Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Αν σας αρέσουν τα μυθιστορήματα και διηγήματα που βρίσκετε εδώ
τελείως δωρεάν, μπορείτε να το δείξετε κάνοντας μια δωρεά με τον πιο ασφαλή
τρόπο στο διαδίκτυο.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Χάρτες στη Λογοτεχνία Η χαρτογραφία, ο οραματισμός, και η λογοτεχνία δεν βρίσκονται το ένα και τόσο μακριά από το άλλο
Λένε πως ο χάρτης δεν είναι ο τόπος. Και αυτό αληθεύει. Ο χάρτης δεν είναι η πραγματικότητα· δεν είναι καν μια αναπαράστασή της. Είναι απλά ένας οδηγός. Μπορεί, ακολουθώντας έναν χάρτη, να πας σέναν δρόμο και να τον βρεις ξαφνικά γεμάτο λακκούβες για τις οποίες, φυσικά, ο χάρτης δεν σε προειδοποιούσε. Ή μπορεί να βρεθείς σε μια γειτονιά που βρομά απαίσια πράγμα που ο χάρτης δεν έλεγε. Ή μπορεί να τύχει να συναντήσεις μια υπέροχη καφετέρια κάτω από δύο ψηλά, πλούσια δέντρα μέσα σε μια γωνία ένα μαγικό μέρος που ο χάρτης δεν έδειχνε.
Κανένας χάρτης δεν είναι απόλυτα σωστός. Όλοι οι χάρτες είναι, ουσιαστικά, λάθος. Κατά πρώτον, δεν είναι χρονοχάρτες: δεν υπολογίζουν το πέρασμα του χρόνου. Τη μια μέρα ένας δρόμος μπορεί να είναι άψογος, την άλλη μπορεί να έχει γεμίσει λακκούβες αυτό δεν έχουν τη δυνατότητα να το συμπεριλάβουν. Κατά δεύτερον, ακόμα και ως τοποχάρτες δεν μπορούν ποτέ να είναι απόλυτα ακριβείς· οι λεπτομέρειες πάντοτε θα τους ξεφεύγουν.
Ακριβώς αυτές οι δύο φυσικές «ατέλειες» των χαρτών είναι, όμως, που τους κάνουν υπέροχους. Αν όχι μαγικούς.
Ο χάρτης είναι ένας οδηγός. Ένας οδηγός, βασικά, για το μυαλό σου.
Θυμάμαι που ανέκαθεν, από όταν ήμουν μικρός, λάτρευα τους χάρτες. Μπορούσα να χάνομαι για ώρες μέσα τους. Με το μυαλό μου.
Πάρε έναν χάρτη της Αφρικής. Μπορείς, ασφαλώς, να τον χρησιμοποιήσεις ως οδηγό για να ταξιδέψεις σωματικά στην Αφρική (αν και μάλλον, τότε, θα χρειαστείς κι άλλον οδηγό έναν
άνθρωπο οδηγό, αν δεν θες να σε φάει κανένας κροκόδειλος). Μπορείς, όμως, να τον χρησιμοποιήσεις και ως οδηγό για να ταξιδέψει
πνευματικά στην Αφρική. Κι όταν δύο άνθρωποι χρησιμοποιούν έναν χάρτη ως πνευματικό οδηγό, ποτέ δεν πηγαίνουν σε ακριβώς την ίδια Αφρική. Οι Αφρικές τους σίγουρα διαφέρουν. Οι δικοί μου ελέφαντες είναι πιο μεγάλοι από τους δικούς σου· στη δική μου Αφρική, σαυτήν εδώ τη γωνιά της, μένει μια παράξενη φυλή που δεν υπάρχει στη δική σου Αφρική· και τα λοιπά.
Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
Μπορεί αυτή η ενασχόληση με τους χάρτες να μοιάζει παιδική, ή ακόμα και παιδαριώδης, σε κάποιους, αλλά κάνουν τραγικό λάθος. Ακριβώς αυτή η ενασχόληση, άλλωστε, είναι που γέννησε και γεννά πολλά από τα παραμύθια, τις φανταστικές αφηγήσεις, και τους μύθους. Μπορείς να βγάλεις ιστορίες απλά και μόνο κοιτάζοντας χάρτες και ταξιδεύοντας πνευματικά στα μέρη που δείχνουν.
Μην ξεχνάς ότι ο χάρτης είναι μόνο ένας οδηγός, δεν είναι ο ίδιος ο τόπος. Ακόμα και σε μια παράλληλη, θεωρητική γη διαφορετική από τη δική μας από πολιτισμικής άποψης θα μπορούσαν να ισχύουν οι ίδιοι χάρτες που ισχύουν κι εδώ!
Κάπως έτσι, υποθέτω, δημιουργήθηκαν οι πρώτοι φανταστικοί χάρτες. Από την πνευματική περιπλάνηση σε άγνωστους τόπους. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τους παλιούς χάρτες που υπάρχουν για το Βασίλειο του Ιωάννη του Πρεσβυτέρου και παρόμοιες υποθετικές χώρες. Όλοι αυτοί είναι φανταστικοί χάρτες. Μπορείς να ταξιδέψεις πνευματικά στους τόπους που δείχνουν, αν και σωματικά ποτέ δεν μπορείς να πας εκεί. Δεν παύουν να είναι το ίδιο πραγματικοί. Όπως λένε και στο Ζεν: ακόμα και τα πράγματα που δεν υπάρχουν, κι αυτά υπάρχουν.
Στη φανταστική λογοτεχνικά, φυσικά, οι χάρτες αποτελούν πολύ σημαντικό στοιχείο. Τους χρησιμοποιείς για να ταξιδέψεις πνευματικά σέναν τόπο, αλλά ποτέ δεν είναι ο ίδιος τόπος για όλους μας. Πάρε για παράδειγμα τον χάρτη της Μέσης Γης του Τόλκιν. Μπορούμε να ταξιδέψουμε και οι δύο στο Χόμπιτον ή στη Μόρντορ, αλλά αυτά θα είναι διαφορετικά μέρη για τον καθένα μας.
Όπως είπα, εγώ ανέκαθεν, από μικρός, λάτρευα τους χάρτες. Ειδικά τους φανταστικούς χάρτες. Τους κοίταζα και με ταξίδευαν στους τόπους που απεικόνιζαν. Και μετά ταξίδευα εγώ σε άλλους φανταστικούς τόπους και έφτιαχνα τους δικούς μου χάρτες. (Ακόμα το κάνω· και σίγουρα θα το κάνω μέχρι που να πεθάνω.)
Ο χάρτης είναι κάτι το μαγικό.
Είναι, επίσης, κάτι το πολύ χρήσιμο στη λογοτεχνία. Και, όχι, δεν αναφέρομαι
αποκλειστικά στη φανταστική λογοτεχνία. Οι χάρτες είναι χρήσιμοι σε κάθε είδους λογοτεχνία. Ασχέτως αν εμφανίζονται τελικά μέσα στις σελίδες του βιβλίου, οι χάρτες μπορούν να φανούν πολύ χρήσιμοι στον συγγραφέα.
Δεν με πιστεύεις; Δες το Όνομα του Ρόδου, του Ουμπέρτο Έκο: στην αρχή του βιβλίου υπάρχει χάρτης του μοναστηριού όπου διεξάγεται η ιστορία. Δες το
Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου, του Gaston Leroux: περιλαμβάνει, σε μια από τις ενδιάμεσες σελίδες του, έναν χάρτη του παράξενου δωματίου. Είναι αρκετά συνηθισμένο να παρουσιάζονται χάρτες σε βιβλία μυστηρίου. Αλλά όχι μόνο εκεί. Σε ταξιδιωτικά βιβλία συνηθίζεται επίσης, καθώς και σε θρίλερ, και σε διάφορα άλλα.
Ακόμα όμως κι αν δεν παρουσιάζεται χάρτης μέσα στις σελίδες του βιβλίου, ο συγγραφέας συχνά χρειάζεται να χρησιμοποιήσει διάφορους χάρτες ούτως ή άλλως. Αν η ιστορία του διαδραματίζεται σε μια πόλη, πιθανώς να του χρειάζεται ένας χάρτης της πόλης, για να ξέρει πού είναι τι σε σχέση με οτιδήποτε άλλο. Αν μέσα στην ιστορία οι χαρακτήρες του πρέπει να ταξιδέψουν, χρειάζεται έναν χάρτη για να δει πόσο μακρινές είναι οι αποστάσεις και πότε θα φτάσουν οι χαρακτήρες στον προορισμό τους. Ακόμα και οι χάρτες εσωτερικών χώρων δωματίων, διαμερισμάτων, ολόκληρων οικοδομημάτων μπορεί να είναι χρήσιμοι στον συγγραφέα, για να ξέρει πού υπάρχουν έξοδοι, πού βρίσκονται κάποια συγκεκριμένα αντικείμενα ή έπιπλα.
Όλοι αυτοί οι χάρτες δεν εμφανίζονται στο βιβλία, αλλά του συγγραφέα τού χρειάζονται για να ξέρει τι γίνεται. Η οπτική απεικόνισε είναι σημαντική. Και πολλές φορές, καθώς διαβάζεις ένα βιβλίο, το καταλαβαίνεις ότι ο συγγραφέας είχε φτιάξει χάρτες. Φαίνεται από το γεγονός ότι έχει καλή αίσθηση του
χώρου μέσα στην αφήγηση.
Για τους συγγραφείς φανταστικής λογοτεχνίας αυτό ισχύει σε πολλαπλάσιο βαθμό. Γιατί; Μα επειδή, φυσικά, δεν χρειάζεται μόνο να φτιάξουν χάρτες δωματίων ή οικημάτων, αλλά ολόκληρων κόσμων. Όταν γράφεις για μια εναλλακτική πραγματικότητα, δεν μπορείς απλά να πάρεις έναν χάρτη από μια εγκυκλοπαίδεια ή από το Google. Όταν γράφεις για μια φανταστική πόλη, δεν μπορείς απλά να πάρεις τον τελευταίο χοντρό οδηγό της Αθήνας και να ξεμπερδέψεις. Πρέπει να χαρτογραφήσεις μόνος σου τα πάντα· ή, τουλάχιστον, τα περισσότερα από αυτά, τα σημαντικότερα: εκείνα που αποτελούν ορόσημα. Και πρέπει, ασφαλώς, να σου αρέσει η διαδικασία, αλλιώς είναι τελείως ανούσια.
Προσωπικά, φτιάχνω συνέχεια χάρτες για τα βιβλία μου. Δεν είναι
μόνο
αυτοί που έχω
ανεβάσει κατά
περιόδους. Φτιάχνω χάρτες για δωμάτια, σπίτια, γειτονιές, δρόμους, μικρές περιοχές. Έχω φτιάξει χάρτες ακόμα και για το πώς είναι καθισμένοι κάποιοι άνθρωποι γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι, ώστε να ξέρω ποιος είναι καθισμένος πλάι σε ποιον και απέναντι σε ποιον. Παίζει ρόλο ορισμένες φορές. Σε τελική ανάλυση, δεν μπορείς να κλοτσήσεις κάποιον που κάθεται στην άλλη άκρη του τραπεζιού, σωστά; Κι αν θέλεις να του δώσεις κάτι, πρέπει να το περάσεις χέρι-χέρι από τους άλλους, ή πρέπει να το κάνεις να γλιστρήσει πάνω στο τραπέζι για να τον φτάσει. Φυσικά, μπορείς να τους έχεις όλους μέσα στο μυαλό σου και μόνο. Αλλά ο χάρτης σε βοηθά, ειδικά αν είναι αρκετοί.
Οι χάρτες είναι υπέροχοι. Και ποτέ δεν τελειώνουν. Ο ένας χάρτης γεννά τον άλλο. Η ύπαρξή τους είναι κβαντικής φύσης. Πάρε τον χάρτη μιας χώρας. Δεν είναι ένας χάρτης. Είναι, συγχρόνως, πολλοί
εν δυνάμει χάρτες. Θέλεις να εστιάσεις σε μια επαρχία πίσω από εκείνο εκεί το δάσος; Πιάνεις ένα άλλο χαρτί κι αρχίζεις να σχεδιάζεις· ή σκανάρεις τον αρχικό χάρτη, τον μεγεθύνεις, τον τυπώνεις, κι αρχίζεις να σχεδιάζεις από εκεί. Φτιάχνεις έναν άλλο χάρτη που βγήκε, ουσιαστικά, μέσα από τον πρώτο. Έναν πιο λεπτομερειακό χάρτη, θα μπορούσες να πεις. Αλλά κι αυτός περιλαμβάνει πολλούς εν δυνάμει χάρτες. Μπορείς να εστιάσεις επάνω σε μια πόλη και να τη σχεδιάσεις. Κι από τον χάρτη της πόλης μπορείς να πας στον χάρτη ενός σπιτιού, κι από τον χάρτη του σπιτιού μπορείς να πας στον χάρτη ενός δωματίου, κι από τον χάρτη του δωματίου μπορείς να πας στον χάρτη ενός γραφείου, κι από τον χάρτη του γραφείου μπορείς να πας στον χάρτη ενός συρταριού μέσα στο γραφείο να απεικονίσεις πώς είναι τοποθετημένα τα αντικείμενα εκεί.
Φυσικά, ισχύει και το αντίστροφο. Από τον χάρτη μιας χώρας μπορείς να πας στον χάρτη μιας ηπείρου, κι από εκεί στον χάρτη ενός κόσμου και στον χάρτη ενός ολόκληρου σύμπαντος.
Η φύση των χαρτών είναι κβαντική.
Αλλά εξακολουθούν να μην είναι τίποτα περισσότερο από οδηγοί. Κατευθυντήριες γραμμές για το πώς μπορείς να ταξιδέψεις πνευματικά σαυτό που σου δείχνουν.
Οι χάρτες είναι υπερβατικά αντικείμενα που βγαίνουν κβαντικά το ένα μέσα από το άλλο, σε ατέρμονους σχηματισμούς.
Και δεν νομίζω ότι κάνουν καθόλου καλά κάποιοι που λένε ότι οι χάρτες πρέπει να εκλείψουν από τα μυθιστορήματα φαντασίας. Σίγουρα ο χάρτης δεν μπορεί να αντικαταστήσει την καλογραμμένη ιστορία, ούτε μπορεί να αντικαταστήσει τη λογοτεχνική ικανότητα του συγγραφέα. Και, σε τελική ανάλυση, η καλογραμμένη ιστορία και η λογοτεχνική ικανότητα είναι που παίζουν τον πραγματικό ρόλο σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Εννοείται αυτό· δεν αντιλέγω.
Ωστόσο, οι χάρτες το υπερβαίνουν αυτό. Έχουν αξία από μόνοι τους. Και δεν αναφέρομαι καν στην καλλιτεχνική αξία. Δεν μιλάω αποκλειστικά για όμορφα φτιαγμένους χάρτες. Ο χάρτης μπορεί να αποτελείται μόνο από κουκίδες για πόλεις, γραμμές για δρόμους, διπλές γραμμές για ποτάμια, και τριγωνάκια για βουνά και δάση. Πάλι σε ταξιδεύει. Πάλι έχει αξία από μόνος του. Μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις για να επισκεφτείς πνευματικά τους τόπους που απεικονίζει. Είναι ένας οδηγός.
Για όσους γράφουν λογοτεχνία, έχω να πω δύο πράγματα:
(α) Μην ξεχνάς ότι ο χάρτης έχει αξία από μόνος του. Ως συγγραφέας η δουλειά σου δεν είναι μόνο να γράφεις, αλλά και να οραματίζεσαι. Και σαυτό ο χάρτης ο οποιοσδήποτε χάρτης σε βοηθά.
(β) Ο χάρτης, επίσης, σε βοηθά να ξέρεις τι γίνεται μες στο βιβλίο σου, να ξέρεις πού ακριβώς είναι οι χαρακτήρες σου, πόσο χρόνο χρειάζονται για να πάνε από το ένα μέρος στο άλλο, και τα λοιπά. Ακόμα και για να κάνεις την ιστορία πιο ζωντανή μπορεί να σου χρειαστούν οι χάρτες. (Βλέπε το παράδειγμά μου με το μεγάλο τραπέζι, πιο πάνω.)
Για όσους δεν γράφουν λογοτεχνία, έχω μόνο να πω το εξής: Πάρτε έναν οποιονδήποτε χάρτη, ξεχάστε τα πάντα, και αφήστε τον να σας ταξιδέψει.