Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Αν σας αρέσουν τα μυθιστορήματα και διηγήματα που βρίσκετε εδώ
τελείως δωρεάν, μπορείτε να το δείξετε κάνοντας μια δωρεά με τον πιο ασφαλή
τρόπο στο διαδίκτυο.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
World of Tiers: The Maker of Universes, The Gates of Creation, A Private Cosmos, Behind the Walls of Terra, The Lavalite World, More Than Fire του Philip José Farmer
Φανταστείτε έναν κόσμο που αποτελείται από πολλά σύμπαντα τα οποία συνυπάρχουν. Αυτά τα σύμπαντα δημιουργήθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια από μια φυλή γνωστή ως «Άρχοντες». Οι Άρχοντες είναι, ουσιαστικά, άνθρωποι αλλά, επειδή έχουν στην κατοχή τους αρχέγονη τεχνολογία, μπορούν να είναι αθάνατοι, να μην πεθαίνουν από γηρατειά τουλάχιστον· και ως εκ τούτου έχουν αναπτύξει πολλές ικανότητες που δεν θα μπορούσε να τις αναπτύξει ένας άνθρωπος με περιορισμένο χρόνο ζωής. Έχουν μεγάλη ευφυή, και έχουν φτάσει τις σωματικές τους ικανότητες σε τελείωση, έτσι ώστε να είναι πολύ γρήγοροι και πολύ δυνατοί.
Οι περισσότεροι Άρχοντες έχουν συγγενικές σχέσεις μεταξύ τους, αλλά υπάρχουν τρομερές έχθρες και αντιπαλότητες μέσα σαυτή την οικογένεια. Ο καθένας έχει τα δικά του σύμπαντα και συχνά προσπαθεί να εισβάλει στα σύμπαντα των άλλων, να τα κατακτήσει, ή ακόμα και να τα καταστρέψει. Για να μεταφέρονται από σύμπαν σε σύμπαν χρησιμοποιούν «πύλες», οι οποίες μπορεί να είναι από μια κανονική πόρτα μέχρι ένας βράχος ή ένα δέντρο, ή ένα σημείο στον τοίχο, ή ένα σημείο στο πάτωμα· μπορεί να είναι οτιδήποτε, βασικά. Αφού τα σύμπαντα των Αρχόντων είναι κατασκευασμένα, οι πύλες είναι επίσης κατασκευασμένες, όχι φυσικές, και οι περισσότερες ενεργοποιούνται με συγκεκριμένες λέξεις-κλειδιά.
Αυτό είναι το βασικό σκηνικό στο οποίο διαδραματίζονται οι ιστορίες της σειράς
World of Tiers. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν είναι και τίποτα το τρομερά ασυνήθιστο για κόσμο επιστημονικής φαντασίας ή φανταστικής λογοτεχνίας. Αλλά η ομορφιά πάντα βρίσκεται στις λεπτομέρειες.
Οι γενικές μου εντυπώσεις από το World of Tiers είναι και καλές και κακές, αλλά νομίζω ότι οι καλές επισκιάζουν τις κακές. Κατά πρώτον, ο κόσμος είναι πολύ ευφάνταστος. Τα σύμπαντα που έχει σκεφτεί και παρουσιάσει ο Farmer είναι έξυπνα φτιαγμένα, και πολλά απαυτά έχουν τελείως διαφορετικούς φυσικούς νόμους από εκείνους που ξέρουμε. Οι χαρακτήρες του εκμεταλλεύονται αυτές τις ιδιαιτερότητες για να «ξεκλειδώνουν» τα σύμπαντα ώστε να πετυχαίνουν εκείνο που θέλουν. Πρόκειται για ένα είδος
reality hacking, το οποίο ανέκαθεν μου άρεσε στη φανταστική λογοτεχνία. Είναι η λογική που λέει πως, αν ξέρεις ποια είναι τα «κλειδιά» του κόσμου στον οποίο βρίσκεσαι, μπορείς να τα εκμεταλλευτείς με τρόπους δημιουργικούς και αποτελεσματικούς, ώστε να υπερβείς εμπόδια, να νικήσεις εχθρούς, να κάνεις ανακαλύψεις που πριν έμοιαζαν ανέφικτες. Οι κόσμοι και οι ιδέες του Farmer είναι και ο κύριος λόγος για να λατρέψεις αυτά τα βιβλία.
Οι χαρακτήρες του δεν είναι κακοφτιαγμένοι, ούτε καρικατούρες, ούτε μονοδιάστατοι· είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Αλλά δεν θα μπορούσα να τους πω και καλοφτιαγμένους, ούτε εξαιρετικά ενδιαφέροντες. Ίσως απλά να έχω παραξενέψει πια ύστερα από τόσα βιβλία που έχω διαβάσει, ή ίσως να φταίνε γιαυτό δύο στοιχεία της λογοτεχνίας του Farmer που, γενικά, δεν μου αρέσουν: ο διάλογος και η ίδια η γραφή.
Οι διάλογοι είναι, στις καλύτερες τους στιγμές, μέτριοι, προχωρώντας την ιστορία και δίνοντας κάποιες πληροφορίες για τον κόσμο και τους χαρακτήρες. Πολύ σπάνια είναι άνετοι, έξυπνοι διάλογοι. Και στις χειρότερές τους στιγμής είναι πολύ άσχημοι: ή τελείως πληροφοριακοί ή απλά άκομψοι. Δε νομίζεις ότι άνθρωποι πραγματικά θα μιλούσαν έτσι ακόμα και άνθρωποι σαν τους Άρχοντες ή άλλα πλάσματα που παρουσιάζονται στα βιβλία. Γενικά, από τους διαλόγους λείπει εκείνο το στοιχείο που θα τους έκανε διασκεδαστικούς και πνευματώδεις. Και πάντα με τσαντίζει όταν οι διάλογοι δεν μου αρέσουν. Το γεγονός ότι δεν με ενόχλησε και πολύ σαυτά τα βιβλία οφείλεται στις τρομερές ιδέες του Farmer και στα τρομερά σκηνικά. Πραγματικά, ο διάλογος εδώ βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα. Νομίζω, πολλές φορές, ότι ίσως καλύτερα θα ήταν ο Farmer να έγραφε αφηγηματικά, χωρίς διαλόγους. Αλλά, βέβαια, προφανώς δεν είναι αυτή η προτίμησή του.
Η ίδια η γραφή πάσχει από παρόμοιο πρόβλημα. Στις καλές περιπτώσεις, είναι μέτρια. Στις κακές περιπτώσεις, είναι άσχημη. Και σε ορισμένες σπάνιες στιγμές είναι αληθινά υπέροχη. Αυτές οι στιγμές, όμως, είναι
σπάνιες, όπως είπαμε. Το γράψιμο δεν είναι προσεγμένο. Η δομή των προτάσεων παραείναι απλοϊκή και χωρίς καμια αισθητική πέρα από το να μεταβιβάσει μια πληροφορία. Επιπλέον, πολλές λέξεις επαναλαμβάνονται σαν να μην υπήρχαν άλλοι τρόποι να ειπωθεί το ίδιο πράγμα πιο λογοτεχνικά. Το μόνο καλό του τρόπου γραφής είναι ότι δεν σε μπερδεύει· πάντα καταλαβαίνεις αμέσως τι θέλει να περιγράψει. Αυτή, όμως, δεν είναι δικαιολογία, κατά τη γνώμη μου, για τέτοιο ύφος.
Η αφήγηση της ιστορίας, επίσης, άλλοτε είναι κανονική άλλοτε μοιάζει πολύ βιαστική και απότομη, πράγμα που ίσως να οφείλεται και στην εκδοτική πραγματικότητα εκείνης της εποχής που ήθελε τα βιβλία μικρά. (Τα περισσότερα γράφτηκαν μέσα στο 60.)
Αυτά τα προβλήματα, όμως, δεν με απέτρεψαν καθόλου από το απολαύσω το
World of Tiers. Μάλιστα, δεν τα θεωρώ και τόσο σημαντικά. Πολύ εύκολα τα παραβλέπεις. Απλώς, αν είχε και καλούς διαλόγους και καλή γραφή, τότε τα πάντα θα ήταν
ακόμα καλύτερα.
(Από δω και κάτω, ίσως να υπάρχουν κάποια spoilers, αλλά υπόσχομαι να είναι ελάχιστα και σχετικά επουσιώδη.)
Στο πρώτο βιβλίο, The Maker of Universes, ξεκινάμε στη Γη (τη γνωστή, στρογγυλή σφαίρα που αιωρείται σένα μαύρο κενό) όπου ένας χαρακτήρας, ο Robert Wolff, μεταφέρεται με κάποιον τρόπο σε ένα άλλο σύμπαν. Εκεί συναντά πλάσματα που μοιάζει να έχουν βγει (περίπου) από την ελληνική μυθολογία, και σταδιακά το σώμα του, από αυτό ενός εξηντάρη άντρα, μεταλλάσσεται σε νέο και σφριγηλό. Το σύμπαν στο οποίο έχει βρεθεί είναι ο World of Tiers. Πρόκειται για έναν κόσμο φτιαγμένο σαν πυραμίδα, όπως σύντομα ανακαλύπτει. Η βάση είναι ένας δίσκος που στο κέντρο του υπάρχει ένα πελώριο βουνό. Πάνω σαυτό το βουνό είναι ένας άλλος πελώριος δίσκος μένα βουνό στο κέντρο του. Πάνω σαυτό το βουνό είναι ένας άλλος πελώριος δίσκος... και πάει λέγοντας. Επάνω στο τελευταίο βουνό είναι το παλάτι του Άρχοντα του κόσμου. Επάνω σε κάθε δίσκο υπάρχουν διάφορα γεωγραφικά στοιχεία και διάφοροι λαοί, παρμένοι από ποικίλες περιόδους και περιοχές της Γης, μεταλλαγμένοι περισσότερο ή λιγότερο. Επίσης, παντού υπάρχουν και διάφορα περίεργα πλάσματα. Ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από το βουνό του κόσμου, και έτσι γίνεται η μέρα και η νύχτα. Κι αν πέσεις από την άκρη του κόσμου, πέφτεις και πέφτεις και πέφτεις και πέφτεις... Επίσης, ο World of Tiers είναι, παρεμπιπτόντως, πολύ μεγαλύτερος από τη Γη.
Ο Robert Wolff αρχίζει να εξερευνεί αυτό τον κόσμο και να αναζητά έναν άντρα ο οποίος ονομάζεται Kickaha, μοιάζει με ινδιάνος, και ευθύνεται για τη μεταφορά του Robert Wolff εδώ. Ο φίλος μας έχει πολλές περιπέτειες και, σχετικά σύντομα, γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του. Σχετικά σύντομα, επίσης, κάποια κακά πλάσματα που υπηρετούν τον Άρχοντα του κόσμου απαγάγουν τον έρωτα της ζωής του και τον πηγαίνουν προς τον Άρχοντα του κόσμου. Ο Robert Wolff αρχίζει να κυνηγά τα πλάσματα. Ναι, φαίνεται σαν κάτι ηλίθιες πλοκές παλιότερων μυθιστορημάτων φαντασίας, αλλά, κάπως, ο Farmer καταφέρνει να την κάνει ενδιαφέρουσα και να μη δείχνει καθόλου ηλίθια. Και το τέλος του βιβλίου είναι έκπληξη, αν και αρκετά βιαστικό.
Στο δεύτερο βιβλίο, The Gates of Creation, ο Jadawin, ο Άρχοντας του World of Tiers, μπλέκεται σε μια παγίδα που έχει στήσει ο πατέρας του. Καταλήγει σένα άλλο σύμπαν μαζί με διάφορους Άρχοντες που είναι συγγενείς του. Αυτό το σύμπαν συνδέεται με άλλα, και πρέπει οι Άρχοντες να συνεργαστούν για να ξεφύγουν από το διαβολικό παιχνίδι. Οι εκπλήξεις, φυσικά, είναι πολλές. Και τα σύμπαντα που έχει φανταστεί ο Farmer είναι ικανά να βάλουν φωτιά στο μυαλό του αναγνώστη. Μιλάμε για πολύ παράξενες ιδέες και πολύ ιδιόρρυθμους φυσικούς νόμους και πλάσματα. Οι χαρακτήρες του πρέπει συνέχεια να λύνουν τους γρίφους της πραγματικότητάς τους για να επιζήσουν και για να προχωρήσουν. Όταν είχα τελειώσει το
The Maker of Universes δεν είχα και τόσο καλή άποψη για τη σειρά World of Tiers, αλλά με το
Gates of Creation η άποψή μου έγινε πολύ καλύτερη. Είναι από τα βιβλία που πραγματικά σε στέλνουν αλλού.
Το τρίτο βιβλίο ονομάζεται A Private Cosmos, και εδώ επιστρέφουμε πάλι στον World of Tiers, αλλά τώρα βασικός χαρακτήρας είναι ο Kickaha, ο οποίος σύντομα μπλέκεται σε μια σκευωρία μαζί με μερικούς Άρχοντες. Ανάμεσα σαυτούς είναι και η Anana, με την οποία θα συνεργαστεί στενά για να λύσουν το μυστήριο που συμβαίνει. Ο Robert Wolff και η γυναίκα του, η Chryseis, έχουν εξαφανιστεί και ο Kickaha έχει βάλει σκοπό να τους βρει. Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα: Κάποια πλάσματα που ακούνε στο όνομα Black Bellers και καταλαμβάνουν σώματα προσπαθούν να κατακτήσουν όλα τα σύμπαντα των Αρχόντων, καθώς είναι προαιώνιοι εχθροί τους. Το βιβλίο αυτό βελτίωσε ακόμα περισσότερο την άποψή μου για τη σειρά, και μέκανε να κολλήσω και αμέσως να συνεχίσω στο επόμενο.
Στο Behind the Walls of Terra, ο Kickaha και η Anana κυνηγάνε έναν Black Beller ο οποίος έχει πάει στη Γη, που ελέγχεται από έναν Άρχοντα γνωστό ως Red Orc (καμια σχέση με τα Orc του Τόλκιν, αλλά άμεση σχέση με τον Red Orc του William Blake). Η Γη, όπως αποκαλύπτεται, δεν είναι παρά ένα ακόμα κατασκευασμένο σύμπαν των Αρχόντων, αλλά ο Red Orc κυβερνά αθέατος. Σύντομα μαθαίνουμε επίσης πως υπάρχει και η Γη ΙΙ, ένα αντίγραφο της Γης όπου οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν εξελιχτεί τελείως διαφορετικά· ο Red Orc το είχε φτιάξει για πειραματικούς λόγους. Το βιβλίο εξελίσσεται σαν κατασκοπευτικό θρίλερ στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ προς το τέλος αρχίζουν πάλι οι μεταφορές από παράξενο σύμπαν σε παράξενο σύμπαν, και μια αντιπαλότητα έρχεται στο φως. Οι χαρακτήρες μας, έτσι, καταλήγουν παγιδευμένοι στον Lavalite World, χωρίς ακόμα να έχουν συναντήσει πουθενά τον Robert Wolff και την Chryseis παρότι εξακολουθούν να τους ψάχνουν.
Στο The Lavalite World, ο Kickaha και οι άλλοι προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν κόσμο-παγίδα ο οποίος διαρκώς μεταλλάσσεται. Τα πάντα αλλάζουν σαν λάσπη, προκαλώντας τρομερές γεωγραφικές ανακατατάξεις· μονάχα ένας μικρός σταθερός πυρήνας υπάρχει γύρω από τη θάλασσα. Το σκηνικό είναι τελείως ψυχεδελικό, και η επιβίωση των χαρακτήρων δύσκολη. Συμβαίνουν συνεχώς διάφορα τρελά πράγματα. Αλλά, όπως φαίνεται, ακόμα και φυλές ανθρώπων ζουν σαυτό το αλλόκοτο σύμπαν, καθώς και ποικίλα επικίνδυνα όντα. Η μόνη πύλη-διέξοδος βρίσκεται σένα αιωρούμενο παλάτι που περιφέρεται ασταμάτητα πάνω από το έδαφος χωρίς καμια κανονικότητα στην περιφορά του. Αλλά πώς κανείς να φτάσει εκεί; Κι όταν φτάσει, πώς να μπει; Το παλάτι είναι του Urthona, ενός Άρχοντα που δεν του αρέσουν καθόλου οι παρείσακτοι. Το βιβλίο τελειώνει χωρίς ακόμα οι χαρακτήρες να έχουν βρει τον Robert Wolff και την Chryseis...
Το More Than Fire είναι το τελευταίο μυθιστόρημα της σειράς, και το χειρότερο, κατά τη γνώμη μου. Δε λέω τίποτα για την πλοκή αλλά, έτσι κι αλλιώς, πλοκή είναι αμφίβολο ότι υπάρχει. Υπάρχουν μόνο συνεχείς ανατροπές οι οποίες διαδέχονται η μια την άλλη ασταμάτητα. Και στα άλλα βιβλία έχει ο Farmer πολλές ανατροπές, βέβαια, όμως εδώ μοιάζουν χωρίς ουσία, ενώ πολλές λογικές που ακολουθούνται είναι αμφίβολο αν βγάζουν νόημα, ακόμα και για τα δεδομένα του κόσμου που παρουσιάζει. Ο διάλογος είναι χειρότερος από,τι στα προηγούμενα βιβλία, και η γραφή επίσης. Το μυθιστόρημα, κι ολόκληρη η σειρά, τελειώνει χωρίς ακόμα να έχουν βρεθεί ο Robert Wolff και η Chryseis, τους οποίους αναζητούσε ο Kickaha από το τρίτο βιβλίο! Είναι σχεδόν σαν ο Farmer να το ξέχασε. Αναρωτιέμαι: γιατί να βάλει έναν παράξενο εξωγήινο μέσα στην ιστορία, ο οποίος με το ζόρι δένει μόλα τα υπόλοιπα, αντί να συνεχίσει με τα πράγματα που ήδη είχε αρχίσει; Τέλος πάντων· θέλω να αναφέρω όσο το δυνατόν λιγότερα spoilers...
Μπορώ μόνο να υποθέσω πως για τα προβλήματα του τελευταίο βιβλίου φταίει το γεγονός ότι ο Farmer το έγραψε 16 χρόνια μετά το προτελευταίο.
Αυτές είναι οι χρονολογίες που γράφτηκαν τα βιβλία της σειράς,
σύμφωνα με την
Wikipedia:
The Maker of Universes: 1965 The Gates of Creation: 1966 A Private Cosmos: 1968 Behind the Walls of Terra: 1970 The Lavalite World: 1977 More Than Fire: 1993
Ενώ στην αρχή υπήρχε απόσταση ενός, δύο χρόνων ανάμεσα στα βιβλία, στο τέλος η απόσταση μεγάλωσε δραματικά. Ο Farmer έκανε
εφτά χρόνια να γράψει το Lavalite World μετά το Behind the Walls of Terra, και δεκάξι (!) χρόνια μέχρι να γράψει το
More Than Fire. Είναι δύσκολο, νομίζω, ένας συγγραφέας να διατηρήσει την επαφή του με την ιστορία μετά από τόσο καιρό, ακόμα κι αν καθίσει να ξαναδιαβάσει τα προηγούμενα βιβλία.
Το τέλος, πάντως, δεν χάλασε την απόλαυσή μου της όλης σειράς. Οι ιδέες και οι περιπέτειες μέσα σαυτά τα βιβλία είναι πολύ δημιουργικές και ευφάνταστες για να τις χαλάσει ένα κακογραμμένο τέλος.
Ένα από τα πράγματα που μου έκανε, όμως, εντύπωση στα βιβλία αυτά είναι ότι ο Farmer έχει σκεφτεί πολλά σύμπαντα που είναι, ουσιαστικά, βαρβαρικά. Ή μπορεί να υπάρχουν κάποιες πολιτισμένες περιοχές αλλά οι χαρακτήρες κυρίως στις ερημιές τριγυρίζουν ή μέσα σε παράξενα λαβυρινθώδη συμπλέγματα. Για παράδειγμα, στον World of Tiers υπάρχουν πόλεις, όμως δεν τους δίνεται παρά ελάχιστη σημασία. Στην αρχή του
A Private Cosmos, μόνο, ο Kickaha βρίσκεται κυνηγημένος μέσα σε μια μεγάλη πόλη, αλλά, έτσι όπως παρουσιάζεται, πιο πολύ με λαβυρινθώδες σύμπλεγμα μοιάζει. Και μετά, βέβαια, η ιστορία συνεχίζεται σε ερημιές. Το ίδιο συμβαίνει και στα άλλα βιβλία, με την εξαίρεση του
Behind the Walls of Terra, που το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας εξελίσσεται στις Η.Π.Α. της Γης, οπότε αναπόφευκτα υπάρχουν περιπέτειες σε πολιτισμένες περιοχές. Αναρωτιέμαι γιατί ο Farmer προτιμά να γράφει ιστορίες σε ό,τι περίεργο μέρος μπορείς να φανταστείς αλλά όχι σε πόλεις.
Διαβάζοντας το World of Tiers δεν μπόρεσα, επίσης, να μην προσέξω ότι έχει κάποιες ομοιότητες με το
Amber του Roger Zelazny, ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία. Όπως και στο
Amber έτσι κι εδώ έχουμε πολλές πραγματικότητες καθώς και μια μεγάλη οικογένεια από υπερβατικούς ανθρώπους που δεν τα πηγαίνουν και τόσο καλά μεταξύ τους ή που είναι εχθροί. Ο Farmer, βέβαια, εξηγεί τα πάντα με βάση την επιστήμη, όσο είναι αυτό δυνατόν για τόσο αλλόκοτα σκηνικά που παρουσιάζει και τα καταφέρνει αρκετά καλά, νομίζω. Αρχίζει από κάποιες κλασικές επιστημονικές βάσεις και από εκεί επεκτείνει. Ο Zelazny δεν ασχολείται με την επιστήμη· ο κόσμος του είναι τελείως μαγικός. Οι άλλες πραγματικότητες δεν είναι παρά «σκιές» του αρχικού κόσμου, του Amber, και οι χαρακτήρες του μεταφέρονται από τη μια σκιά στην άλλη με διάφορους μαγικούς τρόπους, ακόμα και μέσα από τραπουλόχαρτα. Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν, φυσικά, στο
World of Tiers.
Ο ίδιος ο Zelazny, στον πρόλογο του A Private Cosmos, γράφει πως διάβαζε το
World of Tiers, πως του άρεσε, και πως επηρεάστηκε από αυτό. Και νομίζω ότι είναι από εκείνα τα ειλικρινή σχόλια που έγραφαν παλιά οι συγγραφείς για άλλους συγγραφείς, όχι άλλο ένα διαφημιστικό κόλπο για να πουλήσουν μερικά αντίτυπα παραπάνω. Ο Zelazny πρέπει όντως να επηρεάστηκε από το
World of Tiers, πράγμα που φαίνεται αν έχεις διαβάσει και το World of Tiers
και το Amber, παρότι είναι, κατά βάθος, δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Κι αυτό σημαίνει να έχεις
επηρεαστεί, σε αντίθεση με το να αντιγράφεις. Εκείνος που έχει επηρεαστεί απλά
εμπνέεται για να κάνει δικές του δημιουργίες.
Σε τελική ανάλυση, όμως, το Amber το προτιμώ από το World of Tiers, αν και μου αρέσουν και τα δύο. Η γραφή του Zelazny είναι καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, και οι διάλογοι πολύ πιο έξυπνοι, πνευματώδεις, και διασκεδαστικοί. Το όλο σκηνή του
Amber είναι καταπληκτικότερο και οι χαρακτήρες πιο μαγευτικοί.
Όπως και νάχει, πρόκειται για δύο σειρές φαντασίας που πρέπει να τις έχεις διαβάσει
και τις δύο.