Η λειτουργία της camera obscura, και το Manifesto Antropófago (1928). Ο παλιός, καλός καιρός των mass market paperbacks, και The Age of Genius (άρθρο του David Lindsay). Ακτίνες και κυματισμοί στο Weird Tales. Ο David Lynch και οι καφέδες. Ουλές-τατουάζ. Χακάρουν την Τεχνητή Νοημοσύνη. Ιστορίες sword and planet του Del DowDell, και ιαπωνική ζωγραφική Cthulhu Mythos. Κόμιξ με τον Bran Mak Morn. Και πολλά, πολλά LinX...

Η τέχνη των δρόμων, & το ChatGPT στο PC σου, με τους δεινόσαυρους του Alex Raymond & ιστορίες με ταξίδια στον χρόνο που υπονοούν Φονικούς Μονοθεϊσμούς, δείχνοντας 10 καλές ταινίες από σκηνοθέτες της μίας φοράς, πριν από τα χαμένα μυθιστορήματα του Lindsay, ενώ διακρίνεται το Surrealist Occupational Index & ηχούν οι ρήσεις ψυχεδελικής σοφίας του Burroughs, με τους lowriders του Τόκιο να χοροπηδάνε, καθώς πίσω μας προβάλλεται το Curious Alice σταλμένο από το 1971, & δύο παλιά μυθιστορήματα δημοσιεύονται ως σειρές – The New Adam· The Princess Steel!

Ανέκαθεν ήμουν ονειροπόλος, όπως και όλοι οι συγγραφείς, υποθέτω – φαντασίας και μη. Ανέκαθεν μου έρχονταν ιστορίες στο μυαλό, καταστάσεις που θα μπορούσαν να υπάρξουν ή όχι. Δεν ήταν ποτέ κάτι το απόλυτα ελεγχόμενο, αν και πολλές φορές, ναι, το προκαλώ και μόνος μου για να πάρω κάποια ιδέα. Άλλες φορές πάλι έρχεται χωρίς να με ρωτήσει, ακάλεστο. Έτσι ξεκίνησε, άλλωστε.

Αυτό είναι η έμπνευση. Η έμπνευση απλά έρχεται. Δε σε ρωτά. Εκεί που βαδίζεις στον δρόμο, έρχεται. Εκεί που βλέπεις μια ταινία ή διαβάζεις ένα βιβλίο, έρχεται. Εκεί που κοιτάζεις τις επικεφαλίδες των εφημερίδων ή ακούς μουσική... έρχεται.

Και από την έμπνευση, αυτή την αυθόρμητη διαδικασία, μπορείς να ξεκινήσεις πολλές υπέροχες ιστορίες. Από διηγήματα μέχρι ολόκληρες σειρές μυθιστορημάτων.

Υπάρχουν, βασικά, δύο τρόποι για να ξεκινήσεις μια ιστορία: ή με τη λογική ή με την έμπνευση.

Και υπάρχει κι ένας τρίτος: με έναν συνδυασμό λογικής και έμπνευσης.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να έρθει μια έμπνευση και να αρχίσεις αμέσως να γράφεις για να δεις πού θα σε οδηγήσει. Σε άλλες περιπτώσεις, η έμπνευση είναι το έναυσμα απλώς. Και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, πάλι, ο συνδυασμός έμπνευσης και λογικής είναι τόσο περίπλοκος που δύσκολα ξεχωρίζεις το ένα από το άλλο.

[Συνέχισε να διαβάζεις]