Η καραντίνα τους απέτυχε. Τα κρούσματα δεν μειώθηκαν παρά τα ακραία και παράλογα μέτρα.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν με εκπλήσσει καθόλου. Όλες οι αποφάσεις που έχουν πάρει από την αρχή ώς τώρα είναι ηλίθιες· και από το ηλίθιο πηγαίνουν προς το ηλιθιότερο... και προς το φασιστικότερο.

Αύξησαν τις μέρες του lockdown. Έλεγαν ότι θα λήξει την 1η Δεκεμβρίου και τώρα διάβασα ότι θα λήξει στις 7. Ακόμα πιο πρόσφατα διάβασα ότι σκέφτονται να λήξει μετά τις γιορτές! (Καλά έλεγα καλό Πάσχα...) Και κάποιος ανώμαλος παρανοϊκός φασίστας κωλογιατρός φαίνεται να προτείνει «μοντέλο Γιουχάν» για την Ελλάδα – δηλαδή, οι πολίτες να είναι τελείως φυλακισμένοι στα σπίτια τους και να επιτρέπεται μόνο μία έξοδος την εβδομάδα, κι αυτή ίσα-ίσα για να πάνε στο σουπερμάρκετ.

Ούτε 10.000 κρούσματα την ημέρα αν είχαν δεν δικαιολογούνται τέτοια μέτρα. Αν είσαι τόσο γαμημένα ανίκανος να ελέγξεις μια επιδημία, τότε απλά παραδέχεσαι ότι είσαι ανίκανος και δεν κάνεις τίποτα αντί να προκαλείς περισσότερες καταστροφές στην οικονομία και στη ζωή δεκάδων χιλιάδων πολιτών.

Και συγνώμη, τώρα, αλλά φιλικότατα και με το συμπάθιο, δεν μπορώ παρά να ρωτήσω: Τι στο διάολο συμβαίνει σ’αυτή τη γαμημένη χώρα; Και, κυρίως: γιατί κανένας δεν έχει ακόμα στήσει ΚΡΕΜΑΛΕΣ γι’αυτούς τους κωλοφασίστες;

Διότι, αν συνεχιστούν τέτοιες αθλιότητες, δεν θα σωθούμε από τον κορονοϊό. Θα πέσουμε μέσα σ’ένα πολύ σκοτεινό χαντάκι – ακόμα πιο βαθύ, ακόμα πιο σκοτεινό, απ’ό,τι ήδη βρισκόμαστε.

Τα φαντάσματα της Πόλης των Κακών Μασκών, πελώρια, γιγαντιαία... αλλά αόρατα για τους μασκοφόρους περαστικούς.

Μυστηριακές Οντότητες

Χτες ανέβασα ανανεωμένα αρχεία για το Αίμα των Κατοίκων της (τόμος 1 & 2). Ο λόγος ήταν ένα ορθογραφικό λάθος που, μαζικά, διόρθωσα μέσα στο κείμενο. Η λέξη αερόνυχας (ένα είδος μικρού ελικοπτέρου της Μοργκιάνης) έγινε αερώνυχας.

Πρόσεξα αυτό το λάθος επειδή τώρα γράφω πάλι ένα βιβλίο που διαδραματίζεται στη Μοργκιάνη – τον φανταστικό κόσμο όπου διαδραματίζεται και το Αίμα των Κατοίκων της – και κοίταζα τις παλιές μου σημειώσεις. Γιατί, όμως, να είναι λάθος η λέξη αερόνυχας; Αν παρατηρήσεις παρόμοιες λέξεις θα δεις ότι γράφονται με -ω-, όπως γαμψώνυχος ή παρωνυχίδα. Στις σύνθετες λέξεις, το -ο- που βρίσκεται στην αρχή του δεύτερου συνθετικού γίνεται -ω- συνήθως. Αυτό στα Νέα Ελληνικά ίσως θα έπρεπε να είχε απλοποιηθεί, να είχε γίνει πάντα -ο-, γιατί δεν βλέπω και καμιά ουσιαστική χρησιμότητα στο -ω-· όμως ακόμα εξακολουθεί να υφίσταται.

Πράγμα που αποτελεί δείγμα του πόσο σύνθετη είναι η ελληνική γλώσσα και πόσο εύκολο είναι να γίνει λάθος, ειδικά αν φτιάχνεις δικές σου λέξεις, αλλά όχι μόνο. Στα αγγλικά, για παράδειγμα, αν θες να φτιάξεις μια νέα σύνθετη λέξη, απλά κολλάς δυο άλλες λέξεις μαζί, και τέλος. Πχ, η λέξη αερώνυχας θα ήταν airclaw, υποθέτω. Στα ελληνικά, ακόμα και όταν η περίπτωση είναι σχετικά απλή, πάλι πρέπει οι λέξεις να αλλάξουν λίγο. Πχ, μικρομέγαλος: δεν είναι μιρκόσμεγάλος· κάνεις τουλάχιστον μια μικρή αλλαγή. Και σε άλλες περιπτώσεις τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμα πιο πολύπλοκα. Πχ, η λέξη εφημερίδα. Είναι επί + ημερίδα. Βλ. σχετικό άρθρο μου για τις δασείες στις λέξεις και θα καταλάβεις γιατί το επί γίνεται εφ.

Όλα αυτά, βέβαια, κάνουν την ελληνική γλώσσα υπέροχη. Όμως κάνουν, επίσης, τις πιθανότητες να γίνει λάθος μεγαλύτερες. Αν και δεν το έχω ερευνήσει το θέμα, πάω στοίχημα ότι τα τυπογραφικά λάθη στα ελληνικά κείμενα πρέπει να είναι τουλάχιστον 15% περισσότερα από τα τυπογραφικά λάθη στα αγγλικά κείμενα. Σκέψου μόνο τις πτώσεις των λέξεων και τις περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις που έχουμε στα ελληνικά. Μέσα σε όλα αυτά, πόσο πιθανό είναι να γίνει κάποιο λάθος εκ παραδρομής; Πολύ πιθανό. Και δεν μπορούν να ελεγχθούν με αυτόματα προγράμματα, γιατί τα περισσότερα δεν είναι ένα οποιοδήποτε λάθος αλλά έχει να κάνει με τη σύνταξη και το νόημα μέσα στο κείμενο, όπως για παράδειγμα αν ένα -η στο τέλος μια λέξης γραφτεί κατά λάθος -οι.

Κλειστά μαγαζιά, οργισμένα ρολά. Οι δαίμονες των καταστημάτων δαγκώνουν.

Μυστηριακές Οντότητες

Τριγυρίζω σε σουπερμάρκετ και βλέπω κόκκινες απαγορευτικές ταινίες σε ράφια με βιβλία, πιάτα και ποτήρια, τηγάνια και κατσαρόλες, ρούχα και πετσέτες, παιχνίδια, μπιχλιμπίδια, και τέτοια πράγματα που δεν είναι ακριβώς πρώτης ανάγκης (όπως, ας πούμε, το φαγητό)· και μπροστά τους είναι κρεμασμένο ένα ταμπελάκι που λέει ότι, σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Μαλακίας, τα τάδε και τάδε προϊόντα απαγορεύεται να πωλούνται λόγω Covid-19... Και αναρωτιέμαι τώρα: Μπορεί να κολλήσεις το μικρόβιο από... τα ποτήρια, ξέρω γω, αλλά όχι από τα μακαρόνια και τις πορτοκαλάδες;

Καλά, είναι σοβαροί οι άνθρωποι;

Αυτό είναι, ίσως, το πιο περίεργο πράγμα που συνάντησα στο τελευταίο Escape From Athens που έκανα, βαδίζοντας πάνω από 10 χιλιόμετρα μες στην Αθήνα εν μέσω καραντίνας (εντάξει, είχα και χαρτί μαζί μου, το παραδέχομαι· δεν πήγα τελείως ξεβράκωτος). Για το πρώτο Escape From Athens μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Και οφείλω να πω ότι σε αυτό το πρώτο Escape From Athens την είχα «καταβρεί» που λένε. Τώρα... όχι και τόσο.

Στην πρώτη καραντίνα, τα πάντα ήταν πραγματικά έρημα. Ήταν σαν να βαδίζεις μέσα σε εγκαταλειμμένο σκηνικό από ταινία. Μια τελείως σουρεαλιστική αίσθηση. Τώρα, ο κόσμος βάδιζε, ο κόσμος οδηγούσε αυτοκίνητα και μηχανάκια. Παρότι τα κρούσματα είναι τρομερά περισσότερα από τότε, σήμερα ο κόσμος φοβάται καταφανώς λιγότερο. Ή ίσως να μην παίρνει πια τίποτα απ’όλα αυτά και πολύ σοβαρά...

Δεν μπορούσα πια να διασχίσω μεγάλες λεωφόρους χωρίς να ρίχνω ούτε μια ματιά· έπρεπε να προσέχω, λίγο έστω, μη με πατήσει τίποτα... αν και δεν ήταν και ανάγκη να περιμένω στο φανάρι.

Γιατί, ρε ρουφιάνοι δημοσιογράφοι, δεν κάνατε καλά τη δουλειά σας αυτή τη φορά; Γιατί δεν τρομοκρατήσατε αρκετά τον κόσμο; Θέλω να πω... γαμώτο, δε μ’αφήνουν να κάνω τη σουρεαλιστική βόλτα μου με την ησυχία μου! Ξεμυτίζουν από τα σπίτια τους. Οι αλήτες. Απαράδεκτο...

Δεν αισθάνθηκα σαν να ήμουν μέσα σε ταινία του Carpenter. Δεν αισθάνθηκα σαν να ήταν Escape From Athens όλο αυτό.

Αστυνομία πάλι δεν συνάντησα ούτε για δείγμα, ίσως επειδή, όπως και την προηγούμενη φορά, απέφευγα τις κεντρικές αρτηρίες. Όμως ούτε και στο Κέντρο δεν είδα αστυνομικούς– Ψέματα, μπάνισα δυο μοτοσικλέτες με ένστολους να περνάνε από μπροστά μου καθώς περνούσε κοντά από το Σύνταγμα. Αυτό...

Κατά τα άλλα, κλειστά καταστήματα και κλειστά καταστήματα και κλειστά καταστήματα και κλειστά καταστήματα... Καλά, μιλάμε θα κάνει ο κόσμος τρομερά κορονοΧριστούγεννα εφέτος. Ο Άι Βασίλης ντυμένος κορονοϊός.

Δεν ξέρω πόσα ακριβώς είναι τα κρούσματα αυτές τις ημέρες – δεν έχω κοιτάξει, δεν έχω ακούσει (την τηλεόρασή μου την έχω σπάσει από χρόνια) – αλλά ελπίζω να έχουν τουλάχιστον μειωθεί λιγάκι. Αλλιώς, τσάμπα η καταστροφή του lockdown.