Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
13 / 1 / 2020

Πολλοί, ανάμεσα στους οποίους και εμείς, οι Έλληνες, μιλάνε για “ένδοξο” παρελθόν, για “παλιές ημέρες” που τότε “τα πάντα ήταν καλύτερα”, που η κοινωνία είχε “αξίες”, που οι άνθρωποι ήταν πιο έξυπνοι, που είχαν ακόμα και πιο ανεπτυγμένη τεχνολογία, ή υπήρχαν “ανώτερες” φυλές (ναι, το τελευταίο είναι η κλασική μυθολογία του ναζισμού). Και αυτό έχει περάσει και σε πολλές αφηγήσεις, ιστορίες, και παραμύθια: ότι παλιά υπήρχε κάτι το ένδοξο, κάτι το καλύτερο, κάτι το ανώτερο από το τωρινό. Πάρε για παράδειγμα τους μύθους του Βασιλιά Αρθούρου – κάποτε ήταν ένας καλός βασιλιάς με καλούς ιππότες, και τα λοιπά και τα λοιπά. Πάρε για παράδειγμα ακόμα και το Star Wars: στην αρχική τριλογία ο Όμπιουαν λέει στον Λουκ, στην αρχή, ότι το φωτόσπαθο είναι ένα όπλο από μια καλύτερη, “ευγενέστερη” εποχή.

Και, φυσικά, αυτό είναι ένα concept που έχει περάσει και σε πάρα πολλά βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας, όπου υπήρχε παλιά μια εποχή που στα πάντα ήταν καλύτερη από την τωρινή.

Είναι ένα ευχάριστο παραμύθι, μπορεί να αποτελέσει ακόμα και αποτελεσματική προπαγάνδα, αλλά είναι κατά βάση αυτό: μύθος. Δεν υπήρχε ποτέ εποχή που ήταν σε όλα καλύτερη. Και όσοι συγγραφείς, ακόμα και βιβλίων φαντασίας, θέλουν να είναι ειλικρινείς το δείχνουν αυτό, έστω κι αν οι λαοί που παρουσιάζουν μες στα βιβλία τους φαίνεται να πιστεύουν στο παραμύθι του ένδοξου παρελθόντος.

Φυσικά, υπήρχαν κοινωνίες στο παρελθόν που ήταν πολύ ανεπτυγμένες από διάφορες απόψεις – κοινωνικά, επιστημονικά, φιλοσοφικά, νοητικά, τεχνολογικά. Ίσως να υπήρχαν ακόμα και τεχνολογίες που δεν υπάρχουν σήμερα, ή χαμένες επιστήμες. Ίσως, μάλιστα, στο παρελθόν να υπήρχαν πράγματα που κανείς σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί, ή δεν τολμά να υποθέσει, ή προτιμά να αποκρύπτει όταν κάποιο “ανεξήγητο” σημάδι παρουσιάζεται.

Αλλά... καλύτερη εποχή; Στα πάντα;

Είσαι σοβαρός;

Δεν υπήρχε ποτέ τέτοιο πράγμα. Σε όλες τις εποχές είχαν και τα προβλήματά τους. Αυτό μπορείς να το παρατηρήσεις αν προσέξεις τι λέει η αντικειμενική Ιστορία. Και αυτό είναι και το πιο λογικό να υποθέσεις, άλλωστε. Οι άνθρωποι πάντα ήταν άνθρωποι, και πάντα έκαναν τις ίδιες, ή παρόμοιες, μαλακίες. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, ή τέλειες φυλές. Δυστυχώς. Αν υπήρχαν, τώρα θα ζούσαμε σε παράδεισο. Θα τα είχαν καταφέρει πλέον.

Κι αυτό, νομίζω, είναι αρκετά σημαντικό να έχει κανείς υπόψη του προτού μπει στο τρυπάκι τού παλιά-ίσον-καλά. Παλιά δεν σημαίνει καλά. Παλιά, απλά, σημαίνει διαφορετικά.

 

 

Επίσης . . .

Ο Κυνηγός των Θαλασσών – Η Αναζήτηση του Οφιομαχητή, Τόμος 6


Έχοντας τελειώσει με τις δουλειές του στην Ιχθυδάτια, ο Οφιομαχητής αναζητά πάλι το χαμένο παρελθόν του το οποίο μοιάζει τώρα άμεσα συνδεδεμένο με τους Τρομερούς Καπνούς – τους πειρατές που έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό και τρομοκρατούν τα λιμάνια όλων των ηπειρονήσων μ’ένα όπλο που κανείς δεν έχει ξαναδεί ποτέ στην Υπερυδάτια: έναν γίγαντα από καπνό, που το τσεκούρι του χτυπά σαν χίλιους ανέμους. Στην αναζήτησή του ο Οφιομαχητής έχει στο πλευρό του πιστούς συντρόφους και παλιούς φίλους, αλλά χρειάζεται να επιτύχει και μια συμφωνία με έναν από τους Τρεις Οίκους της Σκιάπολης για να αποκτήσει πλοίο και πλήρωμα. Τα ταξίδια του θα τον οδηγήσουν σε λιμάνια γεμάτα ναυτικούς και πειρατές, όπου αμφίβολες πληροφορίες και σκοτεινές φήμες κυκλοφορούν, και κίνδυνος καραδοκεί παντού· γιατί στην Ιχθυδάτια ο Οφιομαχητής δεν έχει μόνο φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς...

...ενώ, πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια, ένας μυστηριώδης ταξιδιώτης, κατάμαυρος στο δέρμα με πράσινα μαλλιά και υπεράνθρωπη δύναμη, φτάνει στη δυσώνυμη πόλη της Τριάνης κι αφού ακούει λόγια για το θανάσιμο Πέρας των Θαλασσών σκέφτεται πως ίσως εκεί να ανακαλύψει λησμονημένα πράγματα για τον εαυτό του, καθώς και το πεπρωμένο του στην Υπερυδάτια. Ψάχνει για πλήρωμα ανάμεσα στους κακοποιούς και τους ξεπεσμένους της Τριάνης, και ετοιμάζεται να κλέψει έναν Ωκεανομάντη, μια μάγισσα, και το πλοίο ενός πειρατή...

Κατεβάστε το

 

Επιλογές Οκτωβρίου (1/10)


Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ομολογεί για τα εμβόλια Covid-19 | Θεόδωρος Πανταλέων (Έλληνας σουρεαλιστής) | Η επανάσταση στην ιαπωνική τέχνη | Ρομπότ με ανθρώπινες εκφράσεις | Τεχνητή νοημοσύνη και ψυχικές ασθένειες | The Druid Stone (1967) (ένα κρυφό μυθιστόρημα Sword & Sorcery) | Doctor Satan (από το Weird Tales) | Παλιά εξώφυλλα από το Fantastic Mysteries Magazine | Toxic Skies (καναδέζικη ταινία για επιδημία από αεροψεκασμούς) | Jean-Michel Nicollet (τέχνη) | Ένα δάσος με παράξενα δέντρα | Το μυστηριακό διάστημα του Clark Ashton Smith | Shane Braithwaite (τέχνη) | & πολλά LinX

 

Η Οργή των Όφεων – Η Αναζήτηση του Οφιομαχητή, Τόμος 5


Στην Ιχθυδάτια, η Ορδή των Όφεων απειλεί ολόκληρη την ηπειρόνησο καθώς οι Ηρμάντιοι προσπαθούν να αναβιώσουν ένα αρχαίο βασίλειο. Έχουν μαζί τους τις δυνάμεις του Αρχέγονου Όφεως και περισσότερους ερπετοειδείς απ’ό,τι έχει δει κανείς ποτέ συγκεντρωμένους. Αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στο ισχυρότερό τους όπλο: την υπερφυσική παρουσία ενός εκλεκτού της Φαρμακερής Κυράς.

Η Αρχιέρεια της Ιχθυδάτιας ξέρει πως μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να αναμετρηθεί μαζί τους και τον έχει κάνει να υποσχεθεί να προσφέρει τη βοήθειά του. Αλλά ο Οφιομαχητής δεν βρίσκεται στην Ιχθυδάτια γι’αυτό – αναζητά ένα πλοίο, αναζητά κάποιους μυστηριώδεις κουρσάρους, και αναζητά, όπως πάντα, και το χαμένο παρελθόν του. Επιπλέον, έχει δώσει και μια άλλη υπόσχεση σ’έναν παλιό φίλο, την οποία σκοπεύει να κρατήσει πάση θυσία· και, χωρίς αρχικά να το ξέρει, έχει στο κατόπι του έναν ορκισμένο εχθρό...

...ενώ, πριν από μερικά χρόνια, στη νοτιοδυτική άκρη της Κεντρυδάτιας, στην Ηχόπολη και τους Αγρούς που απλώνονται γύρω της, ένας παράξενος, μαυρόδερμος ξένος εμφανίζεται ψάχνοντας για ένα χαμένο πλοίο και καταλήγει να βρεθεί αντιμέτωπος με τους Γενναίους, τη χειρότερη συμμορία των Αγρών, και ακόμα πιο επικίνδυνους και πιο σκοτεινούς αντιπάλους αφοσιωμένους στον Ύπνο, τον Ομιχλοπρόσωπο, τον ύπουλο αδελφό της Έχιδνας.

Κατεβάστε το