέλουμε να φτάσουμε εκεί;

Πότε θα αρχίσουν κάποιοι να τρελαίνονται από τον πολύ εγκλεισμό και την τρομοκρατία των ΜΜΕ;

Και πρόσεξε τώρα ποιο είναι το αστείο: Τα λέει αυτά κάποιος σαν εμένα που είναι κατά βάση σπιτόγατος, γιατί το βρίσκει πιο διεγερτικό να ασχολείται με διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα στο σπίτι του από το να τριγυρίζει άσκοπα σε καφετέριες. Ωστόσο, είμαι επίσης από τους ανθρώπους που όταν κάνουν βόλτα βαδίζουν 10 και άνω χιλιόμετρα μέσα στην πόλη με τυχαίο τρόπο· κι αν θέλω τώρα να το κάνω αυτό, θα πρέπει να βρω μια πολύ καλή δικαιολογία και, συγχρόνως, καλού-κακού, να προσέχω να αποφεύγω τις περιπολίες σαν να είμαι μέσα σε ταινία του Carpenter. Και μιλάμε ότι ακόμα έχουμε δημοκρατία;

Γενικά, πάντως, δεν μπορώ να πω ότι προσωπικά η καραντίνα μ’έχει ενοχλήσει ιδιαίτερα. Προσωπικά. Αλλά εδώ το θέμα δεν είναι μόνο προσωπικό...

Θα μπορούσα να πω κι άλλα, αλλά έχω ήδη πει πολλά και ο χρόνος τρέχει. Παραθέτω δύο links που βρήκα τελευταία τα οποία έχουν ενδιαφέρον γιατί είναι διαφορετικές απόψεις σε σχέση με τις επαναλαμβανόμενες καραμέλες των ΜΜΕ (τα οποία πάντα πρέπει να αμφισβητείς ότι σου λένε την αλήθεια, ή όλη την αλήθεια, ή την αλήθεια όπως όντως είναι).

Αυτό το link οδηγεί σε ελληνική σελίδα.

Αυτό το link οδηγεί σε αγγλική σελίδα.

Και τα δύο έχουν ενδιαφέρον. Και στις επόμενες Επιλογές στο κεντρικό μου website θα έχω ολόκληρο αφιέρωμα με ένα σωρό συνδέσμους που έχω ώς τώρα συγκεντρώσει για τον COVID-19 – και, όχι, δεν οδηγούν όλοι σε σελίδες με εναλλακτικές απόψεις για τον κορονοϊό· είναι μια όσο το δυνατόν πιο πλήρης εικόνα – κάτι που τα ΜΜΕ, είτε στο Διαδίκτυο είτε έξω από αυτό, αποφεύγουν να κάνουν σαν να έχουν κάτι να κρύψουν.

Όμως η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα να γράφω αυτό το post επειδή ήθελα να αναφέρω μια δική μου θεωρία για τον COVID-19 – για το τι μπορεί να συμβαίνει μαζί του. Φυσικά, δεν έχω αποδείξεις. Έχω όμως ενδείξεις. Και είναι το καλύτερο που μπορείς να έχεις έτσι όπως είναι η κατάσταση σήμερα. Είναι ακόμα ένα σενάριο, το οποίο όμως δεν έχω δει ώς τώρα να αναφέρει κανένας άλλος, και, για να είμαι ειλικρινής, μου κάνει κάποια εντύπωση.

Αλλά αυτό το post έχει ήδη καταντήσει πολύ μεγάλο και ο χρόνος μου δεν είναι άπειρος και τυχαίνει να τον εκτιμώ περισσότερο από άλλα πράγματα. Οπότε, το σενάριο αυτό θα το γράψω σε επόμενο post. Αύριο, πιθανώς, αν ακόμα δεν με έχει σκοτώσει ο Γαμιολοϊός.

(Hint: έχει σχέση με βιολογικό πόλεμο.)

 

 

Επίσης . . .

Ο Κυνηγός των Θαλασσών – Η Αναζήτηση του Οφιομαχητή, Τόμος 6


Έχοντας τελειώσει με τις δουλειές του στην Ιχθυδάτια, ο Οφιομαχητής αναζητά πάλι το χαμένο παρελθόν του το οποίο μοιάζει τώρα άμεσα συνδεδεμένο με τους Τρομερούς Καπνούς – τους πειρατές που έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό και τρομοκρατούν τα λιμάνια όλων των ηπειρονήσων μ’ένα όπλο που κανείς δεν έχει ξαναδεί ποτέ στην Υπερυδάτια: έναν γίγαντα από καπνό, που το τσεκούρι του χτυπά σαν χίλιους ανέμους. Στην αναζήτησή του ο Οφιομαχητής έχει στο πλευρό του πιστούς συντρόφους και παλιούς φίλους, αλλά χρειάζεται να επιτύχει και μια συμφωνία με έναν από τους Τρεις Οίκους της Σκιάπολης για να αποκτήσει πλοίο και πλήρωμα. Τα ταξίδια του θα τον οδηγήσουν σε λιμάνια γεμάτα ναυτικούς και πειρατές, όπου αμφίβολες πληροφορίες και σκοτεινές φήμες κυκλοφορούν, και κίνδυνος καραδοκεί παντού· γιατί στην Ιχθυδάτια ο Οφιομαχητής δεν έχει μόνο φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς...

...ενώ, πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια, ένας μυστηριώδης ταξιδιώτης, κατάμαυρος στο δέρμα με πράσινα μαλλιά και υπεράνθρωπη δύναμη, φτάνει στη δυσώνυμη πόλη της Τριάνης κι αφού ακούει λόγια για το θανάσιμο Πέρας των Θαλασσών σκέφτεται πως ίσως εκεί να ανακαλύψει λησμονημένα πράγματα για τον εαυτό του, καθώς και το πεπρωμένο του στην Υπερυδάτια. Ψάχνει για πλήρωμα ανάμεσα στους κακοποιούς και τους ξεπεσμένους της Τριάνης, και ετοιμάζεται να κλέψει έναν Ωκεανομάντη, μια μάγισσα, και το πλοίο ενός πειρατή...

Κατεβάστε το

 

Επιλογές Οκτωβρίου (1/10)


Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ομολογεί για τα εμβόλια Covid-19 | Θεόδωρος Πανταλέων (Έλληνας σουρεαλιστής) | Η επανάσταση στην ιαπωνική τέχνη | Ρομπότ με ανθρώπινες εκφράσεις | Τεχνητή νοημοσύνη και ψυχικές ασθένειες | The Druid Stone (1967) (ένα κρυφό μυθιστόρημα Sword & Sorcery) | Doctor Satan (από το Weird Tales) | Παλιά εξώφυλλα από το Fantastic Mysteries Magazine | Toxic Skies (καναδέζικη ταινία για επιδημία από αεροψεκασμούς) | Jean-Michel Nicollet (τέχνη) | Ένα δάσος με παράξενα δέντρα | Το μυστηριακό διάστημα του Clark Ashton Smith | Shane Braithwaite (τέχνη) | & πολλά LinX

 

Η Οργή των Όφεων – Η Αναζήτηση του Οφιομαχητή, Τόμος 5


Στην Ιχθυδάτια, η Ορδή των Όφεων απειλεί ολόκληρη την ηπειρόνησο καθώς οι Ηρμάντιοι προσπαθούν να αναβιώσουν ένα αρχαίο βασίλειο. Έχουν μαζί τους τις δυνάμεις του Αρχέγονου Όφεως και περισσότερους ερπετοειδείς απ’ό,τι έχει δει κανείς ποτέ συγκεντρωμένους. Αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στο ισχυρότερό τους όπλο: την υπερφυσική παρουσία ενός εκλεκτού της Φαρμακερής Κυράς.

Η Αρχιέρεια της Ιχθυδάτιας ξέρει πως μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να αναμετρηθεί μαζί τους και τον έχει κάνει να υποσχεθεί να προσφέρει τη βοήθειά του. Αλλά ο Οφιομαχητής δεν βρίσκεται στην Ιχθυδάτια γι’αυτό – αναζητά ένα πλοίο, αναζητά κάποιους μυστηριώδεις κουρσάρους, και αναζητά, όπως πάντα, και το χαμένο παρελθόν του. Επιπλέον, έχει δώσει και μια άλλη υπόσχεση σ’έναν παλιό φίλο, την οποία σκοπεύει να κρατήσει πάση θυσία· και, χωρίς αρχικά να το ξέρει, έχει στο κατόπι του έναν ορκισμένο εχθρό...

...ενώ, πριν από μερικά χρόνια, στη νοτιοδυτική άκρη της Κεντρυδάτιας, στην Ηχόπολη και τους Αγρούς που απλώνονται γύρω της, ένας παράξενος, μαυρόδερμος ξένος εμφανίζεται ψάχνοντας για ένα χαμένο πλοίο και καταλήγει να βρεθεί αντιμέτωπος με τους Γενναίους, τη χειρότερη συμμορία των Αγρών, και ακόμα πιο επικίνδυνους και πιο σκοτεινούς αντιπάλους αφοσιωμένους στον Ύπνο, τον Ομιχλοπρόσωπο, τον ύπουλο αδελφό της Έχιδνας.

Κατεβάστε το