Σκαλίζοντας το αρχείο μου βρήκα αυτό τον χάρτη:

Δείχνει τον φανταστικό κόσμο του Kane από τα βιβλία του Karl Edward Wagner.

Τα είχα διαβάσει πριν από– Ε; Μια δεκαετία όπως φαίνεται, αλλά μου μοιάζει σαν να τα διάβασα χτες. Είχα γράψει και βιβλιοκριτική τότε. Είναι τρομερά βιβλία σκοτεινής ηρωικής φαντασίας. Προσωπικά, μου αρέσουν περισσότερο από τις ιστορίες του Έλρικ ή του Κόναν. Έχουν μια αξεπέραστη γοητεία που δεν τη συναντάς πουθενά. Θα τολμούσα να πω, μάλιστα, ότι είναι από τα βιβλία που με έχουν μαγέψει περισσότερο αμέσως μετά από το Amber του Zelazny. Δεν έχω συναντήσει ακόμα τίποτα παρόμοιο σε ατμόσφαιρα.

 

Ο Χαλαρόσαυρος πάει διακοπές.

Μυστηριακές Οντότητες

 

Όπως έχω γράψει και παλιότερα σε διάφορα κείμενά μου, δεν είμαι με κανένα πολιτικό κόμμα, ούτε καν με κάποια συγκεκριμένη πολιτική ή ιδεολογική παράταξη, παρά μόνο με την πολύ ευρεία και γενική παράταξη της ελευθερίας. Δεν είμαι ούτε αριστερός ούτε δεξιός· και αρκετές φορές οι αριστεροί νομίζουν (εσφαλμένα) ότι είμαι δεξιός, ή οι δεξιοί νομίζουν (εξίσου εσφαλμένα) ότι είμαι αριστερός.

Γενικά, τυχαίνει να συμφωνώ περισσότερο με τους αριστερούς· αλλά απλά τυχαίνει. Ή, τουλάχιστον, τύχαινε να συμφωνώ περισσότερο μαζί τους ώς τώρα. Τελευταία, αυτά που βλέπω από αριστερούς – σχετικά με τα lockdown, τους μαζικούς εμβολιασμούς, και τα λοιπά – κάνουν την τρίχα μου να σηκώνεται κάγκελο.

Όχι όμως από όλους τους αριστερούς. Από μια συγκεκριμένη μερίδα αριστερών που φαίνεται να αυτοθεωρείται, αν δεν κάνω λάθος, «σοσιαλιστική» αριστερά. Αλλά αυτό το σοσιαλιστική έχει φτάσει να πλησιάζει το εθνικοσοσιαλιστική. Ας μην ξεχνάμε πως και ο Χίτλερ από «σοσιαλιστικό» κόμμα ξεκίνησε.

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, υπάρχουν δύο μορφές σοσιαλισμού: ο καλώς εννοούμενος και ο κακώς εννοούμενος.

Ο καλώς εννοούμενος σοσιαλισμός είναι να υπάρχει ένα «δίχτυ ασφαλείας» για τους πολίτες, ώστε, για παράδειγμα, κανείς να μη μπορεί να πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας, να μη μπορεί να μείνει άστεγος, όλοι να έχουν νοσηλεία, και τα λοιπά. Αυτό, πρακτικά, δεν έχει ποτέ εφαρμοστεί στην Ελλάδα όπως θα έπρεπε· μόνο κατά το 25% ίσως.

Ο κακώς εννοούμενος σοσιαλισμός είναι εκείνου του είδους το καθεστώς που ορίζει ότι δεν υπάρχουν άτομα, ότι οι πάντες είναι μια αγέλη, απρόσωπη, άβουλη, κατευθυνόμενη, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς σκέψεις, ώστε όλοι να... «μένουν ασφαλείς».

Αυτός ο κακώς εννοούμενος σοσιαλισμός είναι που κάποιοι προσπαθούν να επιβάλουν με αφορμή την υποτιθέμενα «τρομερή» πανδημία. Βλέπεις συλλόγους για την «προστασία» των υπαλλήλων να διατάζουν μαζικούς εμβολιασμούς αλλιώς οι «αρνητές» να διώκονται μέχρι «συμμόρφωσης». Βλέπεις συλλόγους γονέων να ζητάνε τα παιδιά να εμβολιαστούν ανεξαιρέτως, χωρίς καμία σκέψη για οποιεσδήποτε πιθανές παρενέργειες αυτών των πειραματικών σκευασμάτων στο παρόν ή στο μέλλον.

Τι άνθρωποι είναι αυτοί;

Στους δρόμους, εδώ και καιρό, μπορείς να δεις κάποιες αφίσες σαν τις ακόλουθες:

(Κάνε κλικ επάνω στην εικόνα για να δεις την επόμενη.)

Διαβάζεις κάτι πραγματικά συνωμοσιολογικές θεωρίες, ότι ο Μητσοτάκης, ας πούμε, εσκεμμένα δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την πανδημία· ότι δεν έκλεισαν αρκετά μέσα τον λαό, ότι δεν προώθησαν αρκετά τον εμβολιασμό, ότι ενθάρρυναν τα κορονοπάρτι, μπλα μπλα μπλα... Ενώ, σύμφωνα με όσα έχω παρατηρήσει εγώ τουλάχιστον, το άκρως αντίθετο μάλλον ισχύει.

Ή, βλέπεις να ωθούν την κυβέρνηση σε lockdown και, μάλιστα, υπό τη μορφή συγκαλυμμένης απειλής και με συνθήματα τύπου «η υγεία μας πάνω από τα κέρδη τους», που είναι, το λιγότερο, τραγελαφικά, γιατί για ποια «κέρδη» μιλάμε; Για τα κέρδη του καφενέ της γωνίας τον οποίο κλείδωσαν; Μπράβο, ρε κουφάλες, τσακίσατε τους καπιταλιστές!...

Αυτή είναι μια ηλίθια λογική από φανατικούς που λέει «Τσακίστε τον καπιταλισμό! Γκρεμίστε τα όλα! Διαλύστε τις αγορές!» Και, ναι, ούτε εγώ είμαι υπέρ του καπιταλισμού, παραδέχομαι ότι έχει πολλά προβλήματα, θα έπρεπε να αλλάξει (γαμώτο! δίνω τα βιβλία μου δωρεάν, μην ξεχνάς). Αλλά τι πρόταση έχουν για να αντικαταστήσουν τον κακό καπιταλισμό; Καμία. Κάνε, λοιπόν, lockdown, γάμησέ τα όλα, κόσμος να πεινάσει, κόσμο να παραφρονήσει, και... έφερες την ουτοπία. Μόνο που δεν είναι ουτοπία, τελικά· είναι μια εμβολιαστική δυστοπία που κυβερνάται από παρανοϊκούς.

Τα πράγματα που πρεσβεύουν ορισμένοι αριστεροί σήμερα είναι ντροπή για τον εαυτό τους, κατά πρώτον, και επικίνδυνα για όλους τους υπόλοιπους, κατά δεύτερον.

Τονίζω και πάλι πως αναφέρομαι σε ορισμένους αριστερούς, γιατί έχω δει και αριστερούς που διαμαρτύρονται πολύ έντονα (και πολύ σωστά) για το χάλι που επικρατεί.

Γι’αυτό έχω αποστασιοποιηθεί από καιρό από παρατάξεις και συγκεκριμένες ιδεολογίες. Πολλοί δεξιοί τώρα είναι πολύ πιο λογικοί και ελευθερόφρονες από τους αριστερούς – αυτούς τους συγκεκριμένους αριστερούς.

Σήμερα δεν ωφελεί να μένεις προσκολλημένος σε παρατάξεις και ιδεολογίες, ειδικά έτσι όπως φαίνεται πως τα πάντα έχουν διαλυθεί και φτάσει σε σημείο αυτοκατάργησης. Και Χρυσαυγίτη μπορεί να δω να διαμαρτύρεται για τους καταναγκαστικούς εμβολιασμούς. Παρότι γενικά διαφωνώ με τα περισσότερα που πρεσβεύουν οι Χρυσαγίτες, τι θα πω τώρα, ότι έχει άδικο που είναι εναντίον των εμβολιασμών; Αφού έχει δίκιο.

Το να σκεφτείς ότι εσύ διαφωνείς με τον Χρυσαυγίτη και ο Χρυσαυγίτης διαφωνεί με τους καταναγκαστικούς εμβολιασμούς, άρα οι καταναγκαστικοί εμβολιασμοί είναι σωστοί, είναι μια λογική καθαρά εσφαλμένη και μη-αντικειμενική, που θα σε οδηγήσει σ’ένα στραβό μονοπάτι. Το σωστό είναι να κρίνεις μόνος σου την κατάσταση βάσει διάφορων δεδομένων που έχεις στη διάθεσή σου ή μπορείς να ανακαλύψεις· κι αν τυχαίνει και ο Χρυσαυγίτης να έχει την ίδια άποψη, δεν συμβαίνει κάτι κακό, ούτε πάει να πει ότι πρέπει να συμφωνείς και με τα υπόλοιπα που πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή.

Και το γράφω αυτό επειδή υπάρχει κόσμος που φτάνει σε εσφαλμένα συμπεράσματα κρίνοντας βάσει παρατάξεων και όχι βάσει λογικής και αντικειμενικών δεδομένων.

Όπως είπα, σήμερα δεν ωφελεί να μένεις προσκολλημένος σε παρατάξεις και ιδεολογίες. Οι μάσκες πέφτουν. Πώς θέλεις να ζεις – ως ελεύθερος άνθρωπος ή ως γρανάζι μιας εθνικοσοσιαλιστικού τύπου μηχανής με σημαία το εμβόλιο και τη μάσκα; Γιατί προς τα εκεί φαίνεται να οδηγούμαστε. Αυτοί που πιστεύουν ότι η υπόθεση με τον Covid θα τελειώσει σύντομα είναι – και ελπίζω να κάνω λάθος – μακράν νυχτωμένοι. Όσες ενέσεις κι αν βαρέσουν.

 

Αυτή η καταπληκτική εικόνα είναι του Γιάννη Νίκου. Από τη Φιλολογική Πρωτοχρονιά 1990, την οποία έτυχε να βρω πρόσφατα στο Βιβλιοπωλείο των Αστέγων (Πειραιώς 132, Αθήνα) σε πολύ καλή κατάσταση: οι σελίδες άκοπες ακόμα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιάννης Νίκου με συνεπαίρνει με τα ψυχεδελικά και μαγικορεαλιστικά έργα του.

 

Πριν από μερικά χρόνια, φαινόταν να υπάρχει αρκετή κίνηση με τα δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία στο ελληνικό διαδίκτυο. Τώρα δεν παρατηρώ το ίδιο. Κάποια websites που ασχολούνταν με το θέμα έχουν να βάλουν κάτι καινούργιο από το 2017· ουσιαστικά, δεν λειτουργούν πλέον παρά μόνο ως αρχείο. Κάποια άλλα υπολειτουργούν, προσφέροντας πολύ λίγο καινούργιο περιεχόμενα ή κανένα κλασικό βιβλίο ή τίποτα τέτοιο.

Αν υπάρχει κάποιο άλλο website που όντως να κινείται και τυχαίνει να το αγνοώ, θα ήθελα πολύ κάποιος να με ενημερώσει γι’αυτό (μέσω Twitter, @Havocus, ή μέσω email, kostasvoulazeris @ yahoo . gr).

Με παραξενεύει αυτή η έλλειψη κίνησης στα δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία γιατί, αν μη τι άλλο, η οικονομική κρίση και η πανδημία θα έπρεπε να μας είχαν φέρει ακόμα περισσότερα δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία, όχι λιγότερα.

Καταλαβαίνω ότι πολλοί συγγραφείς θα ήθελαν να πληρώνονται για τη δουλειά τους, οπότε το να γράψουν ένα ολόκληρο βιβλίο και μετά να το διαθέσουν δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή τούς απωθεί ως ιδέα...

Κι εγώ θα ήθελα να έπαιρνα λεφτά από τα βιβλία μου, αλλά πρέπει και να λάβεις υπόψη σου δύο ρεαλιστικές παραμέτρους σ’αυτή τη χώρα που ζούμε (και στη δική μου περίπτωση, τρεις παραμέτρους).

Πρώτον: πρέπει να αναρωτηθείς τελικά γιατί γράφεις λογοτεχνία. Αν πραγματικά είναι κάτι που σε εξιτάρει, που όντως το θέλεις και είναι ένα με τον εαυτό σου, θα το κάνεις ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως πληρωμής. (Όπως έχω ξαναπεί και παλιότερα, θα έγραφα λογοτεχνία ακόμα κι αν ήμουν τελείως απομονωμένος χωρίς καμιά πιθανότητα κανείς να διαβάσει αυτά που γράφω· αλλά ένα τέτοιο κείμενο όπως αυτό εδώ το post δεν θα το έγραφα αν δεν υπήρχε πιθανότητα κάποιος να το διαβάσει.)

Δεύτερον: είναι σχεδόν αδύνατον να βγάλεις σοβαρά λεφτά, στην Ελλάδα, από λογοτεχνικά βιβλία, είτε προσπαθείς να τα πουλήσεις σε χαρτί (οπότε και, μάλλον, θα χάσεις λεφτά) είτε προσπαθείς να τα πουλήσεις σε ηλεκτρονική μορφή. Άρα, γιατί να μην τα δώσεις δωρεάν; Ποια η διαφορά; Το υποτιθέμενο «κύρος»; Το χέζω το κύρος.

(Τρίτον, που αφορά μόνο εμένα και άλλους παρόμοιος με εμένα: αν δεν γράφεις mainstream πράγματα – κοινωνικά θέματα ή πατριωτικά θέματα – στην Ελλάδα η πιθανότητα είναι μηδέν να βγάλεις λεφτά, έστω και λίγα. Είναι δύσκολο καν να τους βάλεις να διαβάσουν αυτά που γράφεις.)

Πέρα από όλα αυτά, εμένα προσωπικά μού αρέσει ως ιδέα η λογοτεχνία – και η τέχνη, γενικά – να είναι δωρεάν. Γιατί να πρέπει να περνά από τη διαδικασία του εμπορίου; Δεν το κατάλαβα ποτέ αυτό. Ούτε κατάλαβα γιατί υποτίθεται ότι αυτό πρέπει να προσδίδει «κύρος» σε κάτι. Θες να μου πεις, δηλαδή, ότι ένα οποιοδήποτε τυπωμένο βιβλίο είναι πιο καλογραμμένο από ένα από τα βιβλία μου που δίνω δωρεάν; Κοίταξέ τα, πολύ προσεχτικά.

Γι’αυτό κιόλας με λυπεί που βλέπω να έχει πάψει αυτή η κίνηση για τα δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία στην Ελλάδα, παρότι τα περισσότερα που κυκλοφορούσαν δεν ήταν βιβλία που εγώ προσωπικά θα διάβαζα· ήταν πολύ mainstream για εμένα, χωρίς με αυτό να θέλω να υπονοήσω ότι δεν ήταν καλογραμμένα ή ότι ήταν άσχημα. Απλώς το περιεχόμενό τους δεν ήταν για εμένα.

Ωστόσο, όπως έλεγα, υπήρχε κίνηση. Και η κίνηση είναι πάντα κάτι το καλό.

Η στασιμότητα δεν είναι καλό πράγμα. Αλλά, δυστυχώς, παρατηρείται από πολλές μεριές του διαδικτύου τελευταίου. Μόνο τα ειδησιογραφικά websites βλέπεις να κουνιούνται περισσότερο. Αλλά τα ειδησιογραφικά websites είναι ένα άλλο θέμα τελείως. Γεννιούνται από άλλες ανάγκες.

 

 

Alternate link: https://fantastikosorizontas.gr/skiodi-paralipomena/_pou_pigan_ta_dorean_vivlia