Τριγυρίζω σε σουπερμάρκετ και βλέπω κόκκινες απαγορευτικές ταινίες σε ράφια με βιβλία, πιάτα και ποτήρια, τηγάνια και κατσαρόλες, ρούχα και πετσέτες, παιχνίδια, μπιχλιμπίδια, και τέτοια πράγματα που δεν είναι ακριβώς πρώτης ανάγκης (όπως, ας πούμε, το φαγητό)· και μπροστά τους είναι κρεμασμένο ένα ταμπελάκι που λέει ότι, σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Μαλακίας, τα τάδε και τάδε προϊόντα απαγορεύεται να πωλούνται λόγω Covid-19... Και αναρωτιέμαι τώρα: Μπορεί να κολλήσεις το μικρόβιο από... τα ποτήρια, ξέρω γω, αλλά όχι από τα μακαρόνια και τις πορτοκαλάδες;
Καλά, είναι σοβαροί οι άνθρωποι;
Αυτό είναι, ίσως, το πιο περίεργο πράγμα που συνάντησα στο τελευταίο Escape From Athens που έκανα, βαδίζοντας πάνω από 10 χιλιόμετρα μες στην Αθήνα εν μέσω καραντίνας (εντάξει, είχα και χαρτί μαζί μου, το παραδέχομαι· δεν πήγα τελείως ξεβράκωτος). Για το πρώτο Escape From Athens μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Και οφείλω να πω ότι σε αυτό το πρώτο Escape From Athens την είχα «καταβρεί» που λένε. Τώρα... όχι και τόσο.
Στην πρώτη καραντίνα, τα πάντα ήταν πραγματικά έρημα. Ήταν σαν να βαδίζεις μέσα σε εγκαταλειμμένο σκηνικό από ταινία. Μια τελείως σουρεαλιστική αίσθηση. Τώρα, ο κόσμος βάδιζε, ο κόσμος οδηγούσε αυτοκίνητα και μηχανάκια. Παρότι τα κρούσματα είναι τρομερά περισσότερα από τότε, σήμερα ο κόσμος φοβάται καταφανώς λιγότερο. Ή ίσως να μην παίρνει πια τίποτα απ’όλα αυτά και πολύ σοβαρά...
Δεν μπορούσα πια να διασχίσω μεγάλες λεωφόρους χωρίς να ρίχνω ούτε μια ματιά· έπρεπε να προσέχω, λίγο έστω, μη με πατήσει τίποτα... αν και δεν ήταν και ανάγκη να περιμένω στο φανάρι.
Γιατί, ρε ρουφιάνοι δημοσιογράφοι, δεν κάνατε καλά τη δουλειά σας αυτή τη φορά; Γιατί δεν τρομοκρατήσατε αρκετά τον κόσμο; Θέλω να πω... γαμώτο, δε μ’αφήνουν να κάνω τη σουρεαλιστική βόλτα μου με την ησυχία μου! Ξεμυτίζουν από τα σπίτια τους. Οι αλήτες. Απαράδεκτο...
Δεν αισθάνθηκα σαν να ήμουν μέσα σε ταινία του Carpenter. Δεν αισθάνθηκα σαν να ήταν Escape From Athens όλο αυτό.
Αστυνομία πάλι δεν συνάντησα ούτε για δείγμα, ίσως επειδή, όπως και την προηγούμενη φορά, απέφευγα τις κεντρικές αρτηρίες. Όμως ούτε και στο Κέντρο δεν είδα αστυνομικούς– Ψέματα, μπάνισα δυο μοτοσικλέτες με ένστολους να περνάνε από μπροστά μου καθώς περνούσε κοντά από το Σύνταγμα. Αυτό...
Κατά τα άλλα, κλειστά καταστήματα και κλειστά καταστήματα και κλειστά καταστήματα και κλειστά καταστήματα... Καλά, μιλάμε θα κάνει ο κόσμος τρομερά κορονοΧριστούγεννα εφέτος. Ο Άι Βασίλης ντυμένος κορονοϊός.
Δεν ξέρω πόσα ακριβώς είναι τα κρούσματα αυτές τις ημέρες – δεν έχω κοιτάξει, δεν έχω ακούσει (την τηλεόρασή μου την έχω σπάσει από χρόνια) – αλλά ελπίζω να έχουν τουλάχιστον μειωθεί λιγάκι. Αλλιώς, τσάμπα η καταστροφή του lockdown.
