Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
17 / 4 / 2021

Καιρό είχα να γράψω για Covid και μου είχε λείψει. Μόνο κάτι τιτιβίσματα έγραφα στο Twitter, αλλά αυτά δεν είναι αρκετά ικανοποιητικά για να εκφράσεις μια ολοκληρωμένη άποψη. Επιπλέον, έχω την εντύπωση πως στα κοινωνικά δίκτυα συχνά δημιουργείται ένα echo chamber όπου απλά ακούμε τις απόψεις που συμφωνούν με τις δικές μας. Και αυτό έχει ένα καλό: το ότι συγκεντρώνεις πληροφορίες για πράγματα που σε ενδιαφέρουν, πτυχές που μπορεί να μην είχες προσέξει· και όσο περισσότερα μυαλά εστιάζονται επάνω σε κάτι τόσο η γνώση σχετικά με αυτό το κάτι διευρύνεται και γίνεται ένας μικρός θεός, μια ζωντανή σκεπτομορφή. Όμως το echo chamber έχει και ένα κακό: αμφίβολο είναι αν κανείς άλλος διαβάζει αυτά που γράφεις, ειδικά κάποιος που διαφωνεί αλλά θα μπορούσε να συμφωνήσει αν ήταν σωστά πληροφορημένος, ή κάποιος που δεν είναι σωστά πληροφορημένος και θα έπρεπε να ήταν. Και τώρα, με αυτή την κορονοκατάσταση που συμβαίνει παγκοσμίως, νομίζω πως το πιο βασικό είναι να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει – και να αντιδράσει.

Γράφω ξανά για Covid στα Σκιώδη Παραλειπόμενα, λοιπόν, ύστερα από το διάλειμμα που έκανα για να καθαρίσει λιγάκι το πεδίο της σκέψης μου.

Δεν θέλω να πω μια απ’τα ίδια. Θα αναφερθώ σε γουρούνια τώρα. Και ελπίζω να τα διαβάσουν αυτά και άνθρωποι που θέλουν να πληροφορηθούν για το τι πραγματικά συμβαίνει, όχι μόνο όσοι ήδη συμφωνούν ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την υπόθεση Covid-19.

Τις προάλλες, καθάριζα κάτι πράγματα στο σπίτι μου και έτυχε να πέσω πάνω σ’ενα από τα τεύχη του παλιού περιοδικού Strange, που πλέον δεν κυκλοφορεί δυστυχώς. Έτυχε, μάλιστα, να γυρίσω τις σελίδες του και έτυχε να προσέξω ένα άρθρο για τη Γρίπη των Χοίρων. (Πολλά «έτυχε», έτσι;) Μου έκανε εντύπωση γιατί είδα να έχει κάτι εικόνες με ανθρώπους με μάσκες. Σαν αυτές:

Με την υπόθεση κορονοϊός δεν μοιάζει αυτό; σκέφτηκα αμέσως καθώς η τρίχα μου σηκώθηκε κάγκελο.

Και είδα, μετά, τι έγραφε κάτω από τον τίτλο του άρθρου: Τα εμβόλια τα οποία προσφέρονται δια την θεραπείαν της νέας γρίπης επεμβαίνουν εις τον γενετικόν κώδικα και τον τροποποιούν!

Για φαντάσου... Κορονοϊός α λα γουρουνέ;

Κατά τα άλλα, το άρθρο προσπαθεί να εξηγήσει τη Γρίπη των Χοίρων με λεξαρίθμους. Ξέρετε, αυτή την αρχαιοελληνική μαγεία... Δεν αναφέρεται σε άλλα δεδομένα για τη γρίπη αυτή, οπότε βασικά δεν με ενδιέφερε και τόσο.

Όμως ώς τότε είχα ξεχάσει για τη Γρίπη των Χοίρων, και αυτό το άρθρο με έκανε να τη θυμηθώ. Το συνάντησα κατά σύμπτωση τελείως, κατά αντισύμπτωση, όπως θα έλεγα. Ήταν καθαρά μια συγχρονικότητα για εμένα.

Και σκέφτηκα: Θα μπορούσε η Γρίπη των Χοίρων να έχει καμιά σχέση με τον σημερινό κορονοϊό;

Ψάχνοντάς το λίγο, είδα ότι οι περιπτώσεις όντως μοιάζουν!

Το πιο απλό που μπορείτε να κοιτάξετε είναι αυτό το άρθρο της ελληνικής Wikipedia. Ολόκληρο έχει ενδιαφέρον, αλλά ιδιαίτερα το κομμάτι σχετικά με τον αντίλογο. Γράφει:

Οι φαρμακευτικές εταιρείες κατηγορούνται ότι «υποκίνησαν την κατασπατάληση πόρων» για την περίπτωση της αναγγελίας πανδημίας του ιού H1N1.

Μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης ζητούν τη σύσταση επιτροπής που θα εξετάσει «την απειλή για την υγεία από τις ψευδείς πανδημίες», έπειτα από καταγγελίες ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έκανε λάθος να κηρύξει συναγερμό για τη νέα γρίπη Η1Ν1.

Το θέμα θα συζητιόταν στα τέλη Ιανουαρίου του 2010 στο Στρασβούργο, δήλωσε την Πέμπτη ο Βόλφγκανγκ Βόνταργκ, μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και επιδημιολόγος.

Ο Βόνταργκ είχε δεχθεί σφοδρές επικρίσεις όταν υποστήριξε ότι ο ΠΟΥ κήρυξε λανθασμένα πανδημία «υπό την πίεση των εργαστηρίων». Ο Γερμανός σοσιαλιστής θέλει το Συμβούλιο της Ευρώπης να ζητήσει από τα μέλη του να διενεργηθούν «έρευνες για τις επιπτώσεις της [κατάστασης] πανδημίας και του κόστους της σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο».

Σε κείμενο που υπογράφεται από βουλευτές δέκα χωρών, ο Βόνταργκ αναφέρει ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες «υποκίνησαν την κατασπατάληση πόρων που προοριζόταν για την υγεία, προς όφελος αναποτελεσματικών στρατηγικών εμβολιασμού» και «εξέθεσαν χωρίς λόγο εκατομμύρια υγιείς ανθρώπους στους κινδύνους των άγνωστων παρενεργειών των εμβολίων, που δεν ήταν επαρκώς δοκιμασμένα».

Αυτό που συμβαίνει σήμερα με τον κορονοϊό ήταν αυτό που θα ήθελαν οι φαραμακοαπατεώνες να είχε συμβεί με τη Γρίπη των Χοίρων το 2009 αλλά τότε δεν έπιασε.

Τώρα η μαφία είναι καλύτερα οργανωμένη.

Ακόμα μια συγχρονικότητα: Την ίδια περίοδο που άρχισα να συνειδητοποιώ αυτό το πράγμα (ξεκινώντας από μια σύμπτωση, καθαρά), βρήκα μετά και αυτό το τιτίβισμα στο Twitter το οποίο αναφέρει αρκετά σημαντικά και ύποπτα πράγματα για την υπόθεση της Γρίπης των Χοίρων.

Το πιο βασικό, όμως, είναι το ακόλουθο βίντεο. Δείτε το για μια ανάλυση της ιστορίας της γρίπης από παλιά, χωρίς να αναφέρεται σε πολύ εξειδικευμένα ζητήματα.

Η επιχείρηση δεν έπιασε και τόσο καλά το 2009. Τώρα το σχέδιο πάει καλύτερα. Ίσως επειδή είναι στο κόλπο περισσότεροι δημοσιογράφοι, περισσότεροι επιστήμονες και υγειονομικοί, και περισσότεροι πολιτικοί. Αλλά εξακολουθεί να είναι επιδημία κατά το 20% και απάτη κατά το 80%.

*

Και ακόμα κάτι.

Ύστερα από όσα έχω τελευταία διαβάσει και ακούσει, εγώ έχω φτάσει στο εξής συμπέρασμα για την όλη υπόθεση:

Στην Ελλάδα, πολλοί πολιτικοί και επιστήμονες λένε ξεδιάντροπα ψέματα. Για παράδειγμα, αρνούνται ότι υπάρχουν άρθρα από επίσημους οργανισμούς (όπως CDC, ΠΟΥ, MIT) τα οποία όντως υπάρχουν και αναφέρουν πράγματα έξω από το ψευδές κυβερνητικό αφήγημα για τον Covid – όπως ότι οι ασυμπτωματικοί εξαιρετικά σπάνια μεταδίδουν τον ιό (σχεδόν ποτέ, ουσιαστικά).

Επίσης, ανοσία της αγέλης δεν πρόκειται να έχουμε εναντίον του Covid. Γιατί; Για τον ίδιο λόγο που δεν έχουμε και ανοσία εναντίον της γρίπης (η οποία επίσης στην οικογένεια των κορονοϊών είναι).

Ούτε αποτελεσματικά εμβόλια πρόκειται να έχουμε, για τον ίδιο λόγο ξανά που δεν έχουμε και απολύτως αποτελεσματικά εμβόλια εναντίον της κοινής γρίπης: ο ιός συνεχώς μεταλλάσσεται. (Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάζεις συνεχώς και τα εμβόλια. Επομένως, τι σκέφτονται κάποιοι να κάνουν; Να βάζουν όλο τον πληθυσμό να εμβολιάζεται ξανά και ξανά και ξανά ανά εξάμηνο; Μήπως αυτό είναι περισσότερο κομπίνα και λιγότερο προστασία της δημόσιας υγείας;)

Όσο περισσότεροι εμβολιάζονται τόσο περισσότερο ο ιός θα μεταλλάσσεται καθώς θα βρίσκει αντίσταση. Δηλαδή, με τον εμβολιασμό ουσιαστικά ισχυροποιούμε τον ιό. Αυτή είναι μια κλασική περίπτωση «Αν θες να νικήσεις, μην κάνεις τίποτα· απλώς να παρατηρείς τον εχθρό και να κινείσαι προσεχτικά». Και οι δυτικοί, ειδικώς, έχουν την κακιά φήμη να μη μπορούν να το κάνουν αυτό. Νομίζουν ότι τα πάντα πρέπει να τα νικήσουν δρώντας. Όμως ορισμένες φορές το καλύτερο είναι να μη δρας, να αφήνεις τον εχθρό να ηττηθεί από μόνος του. (Ίσως, μάλιστα, αυτός να είναι και ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της κορονοκρατίας, και αναφέρομαι σε αυτό παρακάτω.)

Εγώ προσωπικά (και αυτό είναι δική μου υπόθεση· τα άλλα που ανέφερα τα έχουν πει επιστήμονες ή είναι από διάφορα δεδομένα) μία πιθανή μέθοδο γενικής ανοσίας στη γρίπη μπορώ να φανταστώ: Αν η ανθρωπότητα αλλάξει. Αν αλλάξει βιοχημικά έτσι ώστε να μην την πιάνουν καθόλου οι κορονοϊοί. Πώς όμως θα επέλθει αυτή η αλλαγή; Επεμβαίνοντας στον γενετικό κώδικα, φυσικά. Και τι κάνουν τα πειραματικά εμβόλια που πήραν έγκριση «έκτακτης ανάγκης»;

Ο νοών νοείτω...

Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα, ρε φωστήρες. Το να αλλάξετε την ανθρωπότητα, ώστε όλοι να γίνουν άλλοι άνθρωποι στην κυριολεξία, θα ήταν ένα τεράστιο έγκλημα, ειδικά αν γίνει με καταπιεστικό τρόπο. Και προκειμένου να επέλθει μια τέτοια αλλαγή, μετά από – πόσους εμβολιασμούς; 500 ο καθένας; Προκειμένου να επέλθει μια τέτοια αλλαγή, οι μισοί θα πεθάνουν, οι άλλοι μισοί θα μείνουν ανάπηροι, ε, και αυτοί που θα επιζήσουν μπορεί να έχουν ανοσία στον βήχα τελικά...

*

Έχουμε καταντήσει, αντί να αντιμετωπίζουμε έναν ιό, να αντιμετωπίζουμε ένα παγκόσμιο απολυταρχικό καθεστώς που προσπαθεί να επιβληθεί επάνω στις ζωές μας. Αυτό που προσωπικά ονομάζω κορονοκρατία.

Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να νικήσουμε την κορονοκρατία να είναι ο ίδιος τρόπος όπως και για να νικήσουμε τον ιό – αφού και η κορονοκρατία με μόλυνση μοιάζει: μόλυνση του μυαλού, της κοινωνίας, της δημοκρατίας.

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισής της ίσως να είναι: μην δράτε. Μην κάνετε τίποτα. Μη συνεργάζεστε μαζί τους. Αφήστε τους να γίνουν κομμάτια από μόνοι τους. Ήδη νομίζω πως έχει αρχίσει να συμβαίνει. Όταν βλέπεις επιστήμονες να βγαίνουν στις οθόνες και να αρνούνται την πραγματικότητα – όπως αρκετά άρθρα από επίσημους οργανισμούς, ή άλλα σοβαρά δεδομένα – τότε να είσαι σίγουρος ότι η κατρακύλα τους έχει ήδη ξεκινήσει. Έχουν ξεφτιλιστεί τελείως.

Θα μείνω καθισμένος σε έναν βράχο και θα τους παρατηρώ, κι όταν έχουν ψοφήσει θα κατεβώ από εκεί και θα κατουρήσω επάνω στο πτώμα τους.

 

 

Επίσης . . .

Lud-in-the-Mist, της Hope Mirrlees


Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο, είχα πια καταλάβει γιατί θεωρείται κλασικό και καλτ. Είναι ακριβώς το είδος του βιβλίου που μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο. Έχει μια διαχρονική ιδιαιτερότητα, και μια γενική παραδοξότητα που γαργαλά τη φαντασία.

 

Επιλογές Απριλίου (15/4)


|> Το πρώτο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης αφιερωμένο στη φύση & 12 αριστουργηματικά 3D γκράφιτι & Ο μυστηριώδης θάνατος του Mark Lombardi που ζωγράφιζε συνωμοσίες & The Book of Jade & Οι εκπαραθυρωτές της Πράγας (1419–1997) & BIG CAT BANG! & Συνέντευξη του Glen Cook & Θα πρέπει να υπάρχει προειδοποίηση για το περιεχόμενο στα λογοτεχνικά βιβλία; & Memory Hole: ένα κανάλι στο Youtube με αποτρόπαια και αλλόκοτα βίντεο & Riddle of the Ring: επιτραπέζιο από το 1977 & Ο Μαύρος Χοίρος στην κέλτικη μυθολογία & Χειρόγραφο από τον 19ο αιώνα γεμάτο γάτες & Ο Gullivar Jones στον Άρη & Unprofessional του Rudyard Kipling & Website με εικόνες φτιαγμένες από τεχνητή νοημοσύνη & Weird Islands (1921) του Jean de Bosschère <|

 

Διαφορετικοί Χαρακτήρες


Γιατί, υπάρχουν και άλλοι;

Αν παρατηρήσεις τη λογοτεχνία, και όχι μόνο τη φανταστική, βλέπεις ότι πολύ σπάνια αναφέρεται στον μέσο άνθρωπο, στον συνηθισμένο άνθρωπο, τον καθημερινό, αυτόν που δεν έχει καμία ιδιαιτερότητα. Ίσως, μάλιστα, ποτέ να μην αναφέρεται σε αυτόν. Τώρα, καθώς προσπαθώ να θυμηθώ ένα βιβλίο, ή έστω ένα διήγημα, με τέτοιο ήρωα, δεν μπορώ.

Οι ήρωες συνήθως ξεφεύγουν από τον μέσο όρο της ανθρωπότητας, και όχι πάντα επειδή είναι υπερβατικοί. Ξεφεύγουν γιατί είναι διαφορετικοί. Πολύ συχνά διαβάζουμε για χαρακτήρες που είναι, ελλείψει καλύτερου όρου, αφυπνισμένοι με κάποιο τρόπο, δηλαδή έχουν κατανοήσει κάτι που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ή δεν του δίνουν σημασία ή δεν τους ενδιαφέρει.

Σε διάφορα μυθιστορήματα φαντασίας, ο ήρωας ή έχει ανακαλύψει κάποιες «δυνάμεις», ή είναι πιο δυνατός, ή «εκλεκτός», ή απλά πιο αντιδραστικός σε σχέση με την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί γύρω του. Αυτό το τελευταίο συνήθως συμβαίνει και στα μυθιστορήματα που δεν είναι φαντασίας. Ο ήρωας, με κάποιο τρόπο, διαφοροποιείται. Δεν διαβάζουμε για έναν άνθρωπο που είναι «κανονικός», αλλά για κάποιον που ξεφεύγει από τον μέσο όρο. Ή για κάποιους – γιατί, πολλές φορές, τα μυθιστόρημα δεν έχουν μόνο έναν βασικό χαρακτήρα.

[Συνέχισε να διαβάζεις]