Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Πολλοί φανταστικοί κόσμοι είναι φτιαγμένοι βάσει της εξής λογικής: Το σύμπαν είναι περίπου όπως το ξέραμε σε μια δεδομένη περίοδο του πλανήτη Γη αλλά υπάρχουν και κάποιες διαφορές. Ανάμεσα σαυτές τις διαφορές είναι, συνήθως και κυρίως, κάποιες μαγικές ή υπερφυσικές δυνάμεις που έχουν συγκεκριμένα άτομα ή πλάσματα σαυτό τον κόσμο. Κατά τα άλλα, ο κόσμος συνεχίζει να λειτουργεί σαν να ήταν της εποχής του Βυζαντίου, ή της Αρχαίας Ρώμης, ή του Μεσαίωνα, ή της Βικτωριανής Εποχής, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Όταν, όμως, έχεις έναν κόσμο όπου άνθρωποι μπορούν να πετάνε φωτιά από τα χέρια τους ή να γίνονται αόρατοι, αυτό δεν θα άλλαζε κάπως τα πράγματα; Δεν θα άλλαζε, ίσως,
πολύ τα πράγματα;
Έχουμε διαβάσει ιστορίες όπου οι διάφορες παράξενες δυνάμεις χαρακτήρων ή φανταστικών πλασμάτων λειτουργούν μόνο όταν υπάρχει λόγος για να προωθήσουν την πλοκή ή να δημιουργηθεί μια συγκεκριμένη κατάσταση που θέλει ο συγγραφέας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι ίδιες δυνάμεις αγνοούνται πλήρως, ή... ξεχνιούνται. Αυτό μπορεί να είναι βολικό για τον συγγραφέα αλλά, επίσης, δεν είναι καθόλου κολακευτικό για τη συνέπεια του κόσμου που στήνει γύρω από την ιστορία του. Και όλες οι καλές ιστορίες, είτε φανταστικής λογοτεχνίας είτε όχι, πρέπει να σου δίνουν την εντύπωση ότι υπάρχει ένα ολόκληρο σύμπαν γύρω τους, ότι η ιστορία δεν είναι παρά ένα κομμάτι, μερικές χρονικές στιγμές, όλου αυτού του απέραντου, λαβυρινθώδους πράγματος.
Αλλά ο κόσμος χάνει την αξιοπιστία του όταν δεν υφίσταται μια κάποια λογική συνέπεια. Αν βάλεις έναν χαρακτήρα να γίνει αόρατος για να ξεφύγει από μια φυλακή, γιατί αυτός ο χαρακτήρας να μην γίνει επίσης αόρατος για να εισβάλει σένα σπίτι και να κλέψει χρήματα όταν είναι απένταρος; Όταν κάποιος ή κάτι έχει μια ικανότητα, θα τη χρησιμοποιήσει. Αλλιώς, είναι σαν να λες ότι τα πουλιά πετάνε μόνο όταν συμφέρει μέσα σε μια δεδομένη λογοτεχνική πλοκή ενώ τις άλλες φορές το ξεχνάμε. Δεν είναι λογικό για τη συνέπεια του κόσμου. Κάτι που συμβαίνει,
συμβαίνει. Όταν αποφασίσεις ότι το τάδε μπορεί να γίνει, πρέπει να το λάβεις υπόψη σου, όχι μόνο στην όλη δομή μιας ιστορίας, αλλά και στην όλη δομή του κόσμου που περιβάλλει αυτή την ιστορία.
Οι παράγοντες είναι άπειροι και κανένας, σίγουρα, δεν μπορεί να τους λάβει υπόψη όλους. Επίσης, ακόμα και στον κόσμο γύρω μας βλέπουμε να συμβαίνουν ένα σωρό τρελά και παλαβά πράγματα που αψηφούν τη λογική, οπότε γιατί το ίδιο να μη συμβαίνει και σέναν φανταστικό κόσμο; Φυσικά και μπορεί να συμβαίνει το ίδιο. Φυσικά και
πρέπει να συμβαίνει το ίδιο. Κάποια πολύ βασικά πράγματα, όμως βλέπε, για παράδειγμα, ότι τα πουλιά
πάντα πετάνε αφού μπορούν πρέπει να ακολουθούν μια λογική.
Το πρώτο που οφείλει κανείς να σκεφτεί είναι τι θα συμπεριλάβει σε μια ιστορία. Θέλεις να έχεις μάγους που κοιτάζουν μέσα στις σκιές και βλέπουν μακρινά μέρη; Θέλεις να έχεις δράκους που γίνονται αόρατοι; Θέλεις να έχεις πουλιά που πετάνε με την ταχύτητα του φωτός; Κανένα πρόβλημα. Αρκεί να οικοδομήσεις έτσι τον κόσμο γύρω από όλα αυτά ώστε να είναι πειστικός.
Ορισμένα πεδία ενδιαφέροντος που πρέπει να σε προβληματίσουν είναι τα ακόλουθα: πολιτική, οικονομία, στρατηγική, κοινωνία.
Η σημερινή πολιτική δεν έχει και μεγάλη σχέση με την πολιτική του Βυζαντίου, για παράδειγμα. Γιατί; Είναι τελείως διαφορετικοί οι παράγοντες. Πολλά θέματα, ας πούμε, αφορούν το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο, τώρα. Σε έναν φανταστικό κόσμο δεν μπορείς να αγνοήσεις τα πράγματα που θα ενδιέφεραν τους πολιτικούς ηγέτες. Αν υπάρχουν, σε μια περιοχή της θάλασσας, γιγάντιες χελώνες που μπορούν να εκπαιδευτούν για να ρυμουλκούν σκάφη, δεν θα θέλουν, λογικά, διάφοροι πολιτικοί να ελέγχουν αυτή την περιοχή; Ειδικά ηγέτες που τα έθνη τους είναι παραθαλάσσια; Αν υπάρχουν πηγές κάποιου είδους ενέργειας, δεν θα γίνονται πόλεμοι και διαπραγματεύσεις γιαυτές; Αν υπάρχουν άνθρωποι με παράξενες δυνάμεις, δεν θα μπορούν να πουλήσουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορους πολιτικούς; Ή, δεν θα προσπαθούν οι πολιτικοί να πάρουν με το μέρος τους κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους, για να έχουν πλεονέκτημα σε σχέση με τους αντιπάλους τους; Επίσης, αν κάποιος είναι πανίσχυρος μάγος που μπορεί με το βλέμμα του να σκλαβώνει τον νου, γιατί να μην έχει υπό τον έλεγχό του ολόκληρη την αυλή του βασιλιά; Αν ένα θηρίο μπορεί να προκαλεί σεισμούς, αυτός που το έχει υπό τον έλεγχό του δεν θα μπορεί να απειλεί τις τριγυρινές πόλεις; Δεν θα θέλει να είναι ο αρχηγός τους;
Με την οικονομία τίθενται παρόμοια ερωτήματα. Αν, με τη χρήση κάποιας αλχημικής μεθόδου, μπορεί κάποιος να παράγει χρυσάφι, τότε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την περιοχή στην οποία βρίσκεται; Δε θα δημιουργήσει πληθωρισμό; Πόσο πληρώνεται κάποιος για να δει το μέλλον σου μέσα από τη σκιά σου; Πόσο πληρώνεται η μάγισσα που ελέγχει τους ανέμους για να βοηθά στα θαλάσσια ταξίδια; Αν υπάρχουν αεροσκάφη, πολλά εμπορεύματα σίγουρα θα μεταφέρονται με αυτά. Αν υπάρχουν μέθοδοι να τηλεμεταφέρεις εμπορεύματα από το ένα σημείο στο άλλο, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να ταξιδέψεις, τότε πολλοί έμποροι θα έχουν υιοθετήσει αυτές τις μεθόδους. Τι γίνεται όταν ανεβεί η τιμή της ενέργειας που χρησιμοποιείται για τη λειτουργία των αιθερικών πυλών που φέρνουν σε επαφή τις πόλεις των Δώδεκα Νήσων;
Και στον πόλεμο, φυσικά, πολλά πράγματα πρέπει, ανάλογα, να αλλάξουν. Αν έχεις δράκους που πετάνε και φτύνουν φωτιά, τι στρατηγική θα ακολουθήσει κάποιος για να τους νικήσει; Πώς θα εντοπίσεις και θα εξολοθρεύσεις αόρατους ανιχνευτές; Τι τακτικές θα ακολουθήσεις για να νικήσεις έναν στρατό από τέρατα που φυσάνε ισχυρούς ανέμους από τα σαγόνια τους; Όπως έχω ακούσει να λένε: αν στην πραγματικότητα υπήρχαν ορδές από ζόμπι, ή θα είχαμε βρει έναν τρόπο για να τα αντιμετωπίζουμε όπως τα άγρια θηρία ή θα είχαμε εξαφανιστεί.
Όμως ακόμα και στην κοινωνία, στα καθημερινά πράγματα, τα φανταστικά στοιχεία πρέπει να κάνουν κάποια αισθητή διαφορά αν είναι σημαντικά. Αν υπάρχουν ιπτάμενα πλάσματα που μπορείς να τα καβαλήσεις, πολύ πιθανόν να χρησιμοποιούνται για αερομεταφορές μέσα σε μεγάλες πόλεις. Αν υπάρχουν μηχανές ή άλλες μέθοδοι που μπορούν να φέρουν τους ανθρώπους σε επικοινωνία από απόσταση, μάλλον θα χρησιμοποιούνται όπως τα τηλέφωνα ή το διαδίκτυο (σε μικρότερη ή σε μεγαλύτερη κλίμακα). Αν μπορείς να γίνεις αόρατος, δεν θα πληρώσεις στο μπαρ: θα γίνεις αόρατος και θα την κοπανήσεις. Πώς θα το αντιμετωπίσει αυτό ο ιδιοκτήτης;
Όλα τούτα δεν είναι παρά κάποια ερωτήματα. Τροφή για σκέψη. Επίσης, πολλές φορές, το σημαντικότερο να σκεφτείς είναι όχι μόνο τι όφελος θα μπορούσε να προσφέρει μια παράξενη δύναμη, ή ένα οποιοδήποτε φανταστικό στοιχείο, αλλά και πώς θα μπορούσε να γίνει κατάχρηση. Γιατί, αν μπορεί να γίνει κατάχρηση, θα γίνει. Έτσι είναι οι άνθρωποι· δεν μπορείς αυτό να το αποφύγεις και να συνεχίσεις να φτιάχνεις πιστευτούς κόσμους. Όταν δίνεις παράξενες δυνάμεις σε χαρακτήρες ή πλάσματα, πρέπει να έχεις υπόψη σου σε τι έκταση υπάρχουν αυτές οι δυνάμεις στον κόσμο. Είναι κάτι σπάνιο; Είναι κάτι συνηθισμένο; Είναι κάτι
πολύ συνηθισμένο; Αναλόγως θα έχει επηρεαστεί και ο κόσμος γύρω από την ιστορία σου.
Αλλά, ακόμα κι όταν αναφέρεσαι σε έναν και μόνο χαρακτήρα, πρέπει κι αυτός να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του στο μέγιστο, όσο φανταστικές κι αν είναι. Αν μπορεί να βλέπει μέσα από τοίχους, πολύ πιθανόν να παίρνει μάτι και τη γειτόνισσα όταν εκείνη γδύνεται. Αν βουλιάζει μέσα στις σκιές, θα το κάνει και για να κρυφτεί και να τρομάξει τους φίλους του. Αν μπορεί να παίρνει τις μορφές άλλων ανθρώπων, θα μπορεί να μιμηθεί και τον πρωθυπουργό, όχι μόνο φρουρούς. Αν μπορεί να ακούει μέσα από τα αφτιά ζώων, θα μπορεί να ακούει και μέσα από τα αφτιά της γάτας της γριάς δούκισσας και να μαθαίνει τα σχέδιά της, ακόμα κι αν αυτό σού χαλάει την πλοκή μιας ιστορίας. (Βρες άλλη πλοκή, πιο ενδιαφέρουσα!)
Όταν δίνεις παράξενες δυνάμεις, πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου ότι αυτό θα έχει και συνέπειες πέρα από τις άμεσες που εξυπηρετούν μια λογοτεχνική πλοκή. Πρέπει να βλέπεις το θέμα σφαιρικά, από όλες τις απόψεις.
Κι ας πούμε ότι γράφεις μια σειρά από ιστορίες. Έχεις τοποθετήσει τα πάντα προσεχτικά, υπάρχουν οι λογικές συνέπειες που πρέπει να υπάρχουν... και μετά, σου έρχεται μια ιδέα για κάτι καινούργιο! Σκέφτεσαι ότι θα βάλεις τα τάδε πλάσματα που ήρθαν από το φεγγάρι και έχουν την ικανότητα να αλλάζουν μέγεθος (όχι μορφή), να αιωρούνται, και να προκαλούν παραισθήσεις. Το πιο βασικό που πρέπει να σκεφτείς είναι
πού ήταν τόσο καιρό αυτά τα πλάσματα. Γιατί δεν είχαν ώς τώρα εμφανιστεί; Διότι, αν ήταν κάτω, στη γη, πρέπει πολλά πράγματα σίγουρα να είχαν αλλάξει, με τόσες περίεργες δυνάμεις που έχουν. Επειδή αποφασίζεις να γράψεις μια καινούργια ιστορία σε έναν παλιό φανταστικό κόσμο, αυτό δεν ακυρώνει τα όσα έχεις γράψει ώς τότε. Αν προσθέσεις άλλο ένα κομμάτι στο ψηφιδωτό, πρέπει να ταιριάζει με τα υπόλοιπα, όχι να δημιουργεί παραλογισμούς εκτός αν είναι εσκεμμένοι, για συγκεκριμένους λόγους.
Αν έχεις γράψει πέντε ιστορίες σένα φανταστικό βασίλειο χωρίς να έχεις αναφέρει ότι οι μάγοι εκεί μπορούν να δημιουργούν χρυσάφι μένα απλό ξόρκι, πώς είναι δυνατόν να το βάλεις αυτό στην έκτη ιστορία; Ίσως να σου ήρθε ως καινούργια ιδέα, αλλά δεν μπορείς να το συμπεριλάβεις, γιατί θα γκρέμιζε όλα όσα είχες χτίσει μέχρι τότε. Θα δημιουργούσε το ερώτημα «Μα γιατί αυτό δεν είχε γίνει και πριν;»
Τα πράγματα ποτέ δεν είναι ξεκομμένα το ένα από το άλλο. Αν βάλεις κάτι εδώ, θα επηρεάσει κάτι άλλο κάπου παραπέρα. Το θέμα είναι η ισορροπία πάντα να παραμένει σταθερή. Αν, για παράδειγμα, ο πρωταγωνιστής ανακαλύψει έναν καταραμένο λαό σε μια κρυμμένη κοιλάδα πέρα από τα βουνά, δεν πειράζει που κανένας δεν ήξερε γιαυτό τον λαό ώς τότε. Αν, όμως, ξαφνικά παρουσιαστεί μια τεράστια εχθρική αυτοκρατορία δίπλα από το βασίλειο στο οποίο έχεις ήδη γράφει πέντε ιστορίες,
πειράζει. Είναι δυνατόν κανένας να μην είχε ακούσει γιαυτήν μέχρι τότε;
(ΣημείωσηΣημείωση για τα Περί Γραφής Αν είσαι φυσιολογικός αναγνώστης δε χρειάζεται να διαβάσεις αυτό το κομμάτι. Αν είσαι από εκείνους που θα σκεφτούν «Και ποιος νομίζει ότι είναι αυτός που θα μιλήσει για τη συγγραφή;», ή «Πολύ σπουδαίος δεν την έχει δει για να μας λέει πώς θα γράφουμε;», ή κάτι παρόμοια κολακευτικό για το άτομό μου, τότε είσαι το Πράσινο Ανθρωπάκι, και μπορείς να συνεχίσεις να διαβάζεις. Αγαπητό Πράσινο Ανθρωπάκι, Στα Περί Γραφής μιλάω για ορισμένες από τις συγγραφικές μου εμπειρίες, και δίνω κάποιες συμβουλές ή κατευθυντήριες γραμμές για νέους (όχι, απαραιτήτως, ηλικιακά) συγγραφείς. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό: εμπειρίες, σκέψεις, συμπεράσματα. Το διαβάζεις, κι αν πιστεύεις ότι σου λέει κάτι ενδιαφέρον, έχει καλώς· αν πιστεύεις ότι δε σ'ενδιαφέρει, ή αν διαφωνείς κάθετα, το αγνοείς. Τουλάχιστον, αυτό κάνω εγώ όταν διαβάζω παρόμοια άρθρα: αν θεωρώ ότι λέει κάτι ενδιαφέρον, το διαβάζω με ευχαρίστηση· αν θεωρώ ότι δεν με ενδιαφέρει, το αγνοώ. Να το έχεις αυτό υπόψη σου όταν διαβάζεις τα Περί Γραφής. Δεν είναι δεσμευτικά, ούτε κανένας νόμος· είναι, απλώς, μερικές σκέψεις, γνώμες, και εμπειρίες μου. για τα Περί Γραφής.)