Ιστορία του ΄Αρμπεναρκ
Η Μεγάλη Ιστορία του Άρμπεναρκ
Πρώιμη Εποχή (0 – 2000 περ.)
–0
Αρχή του Χρόνου. Δαίμονες –ευγενικά πλάσματα του Καλού και του
Φωτός– συνυπάρχουν με τους ανθρώπους –μοχθηρά και ύπουλα πλάσματα,
γεμάτα μικρότητες και μνησικακία. Αρμονική συμβίωση (καθότι οι δαίμονες
σέβονται κάθε μορφή ζωής) και όχι αναμίξεις ανάμεσά τους.
–203
Ερχομός των Θεών.
–500 Ο Μάργκανθελ, Θεός του Σκότους, διαφθείρει τους δαίμονες, γεμίζοντας το νου τους με σκοτεινό μεγαλείο: ότι είναι η ανώτερη φυλή και ότι πρέπει να κυριαρχεί στον Άρμπεναρκ, γι’αυτό είναι πλασμένοι άλλωστε…
–546 Αρχίζει ο Μέγας Πόλεμος Ανθρώπων-Δαιμόνων.
Από τις αναμίξεις τους δημιουργούνται οι δαιμονάνθρωποι.
–600
Ο Άρμπεναρκ αρχίζει να καταστρέφεται, καθώς χάνουν δύναμη τα Κέντρα
Σταθερότητας του κόσμου από κάποιες μηχανορραφίες του Μάργκανθελ. Οι
άλλοι Θεοί επιχειρούν ν’αποτρέψουν την πλήρη διάλυση, έτσι τοποθετούν
Στηρίγματα Ισχύος στα Κέντρα Σταθερότητας.
-
Στον Ωκεανό, η Θεά Φάνραζ τοποθετεί το Πορφυρό Κοχύλι
-
Στη Βόρεια Γη, ο Θεός Μάσμαρθ (ή Φοίνιξ) τοποθετεί το Φτερό του Φοίνικα.
-
Στη Νότια Γη, η Θεά Άκμενκ τοποθετεί τον Κρύσταλλο.
Ο κάθε Θεός καλεί στις υπηρεσίες του ένα τάγμα ανθρώπινων μάγων, για να φρουρεί το Στήριγμα Ισχύος που έχει τοποθετήσει. Έτσι, ανάλογα με τα Στηρίγματα, δημιουργήθηκαν και τα ακόλουθα τάγματα στην Βόρεια και Νότια Γη, καθώς και στον Ωκεανό:
-
Πορφυρό Κοχύλι – Ωκεάνιοι Φύλακες (Αδελφότητα του Ωκεανού), και Σαλάχια (υπηρέτες της Φάνραζ)
-
Φτερό του Φοίνικα – Αδελφότητα του Φοίνικα, και Πτηνά της Φωτιάς (υπηρέτες του Μάσμαρθ). [Οι Σοφοί του Κύκλου του Φτερού φροντίζουν να δώσουν εσφαλμένη άποψη για τη θέση του Κέντρου Σταθερότητας της Βόρειας Γης. Λένε πως βρίσκεται στην σημερινή τοποθεσία της Μάρβαθ, μα, στην πραγματικότητα, βρίσκεται κάπου εξήντα χιλιόμετρα δυτικά απο κεί. Δεν τόλμησαν να ισχυριστούν ότι βρίσκεται μακρύτερα, γιατί, πιθανώς, οι δαίμονες κι ο Μάργκανθελ να αντιλαμβάνονταν την απάτη τους…]
-
Κρύσταλλος – Φύλακες του Κρυστάλλου (Αδελφότητα των Άμμων), και Αμμοβάτες.
–640
Πρώτος Πόλεμος των Θεών: ο Μάργκανθελ και οι ακόλουθοί του ενάντια
στον Φοίνιξ και τους δικούς του ακόλουθους. Χάνονται πολλά από τα Πτηνά
της Φωτιάς, Σαλάχια, και Αμμοβάτες, καθώς κι άλλα όντα των Θεών.
–1.200
Ερχομός των «Έξω-Θεών». Και
Δεύτερος Πόλεμος των Θεών: οι Έξω-Θεοί ενάντια στους Θεούς του
Άρμπεναρκ.
–1.708
Τέλος των Πολέμων των Θεών, ενώ όλοι οι Θεοί και οι δαίμονες
(πιστεύουν πολλοί) έχουν καταστραφεί. Και μόνο κομμάτια συνείδησης των
Θεών έχουν μείνει στον Άρμπεναρκ, τα επονομαζόμενα, ύστερα από κάποια
χρόνια, «Πνεύματα». Επιπλέον, πιστεύεται πως όλα τα Πτηνά της Φωτιάς
έχουν χαθεί (μόνο θρύλοι υπάρχουν για ορισμένα στα πολύ βόρεια τμήματα
της Βόρειας Γης: «Έχουν κρυφτεί στους πάγους, αποζητώντας να σβήσουν τις
φλόγες τους και να πεθάνουν…»)· τα περισσότερα Σαλάχια επίσης, εκτός από
κάποια που κρύβονται σε υπόγεια ποτάμια κάτω από την Θέρληχ και τη Νήσο
Ράλβοχ·· όσοι Αμμοβάτες απέμειναν (πράγματι, ελάχιστοι) κρύφτηκαν μέσα
στις ερήμους –στην έρημο Σνέορμ κι ακόμα νοτιότερα στη Νότια Γη.
1η
Εποχή (1.710 – 3111 Α.Α.Χ.)
–1.712
Το Μεγάλο Μυστικό Συμβούλιο της Τριάδας: Η Τριάδα (τα τρία
τάγματα-προστάτες των Κέντρων Σταθερότητας) συγκεντρώνεται και παίρνουν
τις εξής αποφάσεις:
&
Θα προσπαθήσουν
άπαντα τα τάγματα να μάθουν την επικοινωνία με τα Πνευμάτων (αφού όλη η
αρχαία μαγεία χάθηκε, με την εξαφάνιση των Θεών και των δαιμόνων),
ελπίζοντας πως θα μπορέσουν, κάπως, να μιλήσουν με τους παλιούς τους
Αφέντης… Τελικά, αυτό δεν το κατορθώνουν, μα πετυχαίνουν να βρουν ένα
άλλο είδος μαγείας, που επονομάζουν «πνευματική μαγεία» –και η οποία δεν
έχει καμια σχέση με το αρχαίο είδος πνευματικής μαγείας.
&
Οι Ωκεάνιοι Φύλακες
θεωρούν πως θα ήταν καλύτερα να κρυφτούν και να παρακολουθούν το
Βασίλειο του Ωκεανού από τις σκιές, γιατί λίγα απ’τα μέλή τους έχουν
επιβιώσει απ’τους Πολέμους των Θεών.
&
Η Αδελφότητα του
Φοίνικα παίρνουν την ονομασία
«Σοφοί του Κύκλου του Φτερού», και κρύβουν την πραγματικής τους
ταυτότητα, για να παριστάνουν τους μυστικιστές και αναζητητές της
Γνώσης.
&
Οι Φύλακες του
Κρυστάλλου ακολούθησαν το παράδειγμα των Ωκεάνιων Φυλάκων, γιατί κι
απ’αυτούς είχαν μείνει πολύ λίγα μέλη.
–1.710-3.112
Πόλεμοι των ανθρώπων αναμεταξύ τους, για την κατάκτηση των Κέντρων
Σταθερότητας («Όποιος ελέγχει τα Κέντρα, ελέγχει τον κόσμο!»).
Λυσσαλέα καταδίωξη των δαιμονανθρώπων: τους καίνε, τους παλουκώνουν,
τους διαμελίζουν, τους σκοτώνουν ύστερα από πάμπολλα κι ανείπωτα
βασανιστήρια…
«[…]πανύψηλοι πύργοι, που ορθώνονταν ως τα ουράνια, έπεσαν, σαν τίποτα
παραπάνω από σωρούς πέτρας· κάστρα ισοπεδώθηκαν, σε σημείο που, πλέον,
κανείς δε θα μπορούσε να αναγνωρίσει τα μέρη όπου στέκονταν, χρόνια
μετά· πόλεις, που λαμποκοπούσαν απ’το χρυσάφι και το ασήμι, λεηλατήθηκαν
και καταστράφηκαν, ξανά και ξανά, αφότου είχαν, πάλι, χτιστεί, ώσπου
τίποτε παρά η σκόνη τους δεν έμεινε στη γη.
Και πίσω απ’όλα τούτα, απ’όλη την καταστροφή, πάντοτε παρέμεναν τα
τρία Κέντρα Σταθερότητας του Άρμπεναρκ και οι μάχες όσων επιθυμούσαν να
τ’αποκτήσουν, για τον εαυτό τους. Γιατί είναι φανερό πως όποιος τα
ελέγχει κρατά και τα χαλινάρια του κόσμου και τον καθοδηγεί, σαν ένα
ανυπάκουο, αλλά ισχυρό, άτι.»
–Άρμπεναρκ: η Επιστροφή των Θεών, Τόμος 1ος: Εχθρός
από την Αρχή του Χρόνου
2η Εποχή (3.112 –
4.978 Α.Α.Χ.)
–3.112
Οι δαίμονες (από τους ανθρώπους αποκαλούμενοι «δαιμονάνθρωποι»)
κρύβονται στα κέντρο-δυτικά βουνά της Βόρειας Γης, προκειμένου να
ξεφύγουν από την καταδίωξη των ανθρώπων, οι οποίοι τους ταΐζουν στις
φωτιές, ή τους σκοτώνουν μετά από βασανιστήρια. Γίνεται η Σύναξη των
Δαιμόνων στο μέρος όπου αργότερα θα χτιστεί η Τάγκβαρ, πρωτεύουσα
της Μάγκραθμελ της Βόρειας Γης –και αργότερα της Βόρειας
Μάγκραθμελ της Βόρειας Γης. Στη Σύναξη των Δαιμόνων αποφασίζεται η
ίδρυση του Βασιλείου της Βόρειας Μάγκραθμελ (το όνομα Μάγκραθμελ
είναι παραφθορά του Μάργκανθελ, αρχαίου Θεού του Σκότους και πατέρα των
«δαιμονανθρώπων» –όπως τους αποκαλούν οι άνθρωποι), η μακροπρόθεσμη
κυριαρχία του Άρμπεναρκ από τους Μαγκραθμέλιους –και η ολική εξολόθρευση
της «διεφθαρμένης, μοχθηρής, και κουτής» ανθρώπινης φυλής. Έτσι, οι
Μαγκραθμέλιοι αρχίζουν να χτίζουν ένα μικρό φρούριο, το οποίο ονομάζουν
Τάγκβαρ.
Οι Μαγκραθμέλιοι της Νότιας Γης βρίσκουν καταφύγιο από τους ανθρώπους
στα μέρη βόρεια της ερήμου Σνέορμ,
στα κεντρικά σημεία της Νότιας Γης. Εκεί γίνεται άλλη μια σύναξη
δαιμόνων (που αργότερα επονομάζεται «Η Σύναξη των Νότιων Δαιμόνων»),
και αποφασίζεται η ίδρυση του Βασιλείου της Μάγκραθμελ της Νότιας Γης,
μετά από το παράδειγμα των Βόρειων δαιμόνων. Τα βουνά γίνονται το κύριο
κρησφύγετο των Μαγκραθμέλιων, όπου χτίζονται μπόλικα φρούρια. Εν τω
μεταξύ, στην Βόρεια Γη όλο και περισσότεροι δαίμονες συγκεντρώνονται στο
Τάγκβαρ, και γύρω του αρχίζει να χτίζεται μία Μαγκραθμέλια πόλη –η
Τάγκβαρ, φυσικά…
Ύστερα, από την υποτυπώδη ίδρυση βασιλείων, οι δαίμονες καταπιάνονται με την πραγματική ίδρυσή τους και την υποδούλωση των ανθρώπων που παλιότερα βρίσκονταν σ’αυτές τις περιοχές. Ανθρώπινα βασίλεια πέφτουν, πόλεις λεηλατούνται και καταστρέφονται, γενοκτονίες διαπράττονται κι απ’τις δυο μεριές, νέες πόλεις γεννιούνται για ν’αντισταθούν, αλλά ξαναπέφτουν από την οργή των δαιμόνων… και η καταστροφή συνεχίζεται για αιώνες, με περιόδους ειρήνης ανάμεσα, για την ανασυγκρότηση δυνάμεων.
–3.237
Ίδρυση του Βασιλείου Σάραθικ.
Συνένωση άλλων μικρότερων βασιλείων, για την αντιμετώπιση της απειλής των
«δαιμονανθρώπων της Δύσης».
–3430–3655
Η Πτώση του Βασιλείου Σάραθικ, και ο Δεκαπενταετής Πόλεμος της
Ανεξαρτησίας
— Σαραθικιανοί αρχίζουν να κατακτούν νησιά του Ωκεανού, για την
καταπολέμηση της πειρατείας, και, τελικά, δημιουργούν το Βασίλειο του
Ωκεανού.
—
Οι Μαγκραθμέλιοι
επιτίθενται στα δυτικά του Σάραθικ, βλέποντας ευκαιρία, με τη λιγόστεψη
της στρατιωτικής δύναμης του Βασιλείου, λόγω των αποικιών στον Ωκεανό
(που αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται). Παίρνουν το δυτικότερο μέρος του
Σάραθικ.
—
Ορισμένοι φιλόδοξοι και γενναίοι Σαραθικιανοί παίρνουν πίσω μέρος
της κατακτημένης από τους Μαγκραθμέλιους περιοχής, και ιδρύουν το Νέο
Σάραθικ (δυσαρεστώντας τους «παλιούς» Σαραθικιανούς που δεν τους
παραχωρούν τις κτήσεις τους).
—
Μετά από την εδραίωση του Νέου—και «Δυτικού», πλέον—Σάραθικ οι Δυτικοί
επιτίθενται στην Μάγκραθμελ και παίρνουν όλα τους τα παλιά κομμάτια,
καθώς και λίγα από την Μάγκραθμελ (οι δαιμονάνθρωποι δεν το χωνεύουν
εύκολα).
—
Οι Ανατολικοί ζητούν την υποταγή των Δυτικών (ουσιαστικά, θέλουν να έχουν
στα χέρια τους εκείνοι το Φτερό του Φοίνικα), ενόσω οι τελευταίοι
προσπαθούν να εδραιωθούν και να διατηρήσουν τις κτήσεις τους. Τελικά,
επιτίθενται, για να πάρουν τα εδάφη με τη βία.
—
Φτάνουν στη Μάρβαθ,
όπου αναγκάζονται Ανατολικοί-Δυτικοί να πολεμήσουν τους Μαγκραθμέλιους
(που είχαν βρει, πάλι, ευκαιρία να εισβάλουν) μαζί, για να μην πέσει το
Φτερό, ξανά, στα χέρια δαιμόνων. Οι Δυτικοί τελικά μένουν πίσω ως
«Φύλακες των Συνόρων», ενώ οι Ανατολικοί επιστρέφουν στα εδάφη τους. Και
το Δυτικό Σάραθικ θεωρείται, πλέον (μετά από συνθήκη), μέρος του
Ανατολικού Σάραθικ, αλλά έχει δικό του ηγεμόνα—υπό της εξουσία του
Βασιλέα/Βασίλισσας του Ανατολικού Σάραθικ—που ακούει στο όνομα
«Βασιλικός Φύλακας των Συνόρων».
—
Μετά από κάποιο καιρό
ειρήνης, οι Μαγκραθμέλιοι κινούνται, πάλι, εναντίον του Δυτικού Σάραθικ,
και σπρώχνουν τους Δυτικούς μέχρι τα σύνορα του Ανατολικού Σάραθικ, όπου
οι Ανατολικοί βάζουν τους όρους τους στους Δυτικούς, αν δε θέλουν να
τους αφήσουν στο έλεος των δαιμόνων: την τέλεια υποταγή του Δυτικού
Σάραθικ στο Ανατολικό, και την επαναφορά του ονόματος, γενικά, σε
«Σάραθικ». Οι Δυτικοί, όντας υπό τρομερή πίεση, συμφωνούν.
—
Οι Μαγκραθμέλιοι διώχνονται απ’τα εδάφη του πρώην-Δυτικού Σάραθικ, και
επιστρέφουν στη Μάγκραθμελ (όπου έχουν δικούς τους μπελάδες με κάποιες
ανθρώπινες φυλές εξεγερμένων δούλων, και ένα μικρό βασίλειο στα δυτικά).
—
Οι «Δυτικοί»
προσπαθούν με θρύλους και ιστορίες γενναιότητας να διατηρήσουν τη μνήμη
τους, παρότι βρίσκονται υπό την κυριαρχία των Ανατολικών· και
ονειρεύονται τη μέρα που θα τους αποτινάξουν και θα φτιάξουν το δικό
τους έθνος.
—
Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Σαραόλν, όπως αποφασίζουν οι Δυτικοί
να ονομάσουν το «δικό τους» Βασίλειο.
—
Ο Δεκαπενταετής Πόλεμος για την Ανεξαρτησία των Δυτικών
από τους Ανατολικούς. Ιδρύεται το Σαραόλν ως ανεξάρτητο και αυτόνομο
βασίλειο. Μεγάλο μίσος δημιουργείται ανάμεσα στο Σαραόλν και στο
Σάραθικ—που θα διατηρηθεί άσβεστο ακόμα και όταν το τελευταίο, πια,
ονομαστεί Άργκανθικ…
–3.469
Ίδρυση του Βασιλείου του Ωκεανού από τους αποκοικιοκράτες
Σαραθικιανούς.
–3.655
Ίδρυση του Βασιλείου Σαραόλν
–3.679-3.716
Ο Πόλεμος των Νησιών. Οι νησιώτες προσπαθούν να ανατρέψουν τους
αποικιοκράτες Σαραθικιανούς, καθώς τώρα αυτοί είναι αποδυναμωμένοι, και
τα καταφέρνουν, ιδρύοντας το νέο Βασίλειο του Ωκεανού. Η μάχη πάντα
γίνεται για το Πορφυρό Κοχύλι, το Κέντρο Σταθερότητας του Ωκεανού.
–3.700-3.900
Οι Μαγκραθμέλιοι της Βόρειας Γης κατακτούν ένα αρκετά μεγάλο βασίλειο
στα δυτικά. Αργότερα ο λαός αυτού εξεγείρεται εναντίον, μην
αντέχοντας, τη δουλειά, και τους διώχνει απ’τα εδάφη του. Πρόκειται για
το Βασίλειο της Πελ-Χάγκοθ.
–3.751
Το Σχίσμα των Σοφών: Ο Λόγκρικμορ, ένας από τους Σοφούς του Κύκλου
του Φτερού, και ισχυρός Πνευματιστής, προτείνει στους αδελφούς του τον
έλεγχο του πραγματικού Κέντρου Σταθερότητας και τον έλεγχο όλης
της Βόρειας Γης, ώστε να κυβερνήσουν όλοι τους ως βασιληάδες και
κοσμοκράτορες. Οι Σοφοί του Κύκλου του Φτερού χωρίζονται σ’αυτούς που
είναι υπέρ του «νεωτεριστή Λόγκρικμορ» κι αυτούς που είναι κατά του
«μεγαλομανή Λόγκρικμορ». Το Σχίσμα οδηγεί στον διαχωρισμό τους. Όσοι
παραμένουν πιστοί στις παλιές τους πεποιθήσεις, ονομάζουν τους άλλους
«Μαύρους Αδελφούς», αλλά εκείνοι ονομάζουν τους εαυτούς τους
«Νεωτεριστές» –ένα όνομα που αργότερα θ’αντικατασταθεί από το όνομα
«Κλειδοκράτορες» («Εμείς κρατάμε τα ‘κλειδιά’ για όλες τις πόρτες του
Άργκανθικ, εμείς είμαστε οι Κλειδοκράτορες.») Οι Νεωτεριστές
αποσύρονται ανατολικά, απομακρυνόμενοι από τους Σοφούς του Κύκλου του
Φτερού, και πηγαίνουν στο Σάραθικ, που σύντομα θα μετατραπεί σε ένα
μεγάλο και ισχυρό βασίλειο: το Άργκανθικ, το Βασίλειο των Σκιών.
–3.780-3.800
Ο Πόλεμος των Πνευμάτων. Οι Κλειδοκράτορες προσπαθούν να επεκταθούν
στο Σαραόλν, για να πάρουν τον έλεγχο του Φτερού του Φοίνικα. Έτσι, ένας
μυστικός πόλεμος διεξάγεται ανάμεσα σ’αυτούς και τους Σοφούς του Κύκλου
του Φτερού. Οι κοινοί θνητοί δεν ξέρουν τι συμβαίνει, όμως άνθρωποι
πεθαίνουν «τυχαία» από την οργή των Πνευμάτων, αλλόκοτες αρρώστιες
εξαπλώνονται, και άλλα παράξενα και «μαγικά» συμβάντα πραγματοποιούνται.
Πρόκειται για την τρομερή «ανησυχία» των Πνευμάτων, λόγω του μυστικού
αυτού πολέμου, που τελειώνει με το Σύμφωνο της Πνευματικής Γαλήνης,
όπου και Κλειδοκράτορες και Σοφοί αποφασίζουν ότι ο πόλεμος πρέπει να
λήξει λόγω των τρομερών ζημιών.
–3.770-4.700
Πόλεμοι ανάμεσα στο Σαραόλν και στο Άργκανθικ· αιώνιες έχθρες
γεννιούνται.
–4.345
Αρχή της Βασιλείας της Βάνμορνιλ στο Σαραόλν. Πανίσχυρη Ελέγκτρια
Πνευμάτων που εξορίζει τους εχθρούς της στη Λήθη. Πήρε την εξουσία
βοηθώντας τους Σαραολνιανούς (μέσω της χρήσης της μαγείας της) σε έναν
από τους πολλούς τους πολέμους με τους Μαγκραθμέλιους. Έγινε ο φόβος και
ο τρόπος των δαιμονανθρώπων, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, τρέμουν την «ανθρώπινη
μαγεία». Εκτός απ’το να βοηθήσει στην άμυνα του Βασιλείου, η
Βάνμορνιλ βοήθησε και στην εξάπλωσή του στα δυτικά. Την ονόμαζαν
«Βασίλισσα των Πνευμάτων». Και, παρ’όλες τις προσφορές της στο Σαραόλν,
ήταν η χειρότερη τύραννος όλων των εποχών· δεν ανεχόταν κανένας
να αμφισβητήσει την εξουσία ή την κρίση της. Στην πραγματικότητα, ήταν
πράκτορας των Κλειδοκρατόρων· και, όταν το αντιλήφθηκαν οι Σοφοί του
Κύκλου του Φτερού, την σκότωσαν και τα κανόνισαν έτσι ώστε να ανεβεί
δικός τους Βασιληάς στο θρόνο. Όμως, όταν η Βάνμορνιλ έπεσε, οι
Σαραολνιανοί έχασαν και τα εδάφη τους στη Δύση, και οι δαίμονες
εξαπλώθηκαν λίγο προς το δικό τους Βασίλειο, διαπράττοντας γενοκτονίες.
–4.565
Πρόταση συμμαχίας στη Μάγκραθμελ της Νότιας Γης από τη Μάγκραθμελ της
Βόρειας Γης, για την εξολόθρευση όλων των ανθρώπων, όμως, λόγω
επιπλοκών (οι Βόρειοι ήθελαν την απόλυτη εξουσία σ’αυτή τη συμμαχία, και
οι Νότιοι διαφωνούσαν), η συμμαχία ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε…
–4.768
Τελική υποδούλωση των ανθρώπινων φυλών στα μέρη της Μάγκραθμελ της
Βόρειας Γης… ή, τουλάχιστον, έστι οι δαιμονάνθρωποι πιστεύουν…
–4.944
Επανάσταση των ανθρώπινων δούλων των Μαγκραθμέλιων στη Βόρεια Γη.
Έτσι η Μάγκραθμελ της Βόρειας Γης σπάει σε Βόρεια και Νότια, και η
καθεμία έχει το δικό της μονάρχη. Δημιουργούνται φιλοδοξίες που
αποτρέπουν την συνεννόηση των δύο βασιλείων.
Λεπτομερειακά: Έρχονται νέα στην Τάγκβαρ και στην Βασίλισσα Κιρβινμάρνα
(μητέρα του Χάμαγκορκ) ότι άρχισε η επανάσταση στα νότιο-κεντρικά μέρη
του Βασιλείου. Οπότε, προστάζει τον Φύλακα του Νότου Νίγκιρβον (πατέρα
του Καρθαβλέρν) να τους εξολοθρεύσει. Μάχες διεξάγονται, μα οι
Βολχερθιανοί αποδεικνύονται πανίσχυροί αντίμαχοι, για τρεις λόγους: (1)
μάχονταν για την ελευθερία τους, μέχρι θανάτου, (2) ήξεραν εκ των έσω τα
συστήματα, τις τακτικές, και τα μηχανήματα των Μαγκραθμέλιων, αφού
κάποτε ήσαν δούλοι τους, και (3) το έδαφός τους το ήξεραν καλά και τους
ευνοούσε (επίσης, θρυλείται πως τα αερικά των βουνών τους βοηθούσαν).
Μάχες αιματηρές έγιναν (τόσο αιματηρές που να μιλάμε για απώλειες ενός
Βολχερθιανού προς δέκα Μαγκραθμέλιους!) και ο Νίγκιρβον πεθαίνει σε μια
απ’αυτές τις μάχες, ενώ είχε πάει με τους στρατιώτες του, για να τους
εμψυχώσει. Ο Καρθαβλέρν, 26 χρονών τότε, παίρνει τη θέση του ως Φύλακας
του Νότου (μετά τη Δοκιμασία της Διαδοχής). Αλλά πιστεύει ότι η
Βασίλισσα Κιρβινμάρνα έστειλε τον πατέρα του στο θάνατο, μην λαμβάνοντας
κι η ίδια δράση ως Φύλακας του Βορρά. Η Βασίλισσα του δίνει διαταγή να
τα καταφέρει καλύτερα από τον πατέρα του στην εξόντωση των ανθρώπων,
αλλιώς, τελικά, ίσως η οικογένειά του να μην αξίζει να είναι Φύλακες του
Νότου· ωστόσο, η Βασίλισσα δεν υπόσχεται καμια στρατιωτική βοήθεια
(παρότι κάτι τέτοιο είχε ζητήσει και ο Νίγκιρβον πολλάκις, όσο ζούσε).
Έτσι, οργισμένος, και με αφορμή την Επανάσταση των Βολχερθιανών περίπου
στο κέντρο της Μάγκραθμελ, ο Καρθαβλέρν σπάει το Βασίλειο στα δύο: στη
Νότια και τη Βόρεια Μάγκραθμελ της Βόρειας Γης –στην οποία Νότια,
φυσικά, άρχει ο ίδιος. «Γιατί να υπηρετούμε τον Βορρά, όταν δε μας
σέβεται και μας φέρεται χειρότερα από ανθρώπινους υπηρέτες; Η Βασίλισσα
δε μας έδωσε καμία βοήθεια, παρότι της το ζητήσαμε και της επισημάναμε
την κρισιμότητα της κατάστασης. Μας έστειλε στα δόντια των ανθρώπινων
λύκων! Αυτή, λοιπόν, δεν είναι δική μας Βασίλισσα –δε μας υποστηρίζει,
δε μας συντρέχει. Είναι Βασίλισσα του Βορρά! Κι ας κυβερνήσει ως
Βασίλισσα του Βορρά και μόνο. Εγώ είμαι, απο δώ και στο εξής, ο Βασιληάς
του Νότου!» δηλώνει ο Καρθαβλέρν. «Προδότης!» φωνάζει η Κιρβινμάρνα,
μόλις μαθαίνει τα νέα. Συγκεντρώνει στρατό, για να υποτάξει την Νότια
Μάγκραθμελ. Όμως, καθώς ο στρατός της προελαύνει προς το Νότο, πέφτει σε
ενέδρα Βολχερθιανών και σμπαραλιάζεται: μεγάλη ήττα για τους δαίμονες,
μεγάλη νίκη για τους ανθρώπους. Οι Νότιοι χλευάζουν τους Βορείους για
την ήττα αυτή. «Ήταν δίκαια αποπληρωμή για το Νότιο αίμα που έχει χυθεί
εδώ και τόσο καιρό, χωρίς την παραμικρή βοήθεια απ’το Βορρά!» φωνάζει ο
Καρθαβλέρν, και οι υπήκοοί του πανηγυρίζουν. Η Βασίλισσα Κιρβινμάρνα
λυσσά και στέλνει μια δαιμόνισσα της Μαύρης Αυγής να τον
σκοτώσει. Η δολοφόνος χάνεται περίεργα και, ύστερα, από λίγο καιρό, η
Βασίλισσα πεθαίνει εξίσου περίεργα (από δηλητήριο;). Ο Χάμαγκορκ παίρνει
την εξουσία (μετά τη Δοκιμασία της Διαδοχής), στα 31, και ορκίζεται
εκδίκηση για το θάνατο της μητέρας του, μόλις μάθει ποιος είναι ο
πραγματικός δολοφόνος (αν και υποψιάζεται ανάμιξη του Καρθαβλέρν).
Γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος στα μέλη της Μαύρης Αυγής, και
εντοπίζεται μία δολοφόνος με συσκευή ελέγχου εμφυτευμένη στον εγκέφαλό
της. Βγαίνει η συσκευή ελέγχου, μα η δαιμόνισσα δε θυμάται τίποτα –δεν
υπάρχουν αποδείξεις για το ποιος την έλεγχε, αλλά είναι σίγουρο ότι
έφταιγε ο Καρθαβλέρν.
Διαμάχες μεταξύ των Μαγκραθμέλιων, ενώ οι Βολχερθιανοί σπάνε τη χώρα
τους στα δύο.
–4.949
Ο αρχαίος Αφέντης (Μπα’αρνάλ’φαρ’θιν)
παρουσιάζεται στους δαίμονες, και τους ενώνει για τον ανώτερο
σκοπό, το Μεγάλο Σχέδιο: την πολυπόθητη επιστροφή του Άρμπεναρκ
στα χέρια των δικαιωματικών του κατοίκων, των απογόνων των αρχαίων
δαιμόνων.
–4.978
Η Επιστροφή των Θεών
Σημ: Α.Α.Χ. = από Αρχή του Χρόνου