Τα βιβλία αυτής της σειράς είναι τέσσερα, και, αν θυμάμαι καλά, το πρώτο μού άρεσε περισσότερο απ’όλα. Είναι σαν παραμύθι για μεγάλους· ασκεί μια γοητεία αυτό.
Το όλο παραμυθένιο ύφος φαίνεται και από τις πολύ όμορφες ασπρόμαυρες εικόνες στο εσωτερικό, κάποιες από τις οποίες είναι οι ακόλουθες:
Τα επόμενα βιβλία της σειράς δεν νομίζω ότι μου άρεσαν και τόσο, και το τελευταίο, ειδικά, θυμάμαι πως μου έμοιαζε τραγικά με ακόμα μια κόπια του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Το πρώτο βιβλίο περιλαμβάνει και χάρτη: αυτό τον χάρτη–
(Κλίκαρέ τον για να τον δεις πιο μεγάλο.)
(Η θολούρα στο κέντρο οφείλεται στο σκανάρισμα, καθώς ο χάρτης είναι δισέλιδος και εκεί οι σελίδες διπλώνουν και δεν ήθελα να καταστρέψω το δέσιμο.)
Οι ομοιότητες με τον “πραγματικό” κόσμο είναι καταφανείς, έτσι; Φτάνει μόνο να προσέξεις λιγάκι. Και επίσης φανερή είναι η όλη δυτικοκεντρική λογική του χάρτη: τα πράγματα που είναι προς τα ανατολικά και προς τα νότια έχουν, γενικά, πιο “κακά” ή πιο παράξενα ονόματα...