Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Αν σας αρέσουν τα μυθιστορήματα και διηγήματα που βρίσκετε εδώ
τελείως δωρεάν, μπορείτε να το δείξετε κάνοντας μια δωρεά με τον πιο ασφαλή
τρόπο στο διαδίκτυο.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Αφηγηματικά Παιχνίδια Η εξέλιξη των παιχνιδιών μέσα στο χρόνο, και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εμάς.
Τα παιχνίδια που φτιάχνονταν παλιά δεν ήταν όπως αυτά που φτιάχνονται σήμερα. Ήταν παιχνίδια όπως η Ντάμα, το Σκάκι, το Τάβλι, το Πόκερ, η Πασιέντσα, και άλλα. Κανένα από αυτά τα παιχνίδια δεν έχει το παραμικρό αφηγηματικό στοιχείο. Για να παίξεις χρησιμοποιείς ή κάρτες, ή ζάρια, ή έναν πίνακα παιχνιδιού, ή κάποιο συνδυασμό αυτών. Ακολουθείς μερικούς κανόνες, κάνεις και καμια μαθηματική πράξη, και αυτό είναι το παιχνίδι. Προσπαθείς είτε να νικήσεις τον άλλο παίχτη (ή τους άλλους παίχτες) είτε τον ίδιο τον μηχανισμό του παιχνιδιού (όπως, πχ, στην Πασιέντσα).
Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως κι αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να είναι από το 1960 και ύστερα η κατάσταση με τα παιχνίδια, σταδιακά, άλλαξε. Στην αρχή, παρουσιάστηκαν τα παιχνίδια πολέμου (wargames) και τα παιχνίδια στρατηγικής (strategy games).
Στην πρώτη περίπτωση, οι παίχτες παίζουν μάχες με μινιατούρες, συνήθως σε
διάφορες ιστορικές περιόδους. Κινούν τους στρατιώτες επάνω στο τραπέζι και
ακολουθούν κάποιους κανόνες για να δουν ποιος νικάει ποιον. Στα παιχνίδια
στρατηγικής το ζητούμενο δεν είναι μόνο μια μάχη αλλά μια ολόκληρη στρατηγική.
Και πάλι, επικεντρώνονται συνήθως σε ιστορικές περιόδους. Ένα από τα πολλά
παραδείγματα παιχνιδιών στρατηγικής είναι το πολύ γνωστό Axis and Allies. Παραδείγματα παιχνιδιών πολέμου υπάρχουν, επίσης, πολλά. Ορισμένα έχουν ως υπόβαθρο φανταστικούς κόσμους και φανταστικές μάχες, όπως το
Warhammer Fantasy Battlesκαι το Warhammer 40K.
Σε όλα αυτά τα παιχνίδια κρύβεται από πίσω μια ιστορία. Μια αφήγηση. Κάτι που στα παλιότερα παιχνίδια απουσίαζε. Η μόνη εξαίρεση, μπορεί να πει κανείς, είναι το Σκάκι: Έχουμε δύο στρατούς τους Μαύρους και τους Λευκούς οι οποίοι πολεμάνε. Αλλά κι αυτό δεν είναι ακριβώς αφήγηση. Δεν είναι ιστορία. Είναι κάτι πολύ γενικό· συμβολικό, στην καλύτερη περίπτωση. Αντιθέτως, στο
Axis and Allies έχουμε την ιστορία του Άξονα και των Συμμαχικών Δυνάμεων κατά των Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο
Warhammer έχουμε την ιστορία ενός ολόκληρου φανταστικού κόσμου και πολλά σενάρια μάχης. Υπάρχει αφήγηση. Υπάρχει μια ιστορία πίσω από το παιχνίδι. Δεν είναι μόνο κανόνες, πιόνια, ζάρια, και κάρτες.
Από τα πολεμικά παιχνίδια προχωρήσαμε στα παιχνίδια ρόλων (role-playing games ή RPG), όπου τα αφηγηματικά στοιχεία έγιναν πιο φανερά. Σένα συνηθισμένο παιχνίδι ρόλων, κάποιος παίρνει τον ρόλο του Game Master και οι υπόλοιποι παίζουν χαρακτήρες μέσα σε μια περιπέτεια ή αποστολή. Στην πιο απλή μορφή, μπαίνουν σέναν λαβύρινθο και, καθώς τον εξερευνούν, σκοτώνουν τέρατα και παίρνουν θησαυρούς. Το υπόβαθρο είναι, συνήθως, ένα στερεότυπο ηρωικής φαντασίας. Κι εδώ, υπάρχει αφήγηση.
Και ύστερα, φυσικά, τα RPG εξελίχτηκαν ακόμα περισσότερο. Δεν παίζεις, πλέον, υποχρεωτικά μέσα σε λαβυρίνθους σκοτώνοντας τέρατα. Οι χαρακτήρες των παικτών κινούνται μέσα σε ολόκληρους φανταστικούς κόσμους αναζητώντας περιπέτειες. Υπάρχουν κανόνες για να γίνονται όλα αυτά, αλλά πολύ σημαντικό μέρος το σημαντικότερο σε ορισμένα RPG παίζει η ιστορία. Η αφήγηση.
Ταυτόχρονα με την εξέλιξη των επιτραπέζιων παιχνιδιών, έγινε και η εξέλιξη στα παιχνίδια του υπολογιστή. Εδώ, αφήγηση έχουμε σχεδόν από τα πρώτα παιχνίδια. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, όπως το
Pac-Man και το Tetris όπου δεν έχουμε καμια αφήγηση, αλλά στα περισσότερα υπάρχει ιστορία. Κάτι υποτίθεται ότι συμβαίνει πίσω από το παιχνίδι. Ακόμα και στις πιο απλές περιπτώσεις. Ακόμα κι όταν έχεις έναν κομάντο που προσπαθεί να περάσει τις γραμμές των Ναζί. Ακόμα κι όταν έχεις ένα διαστημόπλοιο που επιτίθεται σε εξωγήινους.
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ανέκαθεν είχαν κάποιου είδους αφήγηση, οσοδήποτε μικρή, οσοδήποτε απλοϊκή. Σήμερα πλέον, έχουν εξελιχτεί τόσο πολύ ώστε να μιλάμε για ολόκληρες εικονικές πραγματικότητες μέσα στην οθόνη. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στο
World of Warcraft
και σε παρόμοια δικτυακά παιχνίδια, όπου παίζουν πάρα πολλοί παίχτες συγχρόνως
μέσα σε έναν κοινό φανταστικό κόσμο. Ακόμα, όμως, και όταν παίζει μόνο ένας
παίκτης, έχουμε αφήγηση. Μπορεί σε ένα
first-person shooter να είσαι κάποιος που πυροβολεί ζόμπι. Μπορεί σε ένα ηλεκτρονικό RPG να ελέγχεις μια ολόκληρη ομάδα ηρώων που διασχίζουν δάση και εξερευνούν κάστρα, για να βρουν, στο τέλος, και να σκοτώσουν έναν σκοτεινό θεό. Μπορεί να είσαι ένας ανθρωπόμορφος λαγός-νίντζα που σκοτώνει κακούς.
Επίσης, τα επιτραπέζια RPG εννοείται πως έχουν εξελιχτεί πάρα πολύ. Η άνοδος των ηλεκτρονικών RPG και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών γενικότερα, έχει ρίξει λιγάκι την αγορά των επιτραπέζιων RPG, αλλά αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο μπορεί να βρει άπειρα πράγματα για επιτραπέζια RPG, και μάλιστα, πολύ καλά και δωρεάν πολλά από αυτά. Τα RPG είναι τα κατεξοχήν παιχνίδια που όσο πιο πολύ ασχολείσαι τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις ότι η αφήγηση είναι που μετράει και όχι οι κανόνες.
Φτάνουμε έτσι, λοιπόν, στα αφηγηματικά παιχνίδια (storytelling games).
Παιχνίδια που επικεντρώνονται αποκλειστικά στη δημιουργία μιας ιστορίας.
Μπορείτε να βρείτε σε
αυτό τον δικτυακό τόπο πάρα πολλά από αυτά. Είναι, ορισμένοι ισχυρίζονται, το επόμενο στάδιο των παιχνιδιών ρόλων.
Και το πράγμα δεν τελειώνει εδώ: υπάρχουν, εδώ και χρόνια, τα βιβλία όπου επιλέγεις ο ίδιος τι θα συμβεί (choose-your-own-adventure gamebooks), πολλές φορές ρίχνοντας και ζάρια όταν, πχ, ο ήρωας πρέπει να αντιμετωπίσει κάποιον εχθρό ή να υπερβεί κάποια δοκιμασία. Και, τελευταία, έχουν παρουσιαστεί και τα παιχνίδια εναλλακτικής πραγματικότητας (alternate reality games), τα οποία πρέπει να τα παίξεις για να δεις τι αληθινά είναι, γιατί δεν περιγράφονται εύκολα. Πρόκειται, εν συντομία, για ένα είδος παιχνιδιού που μπλέκει την καθημερινή πραγματικότητα με την πραγματικότητα του παιχνιδιού.
Το βέβαιο, πάντως, είναι πως όσο περνά ο καιρός τόσο πιο αφηγηματικά γίνονται
όλα τα παιχνίδια. Το κάθε παιχνίδι είναι, ουσιαστικά, από μόνο του μια εναλλακτική πραγματικότητα.
Και όλαυτά μού φέρνουν στο μυαλό εκείνο που γράφει ο
J. G.
Ballard στην εισαγωγή του μυθιστορήματός του,
Crash: ότι σήμερα, όπου κι αν κοιτάξεις, βλέπεις πλαστές πραγματικότητες· η δουλειά του συγγραφέα, επομένως, είναι να
εφεύρει την πραγματικότητα. Γιατί η μόνη αληθινή πραγματικότητα είναι μέσα στο κεφάλι μας. Παντού γύρω μας, βλέπουμε την επιβολή της φαντασίας κάποιου επάνω στον κόσμο: μέσα από την τηλεόραση, τις διαφημίσεις, τον κινηματογράφο, και τα λοιπά. Τα πάντα είναι αφήγηση. Όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι διασκεδαστικό,
γλιστράμε σε μια εναλλακτική πραγματικότητα, είτε πρόκειται για την εναλλακτική πραγματικότητα ενός ριάλιτι σόου, είτε μιας ταινίας, είτε ενός μυθιστορήματος, είτε ενός παιχνιδιού.
Χιλιάδες άνθρωποι παίζουν παιχνίδια στους υπολογιστές τους. Μέσα σε εναλλακτικές πραγματικότητες.
Γιατί τα παιχνίδια μας να μην είναι απλά, χωρίς αφήγηση, όπως παλιά; Γιατί να μην είναι όπως η Ντάμα και η Πασιέντσα; Τι έχει αλλάξει;
Η μόνη θεωρία που μπορεί κανείς να υποστηρίξει νομίζω πως είναι ότι η αντικειμενική πραγματικότητα έχει χάσει το νόημά της, ή είναι λιγάκι βαρετή, και θέλουμε κάτι να μας οδηγήσει σε κάποιο άλλο, πιο ενδιαφέρον μέρος. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Μπορεί να είναι και καλό. Εξάλλου, παλιότερα το «ενδιαφέρον» της αντικειμενικής πραγματικότητας προερχόταν από πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, όπως πολέμους και άλλες καταστροφές και δυσκολίες. Δεν ξέρω κατά πόσο κανείς θα ήθελε να επιστρέψει σε κάτι τέτοιο. Όσο, όμως, οι δυσκολίες στην αντικειμενική πραγματικότητα μειώνονται, τόσο περισσότερο φαίνεται να αυξάνονται οι εναλλακτικές πραγματικότητες και τα αφηγηματικά παιχνίδια. Σήμερα, θέλεις να δεις μια ταινία που διαδραματίζεται στην Αρχαία Ρώμη και οι ευγενείς αλληλοσκοτώνονται. Γιατί; Για διασκέδαση. Εκείνη την εποχή, όμως, γιαυτούς τους ανθρώπους, δεν ήταν διασκέδαση. Ζούσαν μέσα στην παράνοια και στο αίμα. Σήμερα, θέλεις να παίξεις ένα παιχνίδι πολέμου στην εποχή του Ναπολέοντα, να βάζεις στρατούς να χτυπιούνται επάνω στο τραπέζι για να διασκεδάζεις. Όταν αυτό συνέβαινε στην πραγματικότητα, οι στρατιώτες δεν διασκέδαζαν.
Υπάρχει, όμως, κάτι μέσα μας που αναζητά την περιπέτεια και την ένταση και ούτε αυτό είναι κακό. Απλά έτσι είναι η φύση μας. Και νομίζω πως ο καθένας προτιμά πολύ περισσότερο να βιώνει τους πολέμους του εγκεφαλικά παρά σωματικά.
Αναρωτιέμαι τι παιχνίδια θα παρουσιαστούν στο μέλλον. Είμαι βέβαιος πως θα είναι αφηγηματικά, με μεγάλη έμφαση στην εναλλακτική πραγματικότητα. Και ανυπομονώ να τα ανακαλύψω. Δεν θεωρώ ότι διακόπτουν την επαφή μας με την «αληθινή» πραγματικότητα· αν μη τι άλλο, σε πολλές περιπτώσεις διευρύνουν τη σκέψη μας και την οδηγούν σε μονοπάτια που αλλιώς δεν θα ακολουθούσε.
Υπάρχουν, ασφαλώς, και περιπτώσεις που τα παιχνίδια απορροφούν τον χρόνο κάποιου σε σημείο που να μην κάνει τίποτε άλλο εκτός απτο να ασχολείται με αυτά όπως, για παράδειγμα, ατελείωτες ώρες μπροστά σε μια οθόνη παίζοντας
World of Warcraft. Αυτό, όμως, είναι, νομίζω, θέμα προσωπικής επιλογής του καθενός, και κακώς κατακρίνεται. Σε τελική ανάλυση, μπορείς να φας τις ώρες σου με πολύ χειρότερα πράγματα απτο να παίζεις παιχνίδια. Και το λέω αυτό χωρίς να παίζω ο ίδιος παιχνίδια τύπου
World of Warcraft. Ναι, είμαι από εκείνους που τα θεωρούν σπατάλη χρόνου: χρόνου που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να κάνω κάτι άλλο που προτιμώ. Αλλά τι γίνεται μαυτόν που
δεν έχει κάτι άλλο που να το προτιμά περισσότερο; Λογικό δεν είναι να παίζει
World of Warcraft εννιά ώρες την ημέρα μπροστά στον υπολογιστή του;
Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, παρουσιάζεται όταν δεν μπορείς να ρυθμίσεις τον χρόνο σου έτσι ώστε να ανταποκριθείς σε κάποιες υποχρεώσεις, ή όταν χάνεις τον έλεγχο. Αν είναι προσωπική,
συνειδητή επιλογή σου να παίζεις οκτώ ώρες την ημέρα παιχνίδια στο διαδίκτυο, τότε αυτό δεν έχει τίποτα το κακό. Αν
παρασύρεσαι και δεν το κάνεις συνειδητά, τότε θα πρέπει να ψάξεις λίγο περισσότερο το τι πραγματικά θέλεις. Κι αυτό είναι, πάλι, ένα προσωπικό θέμα, ασφαλώς.
Επιμένω, όμως, ότι οι ίδιες παγίδες που παρουσιάζονται εξαιτίας των σημερινών παιχνιδιών παρουσιάζονται και εξαιτίας πάρα πολλών άλλων πραγμάτων, επομένως δεν πρέπει τα ίδια τα παιχνίδια να κατακρίνονται. Πρέπει εμείς να γίνουμε καλύτεροι στο πώς ρυθμίζουμε τη ζωή μας και θέτουμε τις προτεραιότητές μας.