Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
7 / 3 / 2020

Στο προπροηγούμενο post έλεγα για την τυχαιότητα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και για ένα random seed που έχω φτιάξει. Συνεχίζω εδώ επειδή νομίζω πως η τυχαιότητα, και όχι μόνο στους υπολογιστές, έχει ενδιαφέρον ως θέμα.

Κατέληξα σε μια καινούργια λειτουργία, όπως έγραψα πριν, αλλά τελικά είχε κι αυτή τα δικά της bugs όπως αποδείχτηκε. Την τσέκαρα διεξοδικά, βάζοντάς τη να μου δώσει 500 φορές αποτελέσματα από έναν τριψήφιο τυχαίο αριθμό και πάλι έχανε κάποια νούμερα.

Μια απ’τα ίδια, δηλαδή. Όπως λένε, «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε το βρακί του αλλιώς».

Μετά, όμως, πρόσεξα ότι τα νούμερα που χάνει δεν είναι τα ίδια με την προηγούμενη λειτουργία, και το ξανασκέφτηκα. Και είπα: Ίσως, τελικά, να μην είναι ο Μανωλιός αλλά ο Νικολιός. Ή, αλλιώς: Γιατί δεν χρησιμοποιείς και τις δύο λειτουργίες συγχρόνως;

Τις έκανα, λοιπόν, υπολειτουργίες μια ευρύτερης λειτουργίας, και το σύστημα να επιλέγει τυχαία (50% πιθανότητα) ποια από τις δύο να χρησιμοποιήσει κάθε φορά. Έτσι, αύξησα την εντροπία.

Το τσέκαρα πάλι με 500 αποτελέσματα, και είδα ότι τώρα έχανε λιγότερους αριθμούς. Αλλά πάλι έχανε κάποιους. Βέβαια, με τέτοιο αυξημένο αριθμό εντροπίας, δεν μπορείς να ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει. Αλλά έχανε κάποιους αριθμούς, και δεν ήταν τόσο λίγοι· οπότε δεν ήμουν ακόμα ικανοποιημένος.

Χρειαζόταν να αυξήσω κι άλλο την εντροπία. Αλλά πώς; Τι άλλη λειτουργία ακόμα να ρίξω εκεί μέσα; Τι απέμενε; Μόνο ένα πράγμα δεν είχα κάνει: ceil. Αυτό σημαίνει στρογγυλοποίηση πάντα προς το μεγαλύτερο (το ανάποδο του floor). Δηλαδή, το 10,2 να γίνεται 11, όπως και το 10,7.

Το έβαλα, λοιπόν, κι αυτό μέσα στο παιχνίδι. Τώρα, το σύστημα επιλέγει τυχαία μία από τις τρεις λειτουργίες και χρησιμοποιεί αυτήν. Η εντροπία είναι πολύ, πολύ μεγαλύτερη.

Το τσεκάρα πάλι 500 φορές, και τώρα είδα ότι έχανε ελάχιστα νούμερα. Μήπως, όμως, αυτό, λόγω αυξημένης εντροπίας, ήταν τυχαίο;

Έκανα ακόμα μια δοκιμή. Χρησιμοποίησα εκείνο το πρόγραμμα που έχω φτιάξει το οποίο μου δίνει τυχαίες εικόνες. Το ρύθμισα έτσι ώστε κάθε φορά που πετάει μια τυχαία εικόνα να σβήνει και τη διαδρομή της (filepath) από ένα αρχείο που περιέχει τις διαδρομές όλων των εικόνων. Το έβαλα να τρέξει συνεχόμενα. Κάποιες εικόνες εμφανίστηκαν δύο φορές, κάποιες τρεις φορές, κάποιες πέντε φορές· κάποιες μόνο μία φορά. Αλλά αυτό είναι η τυχαιότητα· δεν ξέρεις τι θα εμφανιστεί. Στο τέλος το αρχείο άδειασε· δεν έμεινε τίποτα μέσα. Αυτό σημαίνει ότι η λειτουργία για τυχαίους αριθμούς κάποια στιγμή έβγαλε όλους τους αριθμούς που έπρεπε να βγάλει· και το πλήθος των εικόνων ήταν τριψήφιος αριθμός.

Οπότε, τώρα είμαι αρκετά ικανοποιημένος με αυτή τη λειτουργία για τυχαίους αριθμούς. Έχει και μεγάλη διασπορά – δηλαδή, δεν έρχονται τα ίδια και τα ίδια συνέχεια – και δεν χάνει νούμερα στους μεγάλους αριθμούς. Βέβαια, ίσως κάπου κάτι να χάνει. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι 100% σίγουρος με τέτοια πράγματα. Πάντως, φαίνεται καλύτερη απ’οτιδήποτε άλλο έχω ποτέ δοκιμάσει.

Πολλές λειτουργίες για τυχαίους αριθμούς δεν έχουν καλή διασπορά. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι καλές. Απλά ότι δεν έχουν καλή διασπορά. Εξαρτάται για τι δουλειά τον θέλεις τον τυχαίο αριθμό. Εγώ ήθελα να έχει καλή διασπορά. Ήθελα, πχ, να μπορεί να μιμηθεί σωστά τη ρίψη τριών ζαριών που είναι σχετικά σπάνιο να φέρουν και τα τρία ζάρια τον ίδιο αριθμό.

Αλλά ένα βασικό πρόβλημα που νομίζω πως έχουν όλοι οι τυχαίοι αριθμοί στα ηλεκτρονικά συστήματα είναι ότι, κυρίως στους μεγάλους αριθμούς, δεν έχουν όλα τα νούμερα τις ίδιες ακριβώς πιθανότητες να εμφανιστούν. Πχ, αν του ζητήσεις να σου βγάλει αριθμό από το 1 ώς το 345, είσαι σίγουρος ότι ο κάθε αριθμός έχει πιθανότητα εμφάνισης 1/345; Μάλλον δεν έχει. Αλλά αυτό συνήθως δεν σε ενοχλεί και πολύ.

Πάντως, όταν θέλω έναν αληθινά τυχαίο αριθμό, πάντα προτιμώ να ρίξω ζάρια. Με πολυεδρικά ζάρια (όπως αυτά που χρησιμοποιούνται σε πολλά παιχνίδια και κυρίως στα RPG) μπορείς να εξάγεις οποιονδήποτε τυχαίο αριθμό. Και το εννοώ. Οποιονδήποτε. Θα έγραφα τώρα και πώς ακριβώς να το κάνεις, αλλά αυτό το post είναι ήδη μεγάλο και βαριέμαι. Σε επόμενο post πιθανώς.

Από την άλλη, βέβαια, πρέπει να αναρωτηθείς και το εξής: Ακόμα και τα ζάρια είσαι σίγουρος ότι έχουν, πχ, πιθανότητα 1/6 ακριβώς να εμφανίσουν κάθε αριθμό; Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε τι δυνάμεις ασκούνται όταν ρίχνεις ένα ζάρι, οπότε δεν μπορείς να το προβλέψεις και μοιάζει όντως τυχαίο. Ακόμα κι αν φτιάξεις ένα μηχάνημα που εκτοξεύει ζάρια (και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν υπάρχει ήδη) με την ίδια δύναμη και από την ίδια γωνία, πάλι τα ζάρια δεν θα φέρνουν πάντα τα ίδια νούμερα. Γιατί παίζουν ρόλο και πολλά άλλα πράγματα. Μπορείς να υποθέσεις τη βαρύτητα, την αντίσταση του αέρα, και ίσως και πράγματα που δεν τα ξέρουμε.

Όπως και νάχει, αυτό το post παραέγινε μεγάλο και ήδη βαριέμαι να το ξανακοιτάξω για να το διορθώσω...

(Αλλά το έκανα τελικά.)

(Παίζει να έχουν μείνει λάθη. Ο δαίμων του blog.)

 

 

Επίσης . . .

Ακατανόητες Οντότητες


Περιγράφοντας το απερίγραπτο στη φανταστική λογοτεχνία

Στη φανταστική λογοτεχνία – ή, ίσως, πιο συχνά στο παρακλάδι της που ονομάζεται λογοτεχνία τρόμου – συναντούμε πολλές φορές οντότητες «πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση». Οι πιο γνωστές είναι, φυσικά, αυτές από τη Μυθολογία Κθούλου – ο Κθούλου ο ίδιος, ο Νιαρλαθοτέπ, ο Γιόγκ-Σόθοθ, και λοιποί «εξώτεροι» δαίμονες με αρκετά θου μέσα στα ονόματά τους ώστε να τα κάνουν να φαίνονται πολύ περίεργα και δυσπρόφερτα. Πράγμα που δεν το γράφω ως κατάκριση: κάπως, πρέπει να μοιάζουν «εξώτεροι» όλοι αυτοί οι δαίμονες.

Ο Lovecraft, επίσης, πασχίζει συνήθως να λέει πόσο ακατάληπτες και απερίγραπτες είναι όλες αυτές οι οντότητες – ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να ειπωθούν με ανθρώπινα λόγια. Και δεν είναι μόνο ο Lovecraft πιθανώς που το κάνει αυτό, αλλά είναι το πιο γνωστό και ουδέτερο παράδειγμα για τέτοιες περιπτώσεις, οπότε αυτόν χρησιμοποιώ.

Το πρόβλημα, γενικά, με τις «ακατανόητες» οντότητες είναι ότι, από τη μια, ο συγγραφέας μάς λέει ότι «κανείς δεν μπορεί να τις εννοήσει», από την άλλη όμως φαίνεται ότι μπορούν, κάπως, να εννοηθούν (αν όχι να κατανοηθούν).

Από τη μια, «δεν μπορούν να περιγραφούν» όλοι αυτοί οι δαίμονες· από την άλλη, περιγράφονται, έχουν υλική μορφή. Ψάξτε και στο διαδίκτυο να βρείτε απεικονίσεις τους. Ο Κθούλου έχει μια κάποια όψη. Ακόμα και ο Νιαρλαθοτέπ απεικονίζεται κάπως. Και το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα (αν όχι όλα) από αυτά τα δαιμονικά όντα. Αλλά... αφού είναι απερίγραπτα, αφού δεν μπορείς να τα εννοήσεις με το αδύναμο ανθρώπινο μυαλό σου, τότε... πώς έχουν όψη που μπορεί κάποιος να τη ζωγραφίσει; Αυτό είναι αντίφαση. Αν τέτοιες οντότητες ήταν αληθινά ακατανόητες και αδύνατον να περιγραφούν, τότε δεν θα έπρεπε να μπορεί κάποιος να τις ζωγραφίσει. Επομένως, σου δίνεται η εντύπωση ότι, σε τελική ανάλυση, το «ακατανόητο» ουσιαστικά σημαίνει τερατώδες. Οι οντότητες αυτές είναι, όντως, τερατώδεις· είναι φριχτές, απαίσιες· είναι έτσι που κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορούν να υπάρξουν· ναι, αλλά δεν είναι αδιανόητες. Αν ήταν αδιανόητες, δεν θα έβλεπες κάτι σαν πελώριο χταπόδι, ή έναν συνδυασμό από χταπόδι και βατράχι, ή οτιδήποτε άλλο.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Οκτωβρίου (15/10)


γκράφιτι με βάθος — OlderGeeks — idiot savants — αγωγή-μαμούθ Ελλήνων κατά φαρμακευτικής για το εμβόλιο Covid — πώς ζωντάνεψε ο E.T. — η κατάρα ενός κονσέρτου — μήπως ο συνεργάτης σας είναι εξωγήινος; — Elliott Dold (1889–1957) — Κρυφοί Κήποι — Computer Plant Life — The Spell of Sarnia — τα παιδιά του μέλλοντος; — οι χαμένες ιστορίες του Raymond Chandler — Nikolai Kolchitski — όλα τα είδη και τα υποείδη του punk — παράξενα και δημιουργικά πράγματα σχετικά με τον κορονοϊό — και ακόμα περισσότερα έρχονται ασταμάτητα στο LinX!

 

Ο Κυνηγός των Θαλασσών – Η Αναζήτηση του Οφιομαχητή, Τόμος 6


Έχοντας τελειώσει με τις δουλειές του στην Ιχθυδάτια, ο Οφιομαχητής αναζητά πάλι το χαμένο παρελθόν του το οποίο μοιάζει τώρα άμεσα συνδεδεμένο με τους Τρομερούς Καπνούς – τους πειρατές που έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό και τρομοκρατούν τα λιμάνια όλων των ηπειρονήσων μ’ένα όπλο που κανείς δεν έχει ξαναδεί ποτέ στην Υπερυδάτια: έναν γίγαντα από καπνό, που το τσεκούρι του χτυπά σαν χίλιους ανέμους. Στην αναζήτησή του ο Οφιομαχητής έχει στο πλευρό του πιστούς συντρόφους και παλιούς φίλους, αλλά χρειάζεται να επιτύχει και μια συμφωνία με έναν από τους Τρεις Οίκους της Σκιάπολης για να αποκτήσει πλοίο και πλήρωμα. Τα ταξίδια του θα τον οδηγήσουν σε λιμάνια γεμάτα ναυτικούς και πειρατές, όπου αμφίβολες πληροφορίες και σκοτεινές φήμες κυκλοφορούν, και κίνδυνος καραδοκεί παντού· γιατί στην Ιχθυδάτια ο Οφιομαχητής δεν έχει μόνο φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς...

...ενώ, πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια, ένας μυστηριώδης ταξιδιώτης, κατάμαυρος στο δέρμα με πράσινα μαλλιά και υπεράνθρωπη δύναμη, φτάνει στη δυσώνυμη πόλη της Τριάνης κι αφού ακούει λόγια για το θανάσιμο Πέρας των Θαλασσών σκέφτεται πως ίσως εκεί να ανακαλύψει λησμονημένα πράγματα για τον εαυτό του, καθώς και το πεπρωμένο του στην Υπερυδάτια. Ψάχνει για πλήρωμα ανάμεσα στους κακοποιούς και τους ξεπεσμένους της Τριάνης, και ετοιμάζεται να κλέψει έναν Ωκεανομάντη, μια μάγισσα, και το πλοίο ενός πειρατή...

Κατεβάστε το