Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
23 / 6 / 2019

Τελευταία είχα αρχίσει ν’ακούω έναν παράξενο ήχο στα μπάσα. Σκάλιζα τις ρυθμίσεις του υπολογιστή, νομίζοντας ότι κάτι είχε απορρυθμιστεί ύστερα από τις μικρές αλλαγές που είχα κάνει για μια ταινία. Τίποτα όμως· εξακολουθούσα ν’ακούω τον παράξενο ήχο στα μπάσα. Γυρίζω τελικά το ηχοσύστημα ανάσκελα μήπως φταίει το hardware, και τι βλέπω; Το subwoofer να έχει τρυπήσει. Γαμήσου· τώρα, καλοκαιριάτικα, βρήκε να με πουλήσει, το γαμημένο; Του έβαλα μονωτική ταινία και το έπιασα, και ο ήχος επανήλθε στην κανονική του κατάσταση. Αλλά η μονωτική ταινία, όσες στρώσεις και νάχει, δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινή λύση· έτσι όπως κοπανάει το subwoofer σύντομα θα την πετάξει.

Θυμήθηκα, λοιπόν, κάτι παλιά ηχεία που είχα και έναν ακόμα παλιότερο ενισχυτή. Τα ηχεία μού είχαν μείνει από ένα πολυμηχάνημα του κώλου (από εκείνα που παίζουν και CD και ραδιόφωνο και USB και βινύλιο, και σου ψήνουν και καφέ άμα λάχει – υποτίθεται) το οποίο είχε χαλάσει, κυριολεκτικά, μέσα σε μια νύχτα. Είχα βαρεθεί να το επιστρέψω στο κατάστημα, γιατί το κατάστημα ήταν μακριά και το ηχοσύστημα της πλάκας, αλλά κράτησα τα ηχεία, που και ήταν το καλύτερο κομμάτι από αυτό το σκουπίδι.

Ο ενισχυτής είναι ακόμα πιο παλιός. Είναι της AKAI και είναι 40 χρονών, ίσως και πιο γέρος. Παλιά, ακούγαμε βινύλιο με τη βοήθειά του. Λες να λειτουργεί ακόμα; Λες να λειτουργεί με υπολογιστή; Τον δοκίμασα μαζί με εκείνα τα ηχεία· και ύστερα από μερικές ρυθμίσεις (γιατί τέτοιο μηχάνημα δεν το συνδέεις απλά και τελειώνεις· θέλει λίγο σκάλισμα), ο ήχος του είναι πολύ καλός, παρότι την εποχή που φτιάχτηκε δεν άκουγε κανείς μουσική μέσα από υπολογιστή.

Μιλάμε για ένα εργαλείο που το είχα στο σπίτι εδώ και 40 χρόνια. Νομίζω ότι το είχαν αγοράσει προτού γεννηθώ. Και γενικώς είχε πέσει σε αχρηστία, είχε πιάσει σκόνη. Αλλά ακόμα λειτουργεί άψογα.

Αυτά ήταν τα παλιά, καλά μηχανήματα, χωρίς πλάκα. Σήμερα οτιδήποτε βγάζει την πενταετία θεωρείται καλό· οτιδήποτε βγάζει τη δεκαετία, τρελό. Τότε, μπορούσαν και να κρατήσουν μια ζωή.

 

 

Επίσης . . .

Ο Ρομαντισμός στη Φανταστική Λογοτεχνία


Η ρομαντική παράδοση έχει πολύ βαθιές ρίζες

Ο ρομαντισμός, η ρομαντική παράδοση, είναι ένα είδος που ξεκίνησε την περίοδο του Μεσαίωνα. Φυσικά, είχαμε γενναίους ήρωες και από πιο παλιά, όπως τους δικούς μας, ελληνικούς ήρωες – τον Ηρακλή, τον Οδυσσέα, τον Αχιλλέα, τον Βελλεροφόντη – αλλά και ήρωες άλλων αρχαίων παραδόσεων, όπως τον Γκίλγκαμες. Κανένας από αυτούς, όμως, δεν εντάσσεται στις ρομαντικές αφηγήσεις, και όχι μόνο επειδή ανήκουν σε άλλη χρονική περίοδο· υπάρχει και μια ουσιαστική διαφορά στο ύφος των ίδιων των ηρώων και στις περιπέτειές τους.

Η ρομαντική παράδοση περιλαμβάνει κυρίως ιππότες, και πιθανώς να έχει ξεκινήσει από τη Γαλλία. Περιλαμβάνει τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, τον Αρθούρο και το Εξκάλιμπερ, τον Πάρσιβαλ και το Δισκοπότηρο, τον Ρολάνδο – τέτοιου είδους ήρωες. Περιλαμβάνει, επίσης, ήρωες όπως τον Ρομπέν των Δασών και τον Ιβανόη, δίκαιους παρανόμους που προσπαθούν «να σώσουν το Βασίλειο». Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι αυτή η παράδοση δεν είναι ελληνική, κάνουν λάθος: έχουμε και δικούς μας ήρωες αυτού του είδους, από τη βυζαντινή περίοδο κυρίως, χαρακτήρες όπως τον Διγενή Ακρίτα.

Αυτοί οι ήρωες – στις ιστορίες, τουλάχιστον – είναι πάντα άνθρωποι με κάποιο ιδεώδες ή κάποια ιδανικά: έχουν έναν σκοπό, ακολουθούν κάποιον κώδικα. Υπερασπίζονται τους αδυνάτους, προσπαθούν να αποδώσουν δικαιοσύνη, προσπαθούν να επαναφέρουν μια χαοτική κατάσταση σε αρμονία – το κλασικό «να σώσουν το Βασίλειο». Είναι γενικά ευγενικοί, ανεξαρτήτως αν είναι και ευγενικής καταγωγής ή όχι· πάντα κρατάνε τον λόγο τους, μάχονται ακόμα και με άμεσο κίνδυνο της ζωής τους για «το σωστό και το δίκαιο». Πολλές φορές βασανίζονται και διχάζονται από τα ίδια τους τα ιδεώδη και τον κώδικα τιμής τους.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]